 Marek 3,2-3 | |
| Data powstania | V/VI wiek |
|---|---|
| Rodzaj | |
| Numer | 0213 |
| Zawartość | Ewangelia Marka 3,2-3; 3,4-5 |
| Język | |
| Rozmiary | [33 × 23 cm] |
| Typ tekstu | tekst mieszany |
| Kategoria | III |
| Miejsce przechowywania | |
Kodeks 0213 (Gregory-Aland no.0213) – greckikodeks uncjalnyNowego Testamentu napergaminie,paleograficznie datowany na V albo VI wiek. Do naszych czasów zachował się fragment jednej karty kodeksu. Jest przechowywany wWiedniu.
Do dnia dzisiejszego (1995) zachował się fragment jednej karty, z tekstemEwangelii Marka (3,2-3; 3,4-5)[1]. Oryginalne karty kodeksu miały rozmiar 33 na 23 cm[1], zachowany fragment ma rozmiary 8,8 na 18 cm[2]. Pergamin ma barwę jasno-brunatną, atrament jest ciemniejszy po stronie licowej pergaminu. Atrament w wielu miejscach przeżarł pergamin na wylot, co prawdopodobnie wynika stąd, że zawiera w sobie żelazo[2].
Tekst pisany jest dwoma kolumnami na stronę, w 23 linijkach w kolumnie[1]. Pismo ma późną formębiblijnej majuskuły. Literagamma, wykorzystywana w kodeksie, może być mylona zjotą, ponieważ górna poprzeczna kreska w gammie jest albo bardzo cienka, albo jej nie ma. Literyipsylon orazrho sięgają poniżej linii, zaśomega jest szeroka[2].
Peter Sanz spekulował, że fragment mógł kiedyś należeć do lekcjonarza[2].
Fragment reprezentuje mieszaną tradycję tekstualną.Kurt Aland zaklasyfikował go dokategorii III[1], co oznacza, że jest ważny dla poznania historii tekstu Nowego Testamentu[3].
W Mk 3,2 fragment przekazuje wariant αυτους (ich) zamiast αυτου (jego). Wariant nie jest uwzględniany w krytycznych wydaniachNovum Testamentum Graece Nestle-Alanda[4].
Rękopis datowany jest przezINTF na V lub VI wiek[1][5]. Pasquale Orsini, włoski paleograf, datował na wiek VI[6].Nieznane jest miejsce pochodzenia rękopisu[2].
Tekst fragmentu opublikował Peter Sanz w 1946[7]. Na listę rękopisów Nowego Testamentu wciągnął go Kurt Aland w 1953 roku, oznaczając go przy pomocysiglum 0213[8][9]. Guglielmo Cavallo opublikował facsimile fragmentu w 1967[6].
Rękopis przechowywany jest wAustriackiej Bibliotece Narodowej (Pap. G. 1384) w Wiedniu[1][5].