 | |||
| Pełne imię i nazwisko | Константин Коцев Томов | ||
|---|---|---|---|
| Data urodzenia | |||
| Data śmierci | |||
| Minister spraw wewnętrznych | |||
| Okres | |||
| Przynależność polityczna | |||
| Poprzednik | |||
| Następca | |||
| Minister wojny | |||
| Okres | |||
| Poprzednik | |||
| Następca | |||
| |||
Konstantin Kocew Tomow (bułg. Константин Коцев Томов, ur.20 października1888 wKuninie, zm.27 kwietnia1935 wSofii[1]) –bułgarski prawnik i polityk, deputowany doZgromadzenia Narodowego 18. (1919–1920), 19. (1920–1923) i 22 (1927–1931) kadencji, minister spraw wewnętrznych Carstwa Bułgarii (1921), minister wojny (1921–1923), deputowany doZgromadzenia Narodowego 18., 19. i 22. kadencji[1].
Ukończyłgimnazjum wGabrowie, a następnie studia prawnicze nauniwersytecie sofijskim. Pracował jako nauczyciel. W 1908 wstąpił doBułgarskiego Ludowego Związku Chłopskiego (zemedelców)[1]. Brał udział wI wojnie światowej, był dowódcąplutonu w 11 pułku piechoty[1]. W czasie wojny ukończył szkołę oficerską.
Po zakończeniu wojny był dyrektorem Bułgarskiego Banku Spółdzielczego, a także redaktorem pism chłopskich –Zemedełsko zname iZemedełska prawda. W 1919 został wybrany po raz pierwszy deputowanym do Zgromadzenia Narodowego. W kolejnej kadencji parlamentu pełnił funkcję jego wiceprzewodniczącego[1]. W 1921 objął stanowisko ministra spraw wewnętrznych w gabinecieAleksandra Stambolijskiego, a następnie ministra wojny. Razem z Marko Turłakowem i Christo Manołowem, Tomow był zwolennikiem współpracy zemedelców z partiami prawicowymi, czego nie akceptował Stambolijski. Narastający kryzys w łonie rządu, pogłębiony przez spory dotycząceMacedonii doprowadził w 1923 do dymisji Tomowa. Wkrótce potem został on usunięty z partii[1].
Po zamachu stanu 9 czerwca 1923 Tomow wydawał gazetęObnowa, w której krytykował politykę Stambolijskiego[1]. Od 1926 tworzył nowe ugrupowanie wywodzące się z partii chłopskiej - BZNS Oranżew. Od 1934 związany politycznie zAleksandrem Cankowem[1]. Utrzymywał także bliskie relacje z dyplomatamiradzieckimi w Sofii, w 1934 został prezesem bułgarsko-radzieckiej izby handlowej[1].
|
.svg)
