Kristiansand – ósme pod względem wielkości miasto oraz drugi co do wielkości portNorwegii; siedzibagminy Kristiansand.Zespół miejski Kristiansand jest piątym co do wielkości w Norwegii.
przemysł: 36 000 miejsc pracy (wiele związanych z administracyjnymi funkcjami gminy), usługi, stocznie, przemysł morski (National Oilwell Varco - dawniej Hydralift - i Maritime Hydraulics), technologie pracy z wodą, wydobywania ropy i gazu, telekomunikacja, IT
edukacja:
w Kristiansand znajduje się największa norweska uczelnia (Agder University College, 8000 studentów); 25% mieszkańców miasta ma wyższe wykształcenie
szereg szkół podstawowych i gimnazjów
intensywna międzynarodowa wymiana studentów z Europą,USA, Azją
budżet miasta na2004: 2,8 mldNOK (326 milionówEuro)
43% mieszkańców miasta jest właścicielami domów, w których mieszka
Miasto zostało założone w roku1641 przezkróla Danii iNorwegiiChrystiana IV. Od jego imienia pochodzi nazwa miasta (częśćsand (piasek) dodana została, ponieważ w odróżnieniu od większości norweskich wybrzeży, które są skaliste, Kristiansand ma trochę piaszczystej plaży).
Handel i przemysł lokalny rozwinął się jeszcze przez założeniem miasta wokół eksportu drewna do sąsiednich krajówMorza Północnego. Duże zasoby drewna przyczyniły się również do rozwoju zakładów budujących statki; później stoczni. Charakter kultury lokalnej także jest wynikiem pracy i zaangażowania społeczeństwa w przemysł stoczniowy i inne zajęcia związane z morzem (rybołówstwo).
W1682 roku miasto zostało siedzibą biskupów. W1734 już rozwinięty Kristiansand został zrujnowany przez pierwszy wielkipożar. W1814 rozpoczęło się 20 lat depresji: duża śmiertelność mieszkańców, coraz większa bieda miasta i ludności. Sytuacja odwróciła się ok.1855 – były to lata koniunktury, powstało wtedy 40 fabryk i 5stoczni. Dobre czasy zostały przerwane w1859 kolejnym wielkim pożarem, który zniszczył miasto i pozbawił dachu nad głową 1000 osób. Odbudowa zajęła dwa lata, rzesze bezrobotnych znalazły pracę przy tym zadaniu. Już w1870 ponownie rozpoczął się okres szybkiego rozwoju miasta (handel), co było impulsem do rozpoczęcia planowej rozbudowy portu. Koniec wieku przyniósł jednak kolejny zwrot w historii miasta – były to ponownie lata ciężkiego kryzysu, biedy i bezrobocia. Zdarzyły się kolejne dwa wielkie pożary; drugi z nich (1892, „Stor Østerbrann”) uważany jest za największą katastrofę w historii miasta – zniszczone zostały całe partie zabudowy, niemal cały port, 350 budowli, 4000 osób zostało pozbawione domów. Pożar zmienił obraz miasta – aby uniknąć podobnej sytuacji w przyszłości, wprowadzono nakaz wznoszenia budynków murowanych (murtvang), poszerzono bramy i podzielono miasto na cztery nieco oddalone od siebie części. Mimo pożaru był to też czas wprowadzenia elektryczności (co za tym idzie: rozwoju przemysłu), w mieście pojawiła siękolej żelazna, znacznie rozbudowany został port. Liczba mieszkańców wzrosła do 15 tysięcy. WXX wieku mimo wojen miasto cały czas się rozwijało (transport, liczba mieszkańców, zabudowa, przemysł). W1965 roku gmina Kristiansand wchłonęła sąsiednie gminy.
