Data powstania | IV wiek |
---|---|
Rodzaj | |
Numer | 0230 |
Zawartość | List do Efezjan 6,11-12; 5-6 † |
Język | grecko-łaciński |
Rozmiary | 34 × 27 cm |
Typ tekstu | tekst aleksandryjski |
Miejsce przechowywania |
Kodeks 0230 (Gregory-Aland no.0230) – grecko-łacińskikodeks uncjalnyNowego Testamentu na pergaminie,paleograficznie datowany na IV wiek. Rękopis przechowywany jest weFlorencji.
Do XX wieku zachowały się tylko fragment jednej karty, z tekstemListu do Efezjan[1]. Na stronie recto zachował się grecki tekst 6,11-12, a na stronie verso łaciński tekst 6,5-6. Tekst łaciński sporządził prawdopodobnie inny skryba. Zachowany fragment ma rozmiary 13,5 cm na 2,5 cm[2]. Przypuszcza się, że oryginalne karty kodeksu miały rozmiar 34 na 27 cm[1]. Tekst pisany jest dwiema kolumnami na stronę, zachowany fragment zawiera tylko 4 linijki tekstu[1]. Fragment jest najstarszym zachowanym bilingwicznym grecko-łacińskim rękopisem Nowego Testamentu. Rękopis zawierał prawdopodobnie wszystkieListy Pawła[2].
Kurt Aland nie zaklasyfikował fragmentu do żadnejkategorii[3], ponieważ fragment jest zbyt krótki i nie zawiera żadnych istotnych wariantów[2].
Giovanni Mercati w oparciu o paleograficzną analizę datował fragment na koniec IV wieku lub początek V wieku[2].INTF datuje rękopis na IV wiek[3][4] . Przypuszcza się, że rękopis powstał w Egipcie, ponieważ kształt literymu zdradza, że skryba był przyzwyczajony do kopiowania koptyjskich tekstów[2].
Rękopis został znaleziony wAntinoopolis (El-Sheikh Ibada) w Egipcie. W 1953 roku kardynał Giovanni Mercati po raz pierwszy opublikował fragment. W 1965Mario Naldini wydał jego facsimile, a w 1971 roku Elias Avery Lowe wydał transkrypcję tekstu[5].
Na listę rękopisów Nowego Testamentu wciągnął goKurt Aland w 1953 roku, oznaczając go przy pomocysiglum 0230[6][7]. Na liściestarołacińskich rękopisów fragment otrzymał numer 85 (system Beuron)[2].
Rękopis obecnie przechowywany jest w biblioteceLaurenziana (PSI 1306) weFlorencji[1][4] .