Konstantyn, (ur. wSyrii, zm.9 kwietnia715 wRzymie[1]) – 88.papież w okresie od 25 marca 708 do 9 kwietnia 715[2].
ByłSyryjczykiem i ostatnimbiskupem rzymskim (aż do czasówPawła VI), który udał się doKonstantynopola[2]. Przed wyborem na papieża, był subdiakonem, reprezentantemAgatona nasoborze konstantynopolitańskim[1].
CesarzJustynian II Rhinotmetos, który po 10 latach wygnania ponownie objął tron, mścił się okrutnie na swoich przeciwnikach. ZniszczyłRawennę, ograbił południowąItalię, teraz dążył do podporządkowania sobieRzymu. Spotkanie papieża z cesarzem miało charakter pozornie przyjazny i papież Konstantyn powrócił do Rzymu (24 października 711 roku) po uzgodnieniu spornych zagadnień związanych z decyzjamisoboru trullańskiego[2]. Trzy miesiące później Justynian II został zamordowany przez spiskowców, na których czele stanął oficer cesarskiFilipikos Bardanes[1]. Ściętą głowę cesarza wysłano do Rzymu i wystawiono na publiczny widok. Bardanes usiłował ponownie narzucić Kościołowi wschodniemumonoteletyzm[1]. Papież Konstantyn nie uznał uzurpatora. Odmówiono przyjęcia heretyckiego cesarza, zakazano bicia jego wizerunku na monetach i zaprzestano wymieniać jego imię w czasie modłów[1]. Kiedyegzarcha raweński spróbował wprowadzić w życie decyzje cesarskie, na ulicach wybuchły zamieszki, które starał się opanować Konstantyn wysyłając księży z krzyżami i Ewangeliami[1]. Sytuacja uspokoiła się dopiero po zrzuceniu z tronu Filipikosa i objęciu władzy przezAnastazjusza II[1]
