Kopiec Kościuszki w Krakowie, wraz zkaplicą bł. Bronisławy, widok z południa, 2016 | |||
| Państwo | |||
|---|---|---|---|
| Miejscowość | |||
| Typ obiektu | |||
| Całkowita wysokość | 34,1 m | ||
| Data budowy | |||
Położenie na mapie Krakowa | |||
Położenie na mapie Polski | |||
Położenie na mapie województwa małopolskiego | |||
| |||
Kopiec Kościuszki – jeden z pięciukopcówkrakowskich[1], poświęconyTadeuszowi Kościuszce, znajduje się naGórze św. Bronisławy naZwierzyńcu w zachodniej częściKrakowa wDzielnicy VII Zwierzyniec.
Kopcem Kościuszki w Krakowie od czasu budowy w latach 1820–1823 nieprzerwanie zarządza Komitet Kopca Kościuszki w Krakowie ustanowiony w 1820 roku. Siedziba komitetu wraz z wystawami znajduje się w części poaustriackiegoFortu nr 2 „Kościuszko”, gdzie obecnie gospodaruje w trzech jego obiektach:
Przy kopcu funkcjonujeMuzeum Kościuszkowskie.
Kopiec ma połączenie autobusowe z centrum Krakowa. Z wyjątkiem kilku dni w roku, zwiedzanie objęte jest opłatą[2].
Od śmierci w 1817 r. narastał kult bohatera narodowego – Tadeusza Kościuszki. Szczególną estymą cieszył się on w Krakowie, mieście, z którym był związany i w którym spoczęły jego zwłoki. Opinia publiczna domagała się wzniesienia monumentu upamiętniającego Naczelnika, rozpoczynając zbiórkę pieniędzy na ten cel. Nie potrafiono się jednak zdecydować, jaki sposób uczczenia byłby odpowiedni. Ostatecznie zdecydowano usypać kopiec na kształt istniejących w Krakowie od prawieków kopcówKrakusa iWandy[3]. Stawiano je za wzór trwałości i niezniszczalności, podkreślano, że zostały one wzniesione wspólnym wysiłkiem całego ludu, i że takiej budowli nie zdołają obalić wrogowie. Decyzję tę zatwierdził w lipcu 1820 r.Senat RządzącyWolnego Miasta Krakowa. Jako miejsce budowy wybranoGórę św. Bronisławy na zachód od miasta.
Uroczyste rozpoczęcie sypania kopca 16 października 1820 r. stało się wielkim wydarzeniem, przyciągnęło wielu Polaków, także spoza granicRzeczypospolitej Krakowskiej: weteranów powstań, chłopów, młodzieży. W trakcie trwającej trzy lata budowy znaczną część prac wykonali ochotnicy, symboliczny chociażby udział w sypaniu stał się patriotycznym obowiązkiem, brali w nim udział nawet cudzoziemcy odwiedzający miasto. Ostatecznie, mimo problemów technicznych i finansowych, budowę zakończono 25 października 1823 r.[4] Usypany kopiec miał 80 m średnicy podstawy, 8,5 m średnicy u wierzchołka i wysokość 34,1 m, zaś jego objętość obliczono na ok. 64 100 m³[5].


Dalszej opieki nad kopcem podjął się Komitet Budowy Pomnika Tadeusza Kościuszki. Planowano wznieść wokół niego osadę dla rodzin chłopskich, które brały udział winsurekcji kościuszkowskiej, ostatecznie jednak musiano zrezygnować z tego pomysłu. Kościuszkowska osada rolna miała składać się z czterech gospodarstw chłopskich. Realizując ten plan, nabyto odklasztoru norbertanek 40mórg ziemi (część terenu darowana została bezpłatnie) i przystąpiono do zakładania pierwszego gospodarstwa. W 1836 r. zamieszkał w nim Kalikst Waligórski, syn kościuszkowskiego żołnierza. Na przeszkodzie pełnej realizacji zamierzenia stanęli jednakAustriacy, którzy w ramach ogólnego fortyfikowania Krakowa zajęli w latach 1850–1856 szczytowe partieGóry św. Bronisławy i wznieśli wokół kopca silne umocnienia[6]. Problemem stało się utrzymanie kopca, uszkadzanego przez czynnikiklimatyczne (wiatr, opady) i zwierzęta polne. W 1846 r. planowano gruntowną renowację, a nawet jego przebudowę w celu poprawy stabilności zboczy. Uniemożliwiła to ostatecznie likwidacja Wolnego Miasta Krakowa i wcielenie go dozaboru austriackiego.
Prowadzona polityka germanizacji, zwłaszcza po wydarzeniachWiosny Ludów, polegała m.in. na likwidacji lub umniejszaniu znaczenia pamiątek polskości. Także działania zmierzające do przekształcenia Krakowa w twierdzę nie ominęły kopca Kościuszki. W 1850 r. jego teren z najbliższym otoczeniem został przejęty przez władze wojskowe, które postanowiły otoczyć Kraków pierścieniem fortyfikacji. Wokół kopca zbudowanofort cytadelowy 2 „Kościuszko”. Jego budowę zakończono w 1854 r. Wyrażono jednak zgodę na swobodny dostęp do kopca od wschodu do zachodu słońca, z wyjątkiem okresu mobilizacji[7]. W 1860 r. na szczycie umieszczono granitowy głaz z napisem: „Kościuszce”.
PodczasI wojny światowej Austriacy usunęli kamień pamiątkowy i urządzili na szczycie kopca punkt obserwacyjny. Po odzyskaniu niepodległości budowla stała się znów dużą atrakcją i osobliwością Krakowa, celem wycieczek. W 1937 r. wzniesiono w pobliskimLesie Wolskim czwartykopiec Józefa Piłsudskiego.Hitlerowscy okupanci planowali zniwelowanie kopca Kościuszki jako symbolu polskości. Podczas zajmowania Krakowa kopiec był punktem obserwacyjnym i siedzibą dowództwawojsk radzieckich.
PoII wojnie światowej przystąpiono do niszczenia poaustriackiego fortu, motywując to potrzebą pozyskania materiałów budowlanych, jak i zatarcia śladów obecności zaborcy. Prace rozbiórkowe trwały do 1957 r. (zdołano wyburzyć zachodnią część fortu), jednak wskutek protestów miłośników zabytków i specjalistów, jak również nieopłacalności całego przedsięwzięcia, zrezygnowano z tych działań. Pojawiły się różne koncepcje zagospodarowania terenu. W 1977 r. w odrestaurowanej części fortu uruchomiono hotel, na początku lat 90. XX wieku fort stał się również siedzibą radiaRMF FM, a także sieci związanych z tym radiem, czyliRMF Classic,RMF Maxxx.

Na skutek potężnych ulew w 1997 r. kopiec uległ poważnemu uszkodzeniu[8]. W celu ratowania kopca powołano Komitet Honorowy Ratowania Kopca Kościuszki, który zbierał pieniądze na remont. Koszt odnowienia kopca wyniósł 14,7 mln zł. Kopiec udostępniono z powrotem zwiedzającym 10 listopada 2002 roku. Od 2007 roku w sąsiedztwie kopca przebiega trasaBiegu Trzech Kopców[9].
W 2013 roku ukończono prawie dwuletnią restaurację zabytkowej kurtyny I-V Fortu nr 2 „Kościuszko” - czyli murów obronnych przylegających do Bastionu V i Kaponiery. Dodatkowo między murami fortu powstało centrum konferencyjno-wystawiennicze[10].