 | |
| Data powstania | V wiek |
|---|---|
| Rodzaj | |
| Numer | 0232 |
| Zawartość | 2. List Jana 1-5, 6-9 † |
| Język | |
| Rozmiary | 9,9 × 8,8 cm |
| Typ tekstu | aleksandryjski |
| Kategoria | II |
| Miejsce przechowywania | |
Kodeks 0232 (Gregory-Aland no.0232) – greckikodeks uncjalnyNowego Testamentu na pergaminie, datowany zwykle na V lub VI wiek.Paleograficzne datowanie rękopisu jest jednak problematyczne i dlatego niektórzy badacze proponowali wcześniejsze daty. Fragment przechowywany jest wOksfordzie. Tekst fragmentu jest często zgodny zKodeksem Synajskim iWatykańskim, jest wykorzystywany we współczesnych wydaniachgreckiego Nowego Testamentu. Znany jest także pod nazwą Papirus Antinoopolis 12.
Do XX wieku zachował się tylko fragment jednej karty, z tekstem2. Listu Jana (1-5.6-9)[1]. Przypuszcza się, że oryginalne karty kodeksu miały rozmiar 10 na 9 cm. Tekst pisany jest jedną kolumną na stronę, 20 linijkami w kolumnie[1]. Jest jednym z najwcześniejszych zachowanych rękopisów 2. Listu Jana[2].
Nomina sacra pisane są skrótami, skróty uzyskują jednak nietypowe formy, jak np.παρς dla πατρος (ojca)[3].
Na stronie recto oraz verso fragmentu podane zostały numery 164 oraz 165, co oznacza, że oryginalny rękopis zawierał nie tylko 2. List Jana, ale również i inne teksty. Porównanie objętości Listów powszechnych wskazuje, że nie zdołałyby zapełnić poprzedzających kart, zostałoby aż nadto pustej przestrzeni, dlatego wydawca kodeksuColin Henderson Roberts przypuszczał, że fragment był częścią zbioru pismJanowych[4]. Jednak Roberts nie przeprowadził dokładnych obliczeń. Rozmiary kart są zbyt małe, aby starczyło miejsca dla samej tylkoEwangelii Jana. Z drugiej strony przestrzeni jest zbyt wiele, aby pomieścić wszystkieListy powszechne. Michael J. Kruger po dokonaniu dokładnych obliczeń – liczba literListów powszechnych, Ewangelii Jana,Apokalipsy,Ewangelii Marka iListu do Hebrajczyków – zasugerował, że oryginalny rękopis zaczynał się odListu do Hebrajczyków[5].
Tekst rękopisu reprezentujealeksandryjską tradycję tekstualną.Kurt Aland zaklasyfikował tekst fragmentu dokategorii II[1].
W 2 J 3 stosuje wariant παρα Ιησου Χριστου (odJezusa Chrystusa), przeciwko wariantowi παρα Κυριου (od Pana), w czym jest zgodny ze współczesnymi wydaniamiNovum Testamentum Graece Nestle-Alanda[6].
W 2 J 6 stosuje wariant η εντολη εστιν (przykazanie jest), w czym jest zgodny z wydaniamiNestle-Alanda[7].
W 2 J 6 wspiera wariant ινα καθως (wespół z01,03,022,33,69, 323, 614, 1241, 1739) przeciw καθως (jak mają wydania Nestle-Alanda)[7].
W 2 J 7 wspiera wariant εξηλθον (wyszedł), wespół z, 01,02, 03 i 044, przeciwko wariantowi εισηλθον (wszedł, wspieranemu przez 025, 049 i rękopisami tradycji bizantyjskiej. Wariant fragmentu jest zgodny ze współczesnymi wydaniami Nestle-Alanda[7].
W 2 J 7 αντιχριστος (antychryst) jest bez rodzajnika, podobnie jak 01, 322, 323, 1241[7].
W 2 J 9 wspiera wariant προαγων (wespół z 01,02, 03,vg, cop) przeciwko wariantowi παραβαινων (025, 044,Byz). Wariant fragmentu jest stosowany w wydaniach Nestle-Alanda[7].
Fragment został znaleziony zimą 1913–1914 przez J. de M. Johnsona wAntinoopolis (Asz-Szajch Ibada) wEgipcie, wraz z innymi rękopisami. W 1950 roku tekst fragmentu wydał Colin Henderson Roberts[2].Guglielmo Cavallo wydał jegofaksymile[8].
Colin Henderson Roberts, wydawca fragmentu, datował go na III wiek (ze względu na nietypowe formy nomina sacra). Paleografowie Guglielmo Cavallo iHerwig Maehler datowali na wiek V lub VI[4]. Aland datował fragment na V albo VI wiek[1]. Don Barker zaproponował wcześniejsze datowanie dla 0232 (a także dla, iKodeksu 0206). Jego zdaniem rękopis najpóźniej mógł powstać w końcu IV wieku[9]. Michael J. Kruger argumentował jednak, że literyomikron orazomega są okrągłe i wielkie, tymczasem w III oraz IV wieku litery te były mniejsze. Z drugiej strony wielkie i okrągłeepsilon,theta isigma nie pozwalają na późne datowanie. W wieku VI te litery były wąskie[10]. ObecnieINTF datuje rękopis na V wiek[11].
Przypuszcza się, że rękopis powstał wEgipcie[8].
Na listę rękopisów Nowego Testamentu wciągnął goKurt Aland w 1953 roku, oznaczając go przy pomocysiglum 0232[12][13]. Rękopis jest wykorzystywany w krytycznych wydaniach Nowego Testamentu[14].
Rękopis obecnie przechowywany jest wAshmolean Museum (P. Ant. 12) wOksfordzie[1][11].