 | |
| Data powstania | IV wiek |
|---|---|
| Rodzaj | |
| Numer | 0228 |
| Zawartość | Hebrajczyków 12,19-21,23-25 † |
| Język | |
| Rozmiary | [15 × 12 cm] |
| Typ tekstu | tekst aleksandryjski |
| Kategoria | III |
| Miejsce przechowywania | |
Kodeks 0228 (Gregory-Aland no.0228) – greckikodeks uncjalnyNowego Testamentu napergaminie,paleograficznie datowany na IV wiek. Do czasów współczesnych zachował się fragment jednej karty kodeksu, który jest przechowywany wWiedniu. Tekst fragmentu był dwukrotnie rekonstruowany, jest cytowany w niektórych krytycznych wydaniach greckiego Nowego Testamentu.
Do czasów współczesnych zachował się fragment jednej karty, z tekstemListu do Hebrajczyków (12,19-21,23-25)[1][2]. Oryginalne karty kodeksu miały rozmiar 15 na 12 cm[1].
Tekst pisany jest jedną kolumną, 17 linijek w kolumnie[1], około 18–19 liter w linijce tekstu. Górny margines jest szeroki na 2,3 cm, marginesy boczne mają 2 i 1,5 cm szerokości[2]. Skryba stosuje przydechy i intrepunkcję[3], pojawia sięiota adscriptum[2].
W zachowanym fragmencie nie występująnomina sacra (święte imiona), ale mogą być rekonstruowane w brakujących częściach karty[2].
Fragment reprezentujealeksandryjską tradycję tekstualną.Kurt Aland zaklasyfikował go dokategorii III[1], co oznacza, że fragment jest ważny dla odtworzenia oryginalnego tekstu Nowego Testamentu[4]. Nie zawiera on żadnychwariantów tekstowych, ale zdaniem Porterów warianty mogły występować na niezachowanych częściach karty[2].
Według rekonstrukcji dokonanej przez Petera Sanza w Hbr 12,23 rękopis przekazywał wariantέν ούρανοϊς άπογεγραμμένων („w niebie zapisanych”) i jest zgodny zbizantyjską tradycją tekstualną[5]. W taki też sposób cytują ten rękopis wydania krytyczne Nestle-Alanda[6][7]. Jednak według rekonstrukcji dokonanej przez Porterów fragment przekazuje ten wariant zgodnie z aleksandryjską tradycją tekstualną –άπογεγραμμένων έν ούρανοϊς („zapisanych w niebie”)[5].
Rękopis datowany jest przez paleografów na IV wiek. Za taką datą opowiadali się Haelst, Aland, Porterowie[2]. Jest to też oficjalna data, jaką proponujeINTF[1][8].Karl Wessely, austriacki paleograf, przypuszczał, że znaleziono go wFajum[2].
Na listę rękopisów Nowego Testamentu wciągnął go Kurt Aland w 1953 roku, nadając musiglum 0228[9][10].
Transkrypcję tekstu opublikował Peter Sanz w 1946[3]. Porterowie w 2008 roku opublikowali zarównofaksymile[11], jak i transkrypcję tekstu[12]. Rekonstrukcja trzech pierwszych linijek na stronie verso jest odmienna od tej, jakiej dokonał Sanz. Rekonstrukcja Porterów jest zgodna z aleksandryjską tradycją tekstualną[5].
Fragment cytowany jest we współczesnych krytycznych wydaniach greckiego tekstu. Cytuje goNovum Testamentum Graece Nestle-Alanda (NA26[13], NA27[14]). Nie był cytowany w trzecim wydaniu greckiego Nowego Testamentu przygotowanego przezZjednoczone Towarzystwa Biblijne (UBS3[15]), był natomiast cytowany w czwartym wydaniu (UBS4[16]). W 27. wydaniu Nestle-Alanda (NA27) traktowany jest jako świadek pierwszego rzędu cytowania[14].
Rękopis przechowywany jest wAustriackiej Bibliotece Narodowej (Pap. G. 19888) w Wiedniu[1][8].