Najczęściej kontrrewolucja jest utożsamiana zprawicą oraz ruchamikonserwatywnymi czy teżmonarchistycznymi, często określanymi przez samych rewolucjonistów i ich zwolenników jakoreakcja[1]. Często jednak odnoszony jest do wszystkich grup wrogich, (bądź też uznanych za wrogie) danej rewolucji, starających się ją zwalczyć - przykładem może być tu określanie jako kontrrewolucyjnegoRządu Białych, który był rządem stworzonym przezrewolucję lutową, reprezentującym w sporej częścisocjalistów idemokratów. Jako kontrrewolucyjne określano też m.in.powstanie w Kronsztadzie, którego głównymi postulatami była realizacji postulatówrewolucji lutowej.
Ruchy kontrrewolucyjne trudno określać jako grupę jednolitą – były to różne rodzaje ruchów i organizacji, skierowane przeciwko danej rewolucji, często jedynie przez ten cel zjednoczone, bądź wręcz wzajemnie się zwalczające. W niektórych kręgach politycznych, szczególnie tych najbardziej radykalnych, popularne jest samookreślanie jako kontrrewolucjonistów, w opozycji do samej idei rewolucji, która jest dla nich zjawiskiem zdecydowanie negatywnym. Przykładem tego typu organizacji wPolsce jestKlub Zachowawczo-Monarchistyczny oraz Organizacja Monarchistów Polskich.
Pojęcie kontrrewolucji było często używane w nomenklaturze lewicy rewolucyjnej, obok reakcji. Przykładem użycia tego terminu jest nazwa radzieckiego organu bezpieczeństwa wewnętrznego, Wszechrosyjskiej Komisji Nadzwyczajnej do Walki z Kontrrewolucją i Sabotażem (zwanej popularnieCzeka)[2].