Nie mylić z:Kino „Paradiso”.| Gatunek | |||
|---|---|---|---|
| Rok produkcji | |||
| Data premiery | 17 listopada 1988 | ||
| Kraj produkcji | |||
| Język | |||
| Czas trwania | 155 min (wersja pierwotna), | ||
| Reżyseria | |||
| Scenariusz | Giuseppe Tornatore | ||
| Główne role | Philippe Noiret | ||
| Muzyka | |||
| Zdjęcia | |||
| Scenografia | Andrea Crisanti | ||
| Kostiumy | Beatrice Bordone | ||
| Montaż | Mario Morra | ||
| Produkcja | Franco Cristaldi | ||
| Dystrybucja | Opal (Polska)[1] | ||
| |||
| Strona internetowa | |||
Cinema Paradiso, inne tłum.Nowe Kino Paradiso lubKino Paradiso (wł.Nuovo Cinema Paradiso) –włoskidramat filmowy z1988 roku, będący drugą fabułą w dorobku reżyserskimGiuseppe Tornatore. Przedstawia historię przyjaźni kinooperatora Alfredo i małego chłopca Toto, którego wprowadza w magiczny świat kina.
Film otrzymał wiele nagród, m.in.Oscara zanajlepszy film nieanglojęzyczny,Złoty Glob i nagrodęBAFTA oraz nominacje doCezara iZłotej Palmy.
Salvatore, znany włoski reżyser, na wieść o śmierci starego kinooperatora Alfredo przyjeżdża do swojego rodzinnego miasteczka na pogrzeb. Następuje retrospekcja w czasy dzieciństwa – Toto (jak nazywano Salvatore) jest wychowywany przez samotną matkę. Jedyną rozrywką w mieście jest małomiasteczkowe kinoCinema Paradiso, gdzie zafascynowany filmami chłopiec pomaga operatorowi Alfredo. Filmy cenzuruje ksiądz Adelfio, który dbając o dusze swoich owieczek, każe wycinać sceny pocałunków.
Pewnego dnia dochodzi do tragedii – kino zostaje strawione przez pożar, zaś Alfredo w wyniku oparzeń traci wzrok, lecz zostaje uratowany przez małego Toto.Cinema Paradiso zostaje odbudowane i otwarte pod nazwąNuovo cinema Paradiso, a funkcję operatora otrzymuje w nim dorastający Salvatore.
Młodzieniec przeżywa miłość rodem z filmów, zakochując się w Elenie, córce miejscowego bankiera. Ta początkowo nie odwzajemnia jego uczuć. Salvatore cierpliwością i uporem zmienia nastawienie dziewczyny. W końcu w sylwestrową noc Elena udaje się z Salvatore do kina. Szczęście nie trwa długo, gdyż młody operator dostaje powołanie do wojska. Po powrocie okazuje się, że Elena wyjechała z rodzicami i nie wiadomo, gdzie przebywa. Ślepy Alfredo radzi Salvatore, aby ten wyjechał z rodzinnego miasteczka i więcej tu nie wracał, że jest stworzony do rzeczy wielkich.
Salvatore opuszcza miasto i powraca po trzydziestu latach. Po pogrzebie starego przyjaciela przyjdzie mu zostać świadkiem zburzeniaCinema Paradiso. Na miejscu kina powstanie parking. Alfredo pozostawił Salvatore w spadku taśmę filmową. W finale filmu główny bohater siada sam w sali kinowej i ogląda film, który przygotował dla niego stary kinooperator. Film składa się z ocenzurowanych przez księdza „gorszących” fragmentów starych filmów.
Zdjęcia kręcono w następujących lokacjach na terenie Włoch:
WKino Paradiso można zobaczyć fragmenty ponad 20 różnych filmów, które oglądają bohaterowie. Są wśród nich:
| 1980-89 |
|
|---|---|
| 1990-99 |
|
| 2000-09 |
|
| 2010-19 |
|
| 2020-29 |
|
