Kolcomysz skalna[10] (Acomys cahirinus) –gatunekssaka zpodrodzinysztywniaków (Deomyinae) w obrębierodzinymyszowatych (Muridae).
Występuje w północnejAfryce i naBliskim Wschodzie[11]. Zasięg jej obejmuje:
Gatunek po raz pierwszy zgodnie z zasadaminazewnictwa binominalnego opisał w 1803 roku francuski przyrodnikÉtienne Geoffroy Saint-Hilaire nadając mu nazwęMus cahirinus[2].Holotyppochodził zKairu, w Egipcie[13].
A. cahirinus został początkowo umieszczony w rodzajuMus ze względu na jego niewielkie rozmiary, ale został przeniesiony doAcomys ze względu na jego morfologię (kolczaste włosy, wtórne podniebienie)[11]. Na podstawie danych morfologicznych, cytogenetycznych i mitochondrialnychA. cahirinus uznano za odrębnego odA. chudeaui,A. dimidiatus iA. seurati[11]. AutorzyIllustrated Checklist of the Mammals of the World uznają ten takson zagatunek monotypowy[11].
- Acomys:gr. ακηakē „ostry punkt”; μυςmus, μυόςmuos „mysz”[14].
- cahirinus: Kair, Egipt[15].
Długośćgłowy itułowia od 100 do 120 mm,ogona od 92 do 137 mm, długość ucha od 18 do 24 mm, długość tylnej stopy od 18 do 21 mm; masa ciała od 29 do 52 g[16]. Bardzo charakterystyczne dla tego rodzaju gryzoni sąkolczastewłosy na grzbiecie, mogące się stroszyć i nadającezwierzęciu oryginalny wygląd. Długi ogon jest nieowłosiony. Ubarwieniesierści jestjasnopiaskowe lub brązowe. Szczególnie długie sąwłosy zatokowe.
Kamieniste i piaszczyste[9] suchetereny wwapiennychgórach istepach z karłowatymizaroślami wewschodniej części rejonuśródziemnomorskiego. W związku z odżywianiem się względnie soczystympokarmem nie jest uzależniona odwody i może występować w bardzo suchychbiotopach.
Gatunek jest pospolity[9]. Jego populacja utrzymuje się na stałym poziomie[9].
- ↑Acomys cahirinus, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
- ↑abcÉ. Geoffroy Saint-Hilaire: Catalogue des Mammifères du Museum National d’histoire naturelle. Paris: 1803, s. 157. (fr.).
- ↑Heuglin 1877 ↓, s. 69.
- ↑Heuglin 1877 ↓, s. 70.
- ↑W.E. de Winton. List of mammals collected by N. C. Rothschild and A. F. R. Wollaston on the Upper Nile. „Novitates zoologicae”. 8, s. 401 (przypis), 1901. (ang.).
- ↑O. Thomas. On the mammals collected during the Whitaker Expedition to Tripoli. „Proceedings of the Zoological Society of London”. 1902 (2), s. 10, 1902. (ang.).
- ↑P.S. Kershaw. On a collection of mammals obtained by Capt. G. C. Shortridge in Northern Rhodesia, with field-notes by the collector. „The Annals and Magazine of Natural History”. Ninth series. 10, s. 107, 1922. (ang.).
- ↑D.J. Osborn & I. Helmy. The contemporary land mammals of Egypt (including Sinai). „Fieldiana. Zoology”. New series. 5, s. 308, 1980. (ang.).
- ↑abcdefgF.F. Cassola F.F.,Acomys cahirinus, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species 2016, wersja 2021-3 [dostęp 2021-12-26] (ang.).
- ↑W. Cichocki, A. Ważna, J. Cichocki, E. Rajska-Jurgiel, A. Jasiński & W. Bogdanowicz: Polskie nazewnictwo ssaków świata. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii PAN, 2015, s. 257.ISBN 978-83-88147-15-9. (pol. • ang.).
- ↑abcdC.J. Burgin, D.E. Wilson, R.A. Mittermeier, A.B. Rylands, T.E. Lacher & W. Sechrest: Illustrated Checklist of the Mammals of the World. Cz. 1: Monotremata to Rodentia. Barcelona: Lynx Edicions, 2020, s. 440.ISBN 978-84-16728-34-3. (ang.).
- ↑abcF.F. Cassola F.F.,Acomys cahirinus, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species [dostęp 2014-12-19] (ang.).
- ↑D.E. Wilson & D.M. Reeder (redaktorzy): SpeciesAcomys (Acomys) cahirinus. [w:]Mammal Species of the World. A Taxonomic and Geographic Reference (Wyd. 3) [on-line]. Johns Hopkins University Press, 2005. [dostęp 2021-12-26].
- ↑T.S. Palmer. Index Generum Mammalium: a List of the Genera and Families of Mammals. „North American Fauna”. 23, s. 75, 1904. (ang.).
- ↑J. Nijhof: Nederlandse namen voor een deel van de Knaagdieren. paulvoorhaar.nl. [dostęp 2021-12-25]. (niderl.).
- ↑Ch. Denys, P. Taylor & K. Aplin. Opisy gatunków Muridae: Ch. Denys, P. Taylor, C. Burgin, K. Aplin, P.-H. Fabre, R. Haslauer, J. Woinarski, B. Breed & J. Menzies: Family Muridae (True Mice and Rats, Gerbils and relatives). W: D.E. Wilson, R.A. Mittermeier & T.E. Lacher (redaktorzy): Handbook of the Mammals of the World. Cz. 7: Rodents II. Barcelona: Lynx Edicions, 2017, s. 600–601.ISBN 978-84-16728-04-6. (ang.).
Identyfikatory zewnętrzne:
