Ladislau lubLászló Bölöni (ur.11 marca1953 roku wTârgu Mureș) –rumuński trener piłkarskiwęgierskiego pochodzenia oraz piłkarz występujący na pozycji defensywnego pomocnika.
Później przez czternaście lat reprezentował barwyASA Târgu Mureș. W latach 70. klub ten - po awansie doekstraklasy wsezonie 1970-71 - należał przez jakiś czas do czołówki zespołów rumuńskich; najlepsze wyniki z tego okresu to wicemistrzostwo krajuw rozgrywkach 1974-75, dwukrotnie czwarte miejsce i raz trzecie. Zespół w tym czasie trzykrotnie uczestniczył w rozgrywkach oPuchar UEFA, jednak za każdym razem odpadał już w pierwszej rundzie: zDynamem Drezno (1975-76),Dinamem Zagrzeb (1976-77) orazAEK Ateny (1977-78). Partnerami Bölöniego byli m.in.reprezentanci Rumunii,Iuliu Hajnal iAndrej Fanici[1]. Sam Bölöni oprócz sukcesów zespołowych, zdobył w okresie gry w tym klubie kilka wyróżnień indywidualnych, m.in. w 1977 roku został wybrany na najlepszego piłkarza wRumunii.
Wreprezentacji Rumunii zadebiutował 4 czerwca 1975 roku w meczu eliminacji doIgrzysk Olimpijskich 1976 zDanią (4:0)[2]. Występował w niej bez przerwy przez trzynaście lat, dzięki czemu łączna liczba meczów, jakie rozegrał w kadrze - 102 - długo była rekordem kraju. Dopiero w latach 90. więcej gier zaliczyliDorinel Munteanu,Gheorghe Hagi iGheorghe Popescu. Swój setny mecz Bölöni rozegrał zresztą przeciwkoPolsce, 2 września 1987, zdobywając honorową bramkę dla swojego zespołu[3].
Jednak w latach 70. i 80. Rumuni nie zaliczali się doeuropejskiej czołówki, przez co piłkarz zagrał tylko na jednym wielkim turnieju,Euro 1984. Zespół, prowadzony wówczas przezMirceę Lucescu, zdobył na tych mistrzostwach tylko jeden punkt (porażki zRFN iPortugalią oraz remis zHiszpanią); Bölöni wystąpił we wszystkich spotkaniach od pierwszej do ostatniej minuty i strzelił gola Hiszpanom. W fazie eliminacji jednak Rumuni zdołali pokonać kilka wyżej notowanych zespołów: aktualnych mistrzów świataWłochów, brązowych medalistów ostatnich mistrzostw EuropyCzechosłowaków orazSzwedów. Bölöni zapamiętał szczególnie spotkanie z Włochami, które - dzięki jego bramce - zakończyło się zwycięstwem 1:0[4].
Po raz ostatni w kadrze zagrał 1 czerwca 1988 w towarzyskim meczu zHolandią (0:2).
W 1992 roku rozpoczął pracę szkoleniową. Przez osiem lat związany był zAS Nancy, najpierw przez dwa sezony jako asystentOliviera Rouyera. Po jego odejściu zaś został pierwszym zagranicznym trenerem w historii tego klubu. Prowadził go przez sześć lat, a w sezonie 1997–1998 wywalczył pierwszy od ośmiu lat awans doLigue 1. Jednak już dwa lata później zespół powrócił na zaplecze ekstraklasy, a Bölöni, który nigdy nie pracował jako szkoleniowiec wRumunii, zastąpiłEmerica Ienei na stanowisku selekcjonerareprezentacji.
Wytrzymał na tym stanowisku tylko niecały rok. Podał się do dymisji niespodziewanie po zwycięstwach nadWęgrami iLitwą w eliminacjach doMundialu 2002. Nie zdradził jej przyczyn. Najpewniej były nimi negocjacje z działaczamiSportingu, gdyż już kilka dni po rezygnacji Bölöni podpisał kontrakt właśnie z tym klubem. Jego kadencja na stanowisku selekcjonera zamknęła się na trzynastu meczach (8-2-3).
DoFrancji powracał jeszcze dwukrotnie, lecz z mniejszymi sukcesami. Krótko był szkoleniowcemAS Monaco (czerwiec - październik 2006) iRC Lens (styczeń - czerwiec 2011). Szczególnie bolesna była przygoda z Lens, gdyż klub pod jego wodzą zakończyłsezon 2010–2011 na dziewiętnastym miejscu, które oznaczało spadek do II ligi.
.jpg)
