Kodeks 0101

Jan 1,29-30
Data powstania	VIII wiek
Rodzaj	Kodeks majuskułowy
Numer	0101
Zawartość	Ewangelia Jana 1 †
Język	grecki
Rozmiary	11 × 9 cm
Typ tekstu	tekst aleksandryjski
Kategoria	II
Miejsce przechowywania	Austriacka Biblioteka Narodowa

Kodeks 0101 (Gregory-Aland no.0101), ε 48 (Soden)^[1] – greckikodeks uncjalny Nowego Testamentu na pergaminie,paleograficznie datowany na VIII wiek. Rękopis przechowywany jest wAustriackiej Bibliotece Narodowej (Pap. G. 39780) wWiedniu^[2].

Do dnia dzisiejszego zachował się fragment 1 karty kodeksu (11 na 9 cm) z tekstemEwangelii Jana (1,29-30.31-32). Tekst pisany jest jedną kolumną na stronę, 14 linijek w kolumnie^[2]. Pergamin jest barwy brunatnej i zachował się w złej kondycji. Kształty liter są typowe dla środowiska aleksandryjskiego i przypominają nieco koptyjską uncjałę. Skryba miał tendencję do zawężania literepsilon orazsigma^[3].

Fragment zawiera następującenomina sacra:ΠΝΑ (duch),ΙΝ (Jezusa) iΙΣΛ (Izrael)^[3].

Tekst kodeksu reprezentujealeksandryjską tradycję tekstualną.Kurt Aland zaklasyfikował go dokategorii II^[2].

W Jana 1,30 przekazuje wariant περι; wariant wspierany jest przez Sinaiticus²,A,C³,L,Θ, Ψ,063,f¹,f¹³, większośćbizantyjską; rękopisy tradycji aleksandryjskiej przekazują wariant ὑπὲρ (${\displaystyle {\mathfrak{P}}^5}$,${\displaystyle {\mathfrak{P}}^{66}}$,${\displaystyle {\mathfrak{P}}^{75}}$, Sinaiticus*, Vaticanus, C*,W^S).

Gregory datował fragment na VII wiek^[4]. ObecnieINTF datuje go na VIII wiek^[5]. Fragment znaleziony został w Egipcie, w Fajum^[3][6].

Karl Wessely wydał tekst fragmentu metodą facsimile w 1894 roku^[7]. Fragment badany był przez Gregory’ego w 1887 roku, który opublikował jego tekst w 1900^[4].Gregory w 1908 roku dał mu siglum 0101^[1].

Tekst fragmentu ponownie został wydany przez Davida Parkera w 2007 roku^[8]. W roku 2008 facsimile fragmentu wraz z transkrypcją wydali Stanley E. Porter oraz Wendy J. Porter. Porterowie odczytali więcej liter niż Wessely^[3]. Rękopis wykorzystywany jest w krytycznych wydaniachgreckiego Nowego Testamentu.

• lista kodeksów majuskułowych Nowego Testamentu

• K. Aland, B. Aland: The Text of the New Testament: An Introduction to the Critical Editions and to the Theory and Practice of Modern Textual Criticism. przeł. Erroll F. Rhodes. Grand Rapids, Michigan: William B. Eerdmans Publishing Company, 1995.ISBN 978-0-8028-4098-1. (ang.).
• Caspar René Gregory: Die griechischen Handschriften des Neuen Testament. Leipzig: J.C. Hinrichs’sche Buchhandlung, 1908.
• Caspar René Gregory: Textkritik des Neuen Testaments. T. 1. Leipzig: Hinrichs, 1900, s. 74–75. (niem.).
• Karl Wessely: Papyrus Erzherzog Rainer. Führer durch die Ausstellung. Wien: 1894, s. 129.
• U.B. Schmid, D.C. Parker, W.J. Elliott: The Gospel according to St. John: The majuscules. Brill: 2007, s. 115–116. [tekst manuskryptu]
• Stanley E. Porter, Wendy J. Porter: New Testament Greek Papyri and Parchments. Berlin - New York: Walter de Gruyter, 2008, s. 157–159.ISBN 978-3-11-020308-0.

• Kodeks 0101 (GA) w: Liste Handschriften. [w:]Münster Institute [on-line]. INTF. [dostęp 2011-12-30].

• Majuskułowe rękopisy NT
• Manuskrypty biblijne z VIII wieku

• Szablon cytowania bez określonego trybu