 Tekst grecki fragmentu | |
| Data powstania | VIII wiek |
|---|---|
| Rodzaj | |
| Numer | 0238 |
| Zawartość | Ewangelia Jana 7,10-12 † |
| Język | |
| Rozmiary | 9,5 × 7 cm |
| Typ tekstu | tekst mieszany |
| Kategoria | III |
| Miejsce przechowywania | |
Kodeks 0238 (Gregory-Aland no.0238) – dwujęzycznygrecko-koptyjskikodeks uncjalnyNowego Testamentu napergaminie,paleograficznie datowany na VIII wiek. Do naszych czasów zachował się jedynie fragment jednej karty kodeksu, przechowywany obecnie wWiedniu. Jest wykorzystywany w krytycznych wydaniachgreckiego Nowego Testamentu.
Zachował się fragment jednej karty, z tekstemEwangelii Jana (7,10-12 – grecki; 7,7 – koptyjski)[1][2]. Zachowany fragment ma rozmiary 9,5 na 7 cm. Pergamin ma barwę jasnobrunatną[2].
Tekst prawdopodobnie był pisany jedną kolumną na stronę, po 10 linijek w kolumnie[1] i około 10 liter w linijce[2]. Kształt liter jest typowy dla uncjały aleksandryjskiej (albo koptyjskiej). Litery są grube w płaszczyźnie wertykalnej, ale wąskie w horyzontalnej. Niektóre z nich, jakkappa orazepsilon uzyskują eleganckie kształty. Epsilon,omikron orazsigma są okrągłe, kappa jest szeroka,phi jest wielka. Rękopis stosuje interpunkcję i dierezę, nie stwierdzono obecności innych znaków diakrytycznych[2].
We fragmencie nie znaleziono przykładów zastosowania skrótów dlaNomina sacra (imiona święte). Brak przykładów stosowaniaiota adscriptum[2].
Fragment reprezentuje mieszaną tradycję tekstualną.Kurt Aland zaklasyfikował go dokategorii III[1], co oznacza, że jest ważny dla poznania historii tekstu Nowego Testamentu[3].
Fragment nie zawiera tekstualnych oboczności[2], jest zgodny z wydaniami Nowego Testamentu Nestle-Alanda[4].
Fragment datowany jest przez paleografów na VIII wiek (Aland, Haelst, Porter)[2][1] i datę tę podajeINTF[5]. Nieznane jest miejsce, z którego pochodzi fragment[2].
Na listę rękopisów Nowego Testamentu wciągnął go Kurt Aland w 1954 roku, nadając musiglum 0238[6][7].
Transkrypcję tekstu koptyjskiego wydał Walter C. Till w 1939 roku[8]. Transkrypcję tekstu greckiego oraz jegofaksymile opublikowali Porterowie w 2008 roku[9].
Fragment jest cytowany w krytycznych wydaniach greckiego Nowego Testamentu. Po raz pierwszy został wykorzystany w 26. wydaniu Nestle-Alanda (NA26)[10][a], w którym został zacytowany dwukrotnie[4]. W 27. wydaniu Nestle‑Alanda (NA27) został zaliczony do rękopisów cytowanych w pierwszej kolejności[11].
Rękopis przechowywany jest wAustriackiej Bibliotece Narodowej (Pap. K. 8668) w Wiedniu[1][5].