Movatterモバイル変換


[0]ホーム

URL:


Przejdź do zawartości
Wikipediawolna encyklopedia
Szukaj

Kinetic Energy Interceptor

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Kinetic Energy Interceptor
Ilustracja
Informacje podstawowe
Zwalczane cele

SRBM,MRBM,IRBM,ICBM

Faza

startowa,środkowa

Państwo

Stany Zjednoczone

Producent

Northrop Grumman

Status systemu

w fazie konstrukcyjnej

Pocisk
Platforma pocisku

samochodowa, nawodna, podwodna

Miary pocisku
Długość

11,88 metra

Średnica

1 metr

Prędkość przy wypaleniu

nieznana
(< 10 km/s (36.000km/h))

Napęd
Liczba stopni napędu

trójstopniowy

Głowica
Liczba głowic

pojedyncza/wielogłowicowa (15)

Rodzaj głowicy

kinetyczna

Typ głowicy kinetycznej

EKV, LEAP, MKV

Kinetic Energy Interceptor (KEI)amerykańskikinetycznypocisk antybalistyczny w stadium konstrukcyjnym służący zwalczaniupocisków balistycznych w ich startowej oraz środkowej fazie lotu (boost phase orazmidcourse phase). KEI jest pierwszym i jedynym do tej pory systemem antybalistycznym w całości opracowywanym po wypowiedzeniu przez USAtraktatu ABM, zaś jego opracowanie w okresie obowiązywania tego układu nie byłoby możliwe.

Program KEI

[edytuj |edytuj kod]

ProgramKinetic Energy Interceptor (KEI) powstał w ramach amerykańskiego programu obrony antybalistycznejBallistic Missile Defense jako program rozwoju pocisku kinetycznego dysponującego parametrami pozwalającymi na zwalczanie pocisków balistycznych we wczesnej – startowej fazie lotu, gdy ze względu na krótki czas trwania tej fazy (180-300 sekund) nie jest możliwe zwalczanie pocisków balistycznych typuSRBM,MRBM,IRBM, czyICBM] innymi dostępnymi pociskami antybalistycznymi. W związku jednak z nadspodziewanie dobrymi wynikami prac badawczo-konstrukcyjnych i wyprzedzeniem o 6miesięcy zakładanego harmonogramu prac,Missile Defense Agency – MDA (Agencja Obrony Antybalistycznej) postanowiła rozszerzyć program w zakresie możliwości pocisku, stawiając przed konstruktorami dodatkowe wymaganie – zdolności do zwalczania pocisków balistycznych także po zakończeniu fazy startowej i oddzieleniu się głowicy bojowej od stopni napędowych, czy też zaprzestania pracy silnika napędowego w jednostopniowych pociskach o krótszym zasięgu.

W październiku 2003 rokuBoeing z sukcesem przeprowadził testy nowego silnika sterującego dla KEI. Jednostka o zaledwie 20cm długości jest dziś najpotężniejszym opracowanym gdziekolwiek silnikiem tego typu. W trakcie naziemnego "gorącego" testu Divert And Altitude Control System (DACS) w White Sands Test Facility wygenerował ciąg 1.100funtów (498,95kg). Jednostka ta "od zera" skonstruowana została w ciągu zaledwie 5 miesięcy. Konstrukcja tej jednostki nacelowana została na zdolność włączenia i wyłączenia w dowolnym momencie – w zależności od aktualnej potrzeby misji, zgodnie z komendami naprowadzania, bardzo wysoki stosunek ciągu do masy, i wysoką wiarygodność przy niewielkim koszcie produkcji. Kluczową cecha tej jednostki jest takie wykorzystywanie paliwa ciekłego, które zapewnia bardzo wysoka wydajność i bezpieczeństwo.

W ciągu roku 2004 opracowano i przetestowano podstawy systemu kontroli i komunikacji, sprawdzając także ich zdolność do współpracy z satelitarnymi systemami ostrzegania o odpaleniu pocisku balistycznego. Zgodnie z wypowiedziami prowadzących program, system zademonstrował zdolność do współpracy z pracującymi w zakresie podczerwieni satelitami wykrywającymi odpalenie pocisków balistycznych, a także wysoką odporność na zakłócenia radioelektroniczne i powodowanewybuchami jądrowymi.

Do roku 2008 opracowano i osobno przetestowano na ziemi wszystkie trzy stopnie napędu Kinetic Energy Interceptor.W pociskach KEI zawarto kilka zapożyczeń, i tak:

Właściwości pocisku

[edytuj |edytuj kod]
USS "San Antonio" (LPD-17) – potencjalny przyszły nosiciel KEI.

Kinetic Energy Interceptor cechować się ma bardzo dużą prędkością lotu oraz zdolnością do przenoszenia bojowych ładunków wielogłowicowych. Z powodu ograniczeń budżetowych zrezygnowano z opracowywania dedykowanej głowicy kinetycznej dla pocisku KEI, postanawiając iż pocisk ten będzie zdolny do przenoszenia każdego typu głowicy tego rodzaju opracowanej dla innych pocisków kinetycznych, a wiecExoatmospheric Kill Vehicle (EKV) opracowanej dla pocisku GBI,Lightweight Exo-Atmospheric Projectile (LEAP) pocisków rodziny SM-3, czy też przyszłych głowicMultiple Kill Vehicle (MKV).

Przystosowanie KEI do zwalczania pocisków balistycznych w fazie startowej, wymagało opracowania konstrukcji zdolnej do poruszania się z gigantycznymi prędkościami, w związku z tym, KEI będzie najprawdopodobniej dysponował prędkością zbliżającą się nawet do 10km/s, czyli 36 000 km/h. Pierwotne plany określały długość pocisku na 36stóp (10,97 m.) oraz 36cali (0,91m) średnicy, jednakże późniejsze raporty sugerowały, iż KEI posiada niemal 39 stóp długości i 40 cali średnicy (odpowiednio: 11,88 i 1 metr), zaś każdy stopień napędowy dysponować mazmiennym wektorem ciągu.

Generalnie wiadomo dzisiaj, iż naziemny system KEI składał się będzie z pocisku przechwytującego, mobilnej wyrzutni lądowej na platformie samochodowej, systemu dowodzenia, kontroli, zarządzania walka i komunikacji (Command, Control, Battle Management, and Communications (C2BMC)).

Rozmieszczenie

[edytuj |edytuj kod]

Konstrukcja pocisku opiera się na założeniu iż będzie on wykorzystywany ze stałych wyrzutni lądowych, mobilnych wyrzutni samochodowych oraz wyrzutni okrętowych. Główne plany zakładają, iż pociski te bazować będą na naziemnych wyrzutniach kołowychM983 Oshkosh HEMTT – oraz okrętachAegis BMD krążownikach typuCG(X). Kwestią rozważań jest aktualnie możliwość ich dyslokacji także naokrętach desantowych typuSan Antonio orazatomowychokrętach podwodnych – przekonstruowanych nosicielach strategicznych pocisków balistycznych SLBM – typuOhio.

Pierwsze mobilne systemy KEI rozmieszczone zostaną najprawdopodobniej wWirginii na wschodnim wybrzeżu Stanów Zjednoczonych – skąd miałyby chronić obszar tego kraju, a także weWłoszech – skąd chronić maja obszarEuropy Zachodniej.

Nie zakończony wciąż w zakresie konstrukcyjnym program KEI, a więc brak ostatecznego kształtu systemu i pocisku w szczególności, wpływa na opóźnienie podjęcia ostatecznych decyzji w sprawie cech krążowników CG(X).

Bibliografia

[edytuj |edytuj kod]
Amerykański system obrony przeciwrakietowej (BMD)
Obrona w fazie startowej
(Boost Phase Defense)
Naziemne środki antybalistyczne
Powietrzne środki antybalistyczne
Morska obrona w fazie startowej (NTW)
Obrona w fazie środkowej
(Midcourse Defense)
Naziemne środki antybalistyczne fazy środkowej (GMD)
Morska obrona fazy środkowej (NTW)
Obrona w fazie terminalnej
(Terminal Phase Defense)
Naziemna obrona teatru działań
W wyższych warstwach (upper tier)
W niskich warstwach (lower tier)
Powietrzne środki antybalistyczne
Morska obrona teatru działań (NTW)
Centrum dowodzenia
Systemy radarowe BMD
Rakietowe pociski antybalistyczne na świecie
Francja
Holandia
Indie
Izrael
Japonia
Rosja
Niemcy
Stany Zjednoczone
Włochy
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Kinetic_Energy_Interceptor&oldid=69518162
Kategorie:

[8]ページ先頭

©2009-2025 Movatter.jp