Posługują sięjęzykiem kirgiskim z grupyjęzyków tureckich. W procesieetnogenezy narodu kirgiskiego uczestniczyłyplemiona tureckie i mongolskie. Wśród Kirgizów bardzo powszechne jest występowanie genów z haplogrupyR1a1. Struktura społeczna oparta była na podziale plemiennym i rodowym.
W VI–X wieku Kirgizi utworzylipaństwo, które obejmowało znaczną część dzisiejszejMongolii.
Współczesne szacunki mówią o ponad 4,5 miliona Kirgizów, żyjących głównie wAzji Środkowej. Poza swym państwem narodowym zamieszkują zwarcie zachodnie krańce Chin oraz wschodni Tadżykistan. Ponadto żyją w mniejszych skupiskach lub większym rozproszeniu w Uzbekistanie, Kazachstanie, Afganistanie iTurkmenistanie. Poza Azją Środkową emigracja żyje wRosji, Turcji i naUkrainie. Z racji na wysokiprzyrost naturalny obserwowany jest znaczny wzrost liczebności Kirgizów w obrębie Kirgistanu, wzrastając z 2 229 663 w 1989 roku do 4 099 433 w 2013 roku. Stanowią 72% populacji Kirgistanu.
Historyczna populacja Kirgizów w poszczególnychrepublikach radzieckich na podstawie radzieckich spisów ludności:
Tradycyjnym zajęciem Kirgizów było wysokogórskiepasterstwo,myślistwo, w niektórych regionach uprawazbóż. Od początku XX wieku przechodzili na osiadły tryb życia, słynęli z wyrobu dywanów i artystycznejobróbki metali. Wyznają w głównej mierzeislam sunnicki.
