Movatterモバイル変換


[0]ホーム

URL:


Przejdź do zawartości
Wikipediawolna encyklopedia
Szukaj

LVG C.II

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
LVG C.II
Ilustracja
Dane podstawowe
Państwo

 Cesarstwo Niemieckie

Producent

Luft-Verkehrs-Gesellschaft

Typ

samolot rozpoznawczy,bombowy

Konstrukcja

dwupłat, konstrukcja mieszana, przeważnie drewniana, podwozie stałe

Załoga

2

Historia
Data oblotu

1915

Dane techniczne
Napęd

1 silnik rzędowyMercedes D.III

Moc

118kW (160KM)

Wymiary
Rozpiętość

12,8 m

Długość

8,1 m

Wysokość

2,93 m

Powierzchnia nośna

37,6 m²

Masa
Własna

845 kg

Użyteczna

560 kg

Startowa

1405 kg

Osiągi
Prędkość maks.

130 km/h

Prędkość przelotowa

115 km/h

Prędkość wznoszenia

125 m/min

Pułap

4000 m

Zasięg

460 km

Długotrwałość lotu

4 h

Dane operacyjne
Uzbrojenie
1 ruchomykarabin maszynowy Parabellum wz. 14 kal. 7,92 mm obserwatora, 80 kg bomb
Użytkownicy
Cesarstwo Niemieckie,Szwajcaria,Polska
Rzuty
Rzuty samolotu
Multimedia w Wikimedia Commons

LVG C.IIniemieckisamolotrozpoznawczy ibombowy z okresuI wojny światowej. Zaprojektowany i zbudowany w zakładach lotniczychLuft-Verkehrs-Gesellschaft.

Historia

[edytuj |edytuj kod]

Już początkowy okres działalności lotnictwa na frontachI wojny światowej wykazał nieprzydatność nieuzbrojonych maszyn rozpoznawczych, które łatwo padały łupem myśliwców nieprzyjaciela. Inżynier Franz Schneider opracował w 1915 roku nową konstrukcję oznaczoną jako LVG C.II, która była rozwinięciem dotychczas produkowanych samolotówLVG B.II iLVG C.I i była wyposażona w uzbrojenie obronne. W 1915 roku firma Luft-Verkehrs-Gesellschaft rozpoczęła jej seryjną produkcję[1]. Liczba zamówień na potrzebyLuftstreitkräfte była na tyle duża, że produkcję prowadzono także poza wytwórnią macierzystą – w zakładach AGO Flugzeug-Werke i Otto-WerkeMonachium[2].

Samolot trafił na wyposażenie jednostek walczących nafroncie zachodnim, gdzie był używany do zadań wywiadowczych, rozpoznania fotograficznego oraz w roli lekkiego bombowca[3]. Na tym samolocie, jako pierwszym w swej klasie, przeprowadzono 28 listopada 1916 roku skuteczny nalot naLondyn. W 1916 roku użytkowano ok. 250 egzemplarzy LVG C.I i LVG C.II[2]. W trakcie działań wojennych był zastępowany nowszymi konstrukcjami i wycofywany z użycia bojowego. Samolot ten uważany był za trudny w pilotażu, wręcz niebezpieczny dla mało doświadczonych pilotów. Miał tendencję doprzeciągnięcia w zakrętach, wpadał wkorkociąg, z którego trudno było go wyprowadzić[4].

Użycie w polskim lotnictwie

[edytuj |edytuj kod]

W oddziałach lotnictwa odrodzonegoWojska Polskiego znalazło się 14 egzemplarzy LVG C.II. 10 z nich zdobyto wWielkopolsce, 3 na terenieKongresówki iMałopolski, a jeden został zdobyty podczasdziałań wojennych na froncie wschodnim[4]. Jeden egzemplarz został przyjęty na stan12. eskadry wywiadowczej wKrakowie. Pięć egzemplarzy zostało przekazane do użytkowania wWyższej Szkole Pilotów wŁawicy, gdzie używano ich jako samolotu przejściowego przed lotami naBreguet XIV. Z uwagi na trudności pilotażowe były używane sporadycznie, ostatnie używane egzemplarze skasowano w kwietniu 1921 roku[4]. Jeden egzemplarz został w maju 1919 roku przebudowany wCentralnych Warsztatach Lotniczych wWarszawie na karawan[5].

Konstrukcja

[edytuj |edytuj kod]
Silnik Mercedes D.III w zbiorach Flugwerft Schleissheim wOberschleißheim

Jednosilnikowy, dwuosobowydwupłat konstrukcji mieszanej.

Kadłub o przekroju prostokątnym, zpodłużnic i poprzecznic jodłowych usztywnionych drutem, ipokryty w okolicach silnika blachą aluminiową, do kabinyobserwatorasklejką, w dalszej częścipłótnem.Kabina załogi odkryta[3]. W kadłubie mieścił się też głównyzbiornik paliwa[6].

Skrzydładwudźwigarowe, dwudzielne, kryte płótnem. Komora płatów dwuprzęsłowa, usztywniona słupkami i naciągami z linek.Lotki tylko na płacie górnym, napęd lotek linkowy. Pod górnym lewym płatem znajdował się dodatkowy (opadowy) zbiornik paliwa[4].

Usterzenie o szkielecie spawanym z rur stalowych, pokryte płótnem.Statecznik poziomy podpartyzastrzałem, dwudzielny[4].

Podwozie trójpunktowe zpłozą ogonową. Golenie główneamortyzowane sprężynowo.

Napęd –sześciocylindrowysilnik rzędowyMercedes D.III o mocy 160 KM (118 kW),chłodzony wodą. Chłodnica silnika była umieszczona w centralnej części górnego płata[4][7].

Uzbrojenie – pojedynczykarabin maszynowyobserwatora z zapasem 500 sztuk amunicji oraz 80 kg bomb. Egzemplarze używane podczas I wojny światowej wyposażano w jednostkach frontowych w dodatkowy, obsługiwany przez pilota, stałykarabin maszynowy Spandau[7].

Przypisy

[edytuj |edytuj kod]
  1. Gray, Thetford 1962 ↓, s. 173.
  2. abMorgała 1997 ↓, s. 88.
  3. abGray, Thetford 1962 ↓, s. 174.
  4. abcdefMorgała 1997 ↓, s. 89.
  5. LVG C-II, 1915. samolotypolskie.pl. [dostęp 2020-02-25]. (pol.).
  6. LVG C II. bequickorbedead.com. [dostęp 2020-02-25]. (pol.).
  7. abGray, Thetford 1962 ↓, s. 175.

Bibliografia

[edytuj |edytuj kod]
  • Peter Gray, Owen Thetford: German aircraft of the First World War. Garden City, New York: Doubleday & Company, Inc., 1962.OCLC896616182.
  • Andrzej Morgała: Samoloty wojskowe w Polsce 1918-1924. Warszawa: Bellona, Lampart, 1997.ISBN 83-86776-34-X.OCLC313074530.

Linki zewnętrzne

[edytuj |edytuj kod]
Niemieckie samoloty wojskowe z okresu I wojny światowej
Samoloty myśliwskie
Samoloty bombowe
Wodnosamoloty iłodzie latające
Samoloty rozpoznawcze
i lekkie bombowe
Samoloty wielozadaniowe
Samoloty szturmowe
Nieuzbrojone samoloty szkolne i rozpoznawcze
Konstrukcje prototypowe
Inne

Polskie samoloty wojskowe do 1939 roku
Myśliwskie
Bombowe
Samoloty rozpoznawcze
iłącznikowe (towarzyszące)
Szkolne
Szturmowe
Transportowe isanitarne
Wodnosamoloty
Balony isterowce
Samoloty prototypowe
Projekty
Produkowane na eksport


Kontrola autorytatywna (rodzina statków powietrznych):
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=LVG_C.II&oldid=76716373
Kategorie:

[8]ページ先頭

©2009-2025 Movatter.jp