Ten artykuł dotyczy państwa włoskiego istniejącego w latach 774–962. Zobacz też:inne włoskie państwa o nazwie „Królestwo Włoch”.| 774–962/1648[a] | |
| Państwo | |
|---|---|
| Siedziba | |
| Data powstania | 774 |
| Data likwidacji | 962/1648 |
| Król | |
| Języki urzędowe | |
Położenie na mapie Państwo za panowaniaLotara II | |
Królestwo Włoch (łac. Regnum Italiæ,Regnum Italicum;wł. Regno d'Italia) – państwo powstałe naPółwyspie Apenińskim po podboju przezFranków, pod wodząKarola I Wielkiego, istniejącego tuKrólestwa Longobardów.
W 962 stało się częściąŚwiętego Cesarstwa Rzymskiego.
Wzmocnienie królestwa Longobardów za panowaniaLiutpranda (711-744) oraz ich napór na papieskiRzym wywołały w754 i756 interwencjęFranków. W774 Karol Wielki zdetronizował panującego wówczasDezyderiusza i przejął żelazną koronę Longobardów (przekazał ją w781 swojemu synowiPepinowi), a ich państwo włączył do państwa Franków.
W843 rokutraktatem w Verdun podzielonoImperium Karolińskie, a jego włoska część przypadłaLotarowi. Z czasem państwo uległo osłabieniu i podziałom.
Po abdykacjiKarola Otyłego do władzy doszli lokalni możni. To oni orazpapież mieli największy wpływ na obsadę tronu. Walki o koronę królewską, i łączoną z nią od tego okresu cesarską, toczyły się aż do połowyX wieku.
Osobny artykuł:Królestwo Włoch (Święte Cesarstwo Rzymskie).W 951 włoski tron przejąłOtton I Wielki,król Niemiec. W 962 został koronowany na cesarza, co dało początekŚwiętemu Cesarstwu Rzymskiemu, z którym Królestwo Włoch zostało połączone unią realną. Z czasem stało się jedną z trzech części składowych cesarstwa. Każdy władca Niemiec, przed koronacją cesarską w Rzymie, co do zasady koronowany był na króla Włoch. Ostatnim koronowanym królem Włoch byłKarol V 22 lutego 1530 wBolonii. Królestwo istniało jako część cesarstwa de facto do 1648 (pokój westfalski). Mimo utraty ziem włoskich, cesarze aż do końca Rzeszy w 1806 wysuwali roszczenia do dawnego królestwa, zachowując tym samym tytuł króla Włoch.
