Movatterモバイル変換


[0]ホーム

URL:


Przejdź do zawartości
Wikipediawolna encyklopedia
Szukaj

Kodeks 0230

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Kodeks 0230 (GA)
Data powstania

IV wiek

Rodzaj

Kodeks majuskułowy

Numer

0230

Zawartość

List do Efezjan 6,11-12; 5-6 †

Język

grecko-łaciński

Rozmiary

34 × 27 cm

Typ tekstu

tekst aleksandryjski

Miejsce przechowywania

Biblioteka Laurenziana

Kodeks 0230 (Gregory-Aland no.0230) – grecko-łacińskikodeks uncjalnyNowego Testamentu na pergaminie,paleograficznie datowany na IV wiek. Rękopis przechowywany jest weFlorencji.

Opis

[edytuj |edytuj kod]

Do XX wieku zachowały się tylko fragment jednej karty, z tekstemListu do Efezjan[1]. Na stronie recto zachował się grecki tekst 6,11-12, a na stronie verso łaciński tekst 6,5-6. Tekst łaciński sporządził prawdopodobnie inny skryba. Zachowany fragment ma rozmiary 13,5 cm na 2,5 cm[2]. Przypuszcza się, że oryginalne karty kodeksu miały rozmiar 34 na 27 cm[1]. Tekst pisany jest dwiema kolumnami na stronę, zachowany fragment zawiera tylko 4 linijki tekstu[1]. Fragment jest najstarszym zachowanym bilingwicznym grecko-łacińskim rękopisem Nowego Testamentu. Rękopis zawierał prawdopodobnie wszystkieListy Pawła[2].

Tekst

[edytuj |edytuj kod]

Kurt Aland nie zaklasyfikował fragmentu do żadnejkategorii[3], ponieważ fragment jest zbyt krótki i nie zawiera żadnych istotnych wariantów[2].

Historia

[edytuj |edytuj kod]

Giovanni Mercati w oparciu o paleograficzną analizę datował fragment na koniec IV wieku lub początek V wieku[2].INTF datuje rękopis na IV wiek[3][4]. Przypuszcza się, że rękopis powstał w Egipcie, ponieważ kształt literymu zdradza, że skryba był przyzwyczajony do kopiowania koptyjskich tekstów[2].

Rękopis został znaleziony wAntinoopolis (El-Sheikh Ibada) w Egipcie. W 1953 roku kardynał Giovanni Mercati po raz pierwszy opublikował fragment. W 1965Mario Naldini wydał jego facsimile, a w 1971 roku Elias Avery Lowe wydał transkrypcję tekstu[5].

Na listę rękopisów Nowego Testamentu wciągnął goKurt Aland w 1953 roku, oznaczając go przy pomocysiglum 0230[6][7]. Na liściestarołacińskich rękopisów fragment otrzymał numer 85 (system Beuron)[2].

Rękopis obecnie przechowywany jest w biblioteceLaurenziana (PSI 1306) weFlorencji[1][4].

Zobacz też

[edytuj |edytuj kod]

Przypisy

[edytuj |edytuj kod]
  1. abcdAland i Aland 1995 ↓, s. 126.
  2. abcdefDahl 1979 ↓, s. 79.
  3. abAland i Aland 1995 ↓, s. 125-126.
  4. abINTF i Cod. 0230 ↓.
  5. PSI 13 1306LDAB
  6. Aland 1963 ↓, s. 10.
  7. Aland i Aland 1995 ↓, s. 74.

Bibliografia

[edytuj |edytuj kod]

Linki zewnętrzne

[edytuj |edytuj kod]
  • INTF: Kodeks 0230 (GA). [w:]Liste Handschriften [on-line]. Münster Institute. [dostęp 2015-08-12].
Wykazkodeksów majuskułowychNowego Testamentu
01-045
046-0322
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Kodeks_0230&oldid=54941337
Kategorie:
Ukryta kategoria:

[8]ページ先頭

©2009-2025 Movatter.jp