Koregencja – sytuacja, w której rolęmonarchy (koregenta) o równorzędnej pozycji i władzy, sprawują dwie osoby z powodu np. choroby, dłuższej nieobecności lub małoletniości władcy. Inne sytuacje, na mocy których występuje koregencja to: porozumienie dwóch rywalizujących o tron władców, koronacja syna monarchy za życia ojca (vivente rege), czy też wyniesienie praw do korony z małżeństwa (iure uxoris). Koregencja nie występuje w przypadku, gdy mąż władczyni zostajeksięciem małżonkiem.

• Święte Cesarstwo Rzymskie/Królestwo Niemiec:
  • Karol Wielki i jego synLudwik I Pobożny na tronie cesarskim (lata 813–814)
  • Fryderyk Piękny iLudwik IV na tronie królewskim, na mocy porozumienia (lata 1325–1330)
  • wszyscy władcy koronowani nakróla Rzymian za życia cesarza
• Królestwo Polskie:
  • Jadwiga iWładysław Jagiełło, jako króliure uxoris (lata 1386–1399)
  • Zygmunt Stary iZygmunt August, koronowany za życia ojca (lata 1530–1548)
• Cesarstwo rzymskie
  • władcy rządzący w ramachsystemu tetrarchii
• Starożytny Egipt
  • Amenemhat I i Sezostris I (około 10 lat)
• Cesarstwo Bizantyjskie:
  • Arkadiusz iTeodozjusz II (lata 402–408)
  • Konstantyn VII,Roman I Lekapen,Konstantyn Lekapen,Krzysztof Lekapen iStefan Lekapen sprawowali formalnie władzę razem (lata 925–944)
• Księstwo Andory
  • w państwie tym od początku jego istnienie głową państwa jest dwóch współksiążąt

• diarchia
• króliure uxoris

• Koregencja - Słownik języka polskiego. [dostęp 2010-02-10].

• Monarchia