Konstanty Kalinowski (ur.26 marca1935 wWilnie, zm.27 grudnia2002 wPoznaniu) – historyk sztuki, profesor UAM, doradcaprezydenta RPAleksandra Kwaśniewskiego do spraw rewindykacji utraconych dzieł sztuki. W latach 1990–2000 dyrektorMuzeum Narodowego w Poznaniu

Urodzony w Wilnie, studia z historii sztuki odbył w latach 1953–1957 na Wydziale Filozoficzno-HistorycznymUniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu, równocześnie uzyskując dyplom w klasie gry nafortepianiePaństwowej Szkoły Muzycznej w Poznaniu.

W latach 1957–1961 byłasystentem w Dziale Malarstwa Obcego wMuzeum Narodowym w Poznaniu, od 1961 pracownikiem naukowym tamtejszego Uniwersytetu. W latach 1966–1967 ukończył studia uzupełniające w Instytucie Historii SztukiUniwersytetu Wiedeńskiego. Habilitował się w 1971, od 1973 był dyrektoremInstytutu Historii Sztuki UAM, a od 1981 profesorem nadzwyczajnym.

Był przewodniczącym Polskiego Komitetu NarodowegoMiędzynarodowej Rady Muzeów (ICOM) w latach 1999–2002. Do 2000 był dyrektorem Muzeum Narodowego w Poznaniu, odwołany 1 września 2000 roku w dość kontrowersyjnych okolicznościach.

Od 2001 kierowałZakładem Historii SztukiUniwersytetu Gdańskiego, gdzie opracował m.in. nowy program studiów oraz organizował Studium Ochrony i Zarządzania Dziedzictwem Kulturowym. Poza tym był członkiem rady naukowejMuzeum Marynarki Wojennej w Gdyni orazMuzeum Historycznego Miasta Gdańska. Pracował również jako jedyny Polak w Radzie Naukowej Germanisches Nationalmuseum wNorymberdze. Znany był z deklarowania konieczności powrotu dzieł sztuki do miejsc ich powstania.

Pochowany został naCmentarzu Junikowskim w Poznaniu 4 stycznia 2003.

Autor licznych prac z dziedziny historii sztuki XVII i XVIII wieku, m.in.:

• książki:
  • Lubiąż (1970),
  • Gloryfikacja panującego i dynastii w sztuce Śląska w XVII i XVIII wieku (1973),
  • Architektura barokowa na Śląsku w 2 połowie XVII wieku (1974),
  • Architektura doby baroku na Śląsku (1977),
  • Rzeźba barokowa na Śląsku (1986),
• redaktor naukowy czasopisma „Artium Quaestiones”
• współautor publikacji:
  • Barockskulptur in Mittel- und Osteuropa (1981),
  • Studien zur europäischen Barock- und Rokokoskulptur (1985),
  • Studien zur Werkstattpraxis der Barockskulptur im 17. und 18. Jahrhundert (1992),
  • Studien zur barocken Gartenskulptur (1999)

• Sala nr 116 w Zakładzie Historii Sztuki na Wydziale Filologiczno-HistorycznymUniwersytetu Gdańskiego przy ul. Bielańskiej 5 wGdańsku nosi jego imię.
• W 1999 nie zgodził się na prezentację w foyer Muzeum Narodowego instalacjiI dom, i muzeum autorstwaZofii Kulik, na którą składała się między innymi grupa komputerowo przetworzonych fotografii pt.Skarby z Ermitażu (1997–1999) – co spowodowało protesty artystki i kuratora wystawy.

• Konstanty Kalinowski, [w:] archiwalna baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI PIB) [dostęp 2009-06-26] .
• Notka na Gazeta.pl Trójmiasto
• Współcześni uczeni polscy. Słownik biograficzny, tom II: H–Ł (redaktor naukowyJanusz Kapuścik), Warszawa 1999, s. 248 (z fotografią)

• Absolwenci Wydziału Historycznego Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
• Dyrektorzy Muzeum Narodowego w Poznaniu
• Ludzie urodzeni w Wilnie
• Pochowani na Cmentarzu na Junikowie
• Polscy historycy sztuki
• Wykładowcy Wydziału Historycznego Uniwersytetu Gdańskiego
• Wykładowcy Wydziału Historycznego Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
• Urodzeni w 1935
• Zmarli w 2002