Ten artykuł dotyczy urządzeń wydających dźwięk. Zobacz też:inne znaczenia.
Kołatka – drewniany instrument muzyczny wydający przy potrząsaniu charakterystyczne dźwięki. Składa się z deseczki osadzonej na rączce oraz zamocowanego na zawiasie młotka, który uderzając w deseczkę wydaje klekoczący dźwięk.
Drewniane kołatki, w okresieTriduum Paschalnego, od hymnu „Gloria” (Chwała na wysokości) w czasie mszy w Wielki Czwartek, aż do tego samego hymnu Wigilii Paschalnej, podczasliturgii zastępują milczące w tym czasie dzwony[1].
Nazywany jest tak również ruchomy uchwyt na drzwiach, służący do „kołatania” czyli pukania do drzwi. Umieszczany na bramie lub furcie, składał się z dwóch części. Często nazywany teżantabą, najczęściej wykonany w formie lwiej głowy z ruchomą obręczą. Tego typu kołatka występowała głównie w sztuce romańskiej i gotyckiej. Współcześnie używana jest jako element dekoracyjny.
 | Zobacz w WikiźródłachhasłoKołatka w Encyklopedii staropolskiej |
 | Zobacz hasłokołatka w Wikisłowniku |
 | Zobacz multimedia związane z tematem:Kołatka |