| Gatunek | |
|---|---|
| Rok produkcji | |
| Data premiery | 30 stycznia 1974 |
| Kraj produkcji | |
| Język | |
| Czas trwania | 141 min |
| Reżyseria | |
| Scenariusz | |
| Zdjęcia | |
| Scenografia | |
| Montaż |
Lacombe Lucien – francuski film wojenny z 1974 roku w reżyseriiLouisa Malle’a, osadzony w realiachII wojny światowej. Zdjęcia kręcono na terenie departamentówLot (Figeac,Arcambal,Sénaillac-Lauzès) orazTarn i Garonna (Montauban).
Czerwiec 1944 roku. Osiemnastoletni Lucien Lacombe, prowincjusz zOksytanii pracuje w przytułku. Jego ojciec przebywa wobozie jenieckim, a matka romansuje z sąsiadem. Po odrzuceniu przezRuch Oporu ze względu na zbyt młody wiek, chłopak dołącza do grupy Francuzów działających na rzecz niemieckiego okupanta. Lucien umiejętnie wykorzystuje swą pozycję kolaboranta, terroryzując rodaków przeciwstawiających się Niemcom. Jego udane życie jednak komplikuje się, gdy poznaje Żydówkę France Horn, córkę ukrywającego się krawca.
Film nawiązuje do prawdziwej historii „gangu La Carlingue” – grupy francuskich kolaborantów zatrudnianych do pomocy przez komendęSipo-SD wParyżu. Na jego czele stali Henri Lafont, przedwojenny kryminalista, oraz Pierre Bonny, policjant zwolniony za korupcję ze służby w 1935 r. Dwunastu głównych przywódców tzw. francuskiegoGestapo[a] z rue Lauriston 93, powyzwoleniu skazano na karę śmierci i stracono w grudniu 1944 roku[1].
Problem kolaboracji Francuzów z nazistami nie był wcześniej poruszany w kinie francuskim. Dlatego Malle, sugerując w swym filmie, iż kolaborantem mógł zostać każdy Francuz bez względu na pochodzenie społeczne, wywołał we Francji skandal[2]. W istocie jednak twórca dotknął istoty problemu: Paul Jankowski pisał, że kolaborantów mogło być tylu, ilu członków Ruchu Oporu[3]. Ponadto film Malle’a zapoczątkował w kinie francuskim zwrot ku tematyce historycznej związanej z okresem wojenno-okupacyjnym, określany jako „mode rétro”[4].
Spóźnione przeciwstawienie demaskatorskiemu filmowi Malle'a zaproponowałFrançois Truffaut w filmieOstatnie metro (1980), w którym korzystniej przedstawił postawę Francuzów podczas II wojny światowej.
| 1950-59 |
|
|---|---|
| 1960-69 |
|
| 1970-79 |
|
| 1980-89 |
|
| 1990-99 |
|
