Kawad I (ur.449, zm.531) –szachPersji zdynastiisasanidzkiej. Panował w latach 488-531.
Kawad I urodził się w 449 roku, był synemPeroza I, władcy państwa w latach 459-484. Za panowania swojego ojca wziął udział w wyprawie przeciw Heftalitom, podczas której dostał się do niewoli, gdzie przebywał przez dwa lata.
Tron uzyskał dzięki poparciuarystokracji po oślepieniu swego wuja, który był głównym doradcą poprzedniego władcy. Po przejęciu władzy ogłosił się zwolennikiem naukMazdaka aby ruch, którym kierował ówfilozof, wykorzystać przeciwko władzy możnych rodów. W 496 został obalony przez arystokrację, która przekazała tron jego bratuZamaspowi. Zbiegł wtedy doHeftalitów (Białych Hunów) i poślubił heftalicką księżniczkę. W 499 obalił brata i ukarał swoich przeciwników.
W 503 rozpoczął wojnę zCesarstwem Wschodniorzymskim (bizantyjskim). Wojska perskie z pomocą Heftalitów opanowałyArmenię i tereny nad górnymEufratem, zajmującTeodozjopolis (502) iAmidę (503), a także odzyskałyAlbanię Kaukaską (504), zajętą przez plemionaSabirów lubChazarów[1]. W 531 wódz cesarzaJustyniana I Wielkiego,Belizariusz pokonał perską armię dowodzoną przezAzaretesa w bitwie nad Kalinikiem.
Wpływy Kawada I rozciągały się także naIberię kaukaską (stolicą kraju byłoTbilisi), gdzie szach próbował narzucić własną religię –zoroastrianizm (zaratusztrianizm) – chrześcijańskiej ludności tego regionu. Akcja nie powiodła się. Po śmierci władcy tron przejął jego synChosrow I Anuszirwan.