Jako sześciolatka Krystyna została następczynią Gustawa Adolfa po jego śmierci w 1632 r. Osiemnastoletnia Krystyna władzę nad Szwecją przejęła w grudniu 1644 r. Wstępując na tron, obiecała poślubić swego ciotecznego brata, syna przyrodniej siostry Gustawa Adolfa –Karola Gustawa, palatynaDwóch Mostów, którego kanclerz Oxenstierna upatrzył sobie ze względu na jego wybitne zdolności wojskowe. W 1647 r. zniecierpliwione stany szwedzkie domagały się od królowej realizacji obietnicy i poślubienia Karola Gustawa, królowa jednak dała odpowiedź wymijającą. Dwa lata później Karol Gustaw przy poparciu Krystyny i szlachty, a wbrew niechętnej silnej władzy królewskiej magnaterii, ogłoszony został następcą tronu i dziedzicznym księciem Szwecji.
W 1650 r. doszło do jej uroczystejkoronacji. W 1654 r.abdykowała na rzecz swego niedoszłego mężaKarola Gustawa, a jedną z przyczyn abdykacji mogła być[potrzebny przypis] konwersja królowej nakatolicyzm[2]. Posądzano ją wtedy, że zechce odgórnie doprowadzić do rekatolicyzacjiSzwecji. Nowym królem Szwecji został jej niedoszły małżonek, palatynDwóch Mostów, który panował w Szwecji jako Karol X Gustaw.
Byłamecenasem nauki i sztuki. W 1649 r. zaprosiłaKartezjusza celem pobierania lekcji filozofii, chciała także korzystać z jego wskazówek przy tworzeniu szwedzkiej akademii nauk. Odbywające się o piątej nad ranem zajęcia i srogi północny klimat nie służyły długo filozofowi, zmarł po kilku miesiącach na zapalenie płuc. Jej dewiza brzmiała:Columna regni sapientia (Podporą władzy królewskiej jest mądrość).
Jako niemowlę posądzano, że jest chłopcem. W dzieciństwie interesowała się zajęciami raczej uznanymi za chłopięce - jazdą konną, fechtunkiem czy polowaniami na niedźwiedzie[4]. Jako dorosła, Krystyna zachowywała się jak mężczyzna, siedziała i jeździła jak mężczyzna, a jadła i przeklinała jak żołnierz[5]. Ubierała się również po męsku przez większość życia. Zmieniło się to dopiero podczas jej pobytu w Rzymie. Sama Krystyna pisała o sobie w pamiętnikach nawiązując doandrogyniczności[6].
Najbliższą jej przyjaciółką byłaEbba Sparre, z którą dzieliła „długotrwałą, intymną zażyłość”[7]. Krystyna nazywała ją „Belle”, uważała za czarującą i spędzała każdą możliwą wolną chwilę zla belle comtesse. Dzieliła się swoimi emocjami, wychwalając piękno i umysł oraz przedstawiała Ebbę jako osobę, z którą sypia między innymi ambasador Anglii Whitelocke[8][9]. Po wyjeździe ze Szwecji Krystyna pozostała w kontakcie ze Sparre, pisząc do niej listy pełne pasji i wyznań miłosnych[8]. Współcześnie uważa się ją raczej za lesbijkę[10], choć historycy spierają się co do tego. Jej związki z kobietami były dość jawne, jak na tamte czasy[8], a do jej kochanek należały, oprócz Sparre, Gabrielle de Rochechouart de Mortemart, Rachel, kuzynka Diego Teixeira[11] czy śpiewaczka Angelina Giorgino[12].
Przez całe życie była otwarta i tolerancyjna na inne religie i wielokrotnie starała się wspierać potrzebujących - od Żydów w Rzymie, przez protestantów w Hiszpanii.
W grze komputerowejCivilization VI Krystyna jest grywalną postacią i występuje jako głowa Królestwa Szwecji. Obdarzona jest przydomkiem Minerwy Północy, co odnosi się do jej zainteresowania nauką i sztuką. Jej imperium otrzymuje liczne korzyści naukowo-kulturalne.
↑Zdaniem Pawła Jasienicy główną przyczyną abdykacji królowej Krystyny było powszechne niezadowolenie spowodowane bankructwem finansowym skarbu państwa; Paweł JasienicaRzeczpospolita Obojga Narodów. Calamitatis Regnum, s. 100.
↑Frank N.F.N.MagillFrank N.F.N.,The 17th and 18th Centuries: Dictionary of World Biography, Routledge, 2013. Brak numerów stron w książce
↑VeronicaV.BuckleyVeronicaV.,Christina, Queen of Sweden: The Restless Life of a European Eccentric, HarperCollins, 2004,ISBN 978-0-06-073618-7. Brak numerów stron w książce
↑Christian vonCh.ZimmermannChristian vonCh.,Frauenbiographik: Lebensbeschreibungen und Porträts", Gunter Narr Verlag, 10 lipca 2017. Brak numerów stron w książce
↑A.A.TangranA.A.,Women in World History, Yorkin Publications, 2000, s. 722-729.
↑abcLouisL.CromptonLouisL.,Homosexuality and Civilization, Harvard University Press, 2009, s. 357–60.
↑RobertR.AldrichRobertR.,GarryG.WotherspoonGarryG.,Who's who in Gay and Lesbian History: From Antiquity to World War II, Psychology Press, 2002, s. 292.
↑SarahS.WatersSarahS.,S Girton Girl on a Throne: Queen Christina and Versions of Lesbianism, „Feminist Review. No. 46, Sexualities: Challenge & Change”, 1994, s. 41-60.
↑BernardB.QuillietBernardB.,Christine de Suède, Fayard, 4 czerwca 2003. Brak numerów stron w książce
↑PaulP.HofmannPaulP.,The Vatican's Women: Female Influence at the Holy See, St. Martin's Press, 8 października 2002. Brak numerów stron w książce
_av_Abraham_Wuchters.jpg)
_grave_2010_Vatican_(2).jpg)
_grave_sign_2010_Vatican.jpg){kind=link}