 Kathleen McKane Godfree (z lewej),Suzanne Lenglen (z prawej) | |||
| Państwo | |||
|---|---|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | |||
| Data śmierci | 16 czerwca 1992 | ||
| Gra | praworęczna | ||
| Gra pojedyncza | |||
| Najwyżej w rankingu | 2(1923, 1924, 1925) | ||
| Roland Garros | F (1923, 1925) | ||
| Wimbledon | W (1924, 1926) | ||
| US Open | F (1925) | ||
| Gra podwójna | |||
| Roland Garros | F (1925, 1926) | ||
| Wimbledon | F (1922, 1924, 1936) | ||
| US Open | W (1923, 1927) | ||
| Dorobek medalowy | |||
| |||
Kathleen McKane Godfree, Kitty Godfree (ur.7 maja1896 wLondynie, zm.19 czerwca1992 w Londynie) –brytyjskatenisistka, zwyciężczyniWimbledonu w grze pojedynczej i mieszanej, mistrzyni olimpijska w grze podwójnej.
Praworęczna, grająca dynamicznie zawodniczka była obokDorothy Round jedyną reprezentantką gospodarzy, której udało się dwukrotnie triumfować na Wimbledonie poI wojnie światowej. W obu zwycięskich finałach popisywała się udanymi powrotami do meczu – w 1924 pokonałaHelen Wills Moody 4:6, 6:4, 6:4 mimo prowadzenia rywalki 6:4, 4:1, a dwa lata później okazała się lepsza od HiszpankiLilí Álvarez 6:2, 4:6, 6:3, wygrywając ostatnie pięć gemów z rzędu. Finał z 1924 był jedynym meczem, który w swoich dziewięciu wimbledońskich startach przegrała Wills Moody. McKane Godfree uczestniczyła w turniejach na Wimbledonie w latach 1919–1934 (bilans startów w singlu 38 zwycięstw, 11 porażek, w deblu 33 zwycięstwa, 12 porażek, w mikście 40 zwycięstw, 12 porażek), będąc poza wspomnianymi wyżej w finale w 1923, kiedy pokonałaElizabeth Ryan 1:6, 6:2, 6:4 w półfinale, by w decydującym meczu ulecSuzanne Lenglen 2:6, 2:6. W pozostałych konkurencjach Wimbledonu była trzy razy w finałach debla (1922 z siostrąMargaret McKane Stocks, 1924 zPhyllis Howkins Covell, 1926 zEvelyn Colyer), wygrała grę mieszaną dwa razy (1924 zJohnem Brianem Gilbertem, 1926 z mężemLesliem Godfree) oraz była w finale miksta w 1927 (z mężem). Państwo Godfree byli pierwszą parą małżeńską, która triumfowała na Wimbledonie. W finale miksta w 1924 Kitty McKane (jeszcze niezamężna) okazała się lepsza od Lesliego Godfree, grającego w parze zDorothy Shepherd Barron. W 1931 McKane Godfree była pierwszą wimbledońską przeciwniczką PolkiJadwigi Jędrzejowskiej. Doświadczona Brytyjka, starsza od przeciwniczki o szesnaście lat, odniosła zwycięstwo w trzech setach.
Najważniejszymi sukcesami McKane Godfree na pozostałych imprezachwielkoszlemowych były finałymistrzostw USA w 1925 (porażka z Helen Wills 6:3, 0:6, 2:6) imistrzostw Francji także w 1925 (w pierwszym turnieju paryskim o charakterze międzynarodowym, porażka z Suzanne Lenglen 1:6, 2:6). W ćwierćfinale mistrzostw USA w 1923 postawiła zacięty opór późniejszej zwyciężczyni Wills, przegrywając ostatecznie 6:2, 2:6, 5:7 (wyrównała w decydującym secie z 2:5 na 5:5). Dwa lata później w drodze do finału pokonała czołowe zawodniczki Ryan iMollę Mallory. W mistrzostwach USA odniosła dwa zwycięstwa w deblu (1923 z Phyllis Howkins Covell, 1927 zErmyntrude Harvey) i jedno zwycięstwo w mikście (1925, zJohnem Hawkesem). Z Hawkesem była w finale miksta w 1923 (porażka z Mallory iTildenem).
W latach 1923–1926 występowała regularnie w reprezentacji Wielkiej Brytanii wPucharze Wightman. W inauguracyjnej edycji tej imprezy w 1923 w Nowym Jorku uległa Amerykankom Wills i Mallory, a trofeum pozostało w rękach USA. W 1924 McKane Godfree zrewanżowała się obu rywalkom (uwzględniając zwycięstwo nad Wills w finale Wimbledonu w tymże roku Brytyjka stała się jedyną zawodniczką, która pokonała dwukrotnie w ciągu jednego sezonu słynną Amerykankę) i Puchar Wightman zdobyła Wielka Brytania, po zaskakująco wysokim zwycięstwie 6:1. W 1925 Brytyjki obroniły puchar (McKane pokonała Mallory, a uległa Wills), w 1926 trofeum powróciło do USA (mimo dwóch singlowych punktów McKane Godfree, która pokonałaMary K. Browne i Elizabeth Ryan). Ponownie McKane Godfree znalazła się w składzie ekipy w Pucharze Wightman w 1930 i 1934, już tylko jako deblistka. W 1930 w parze zPhoebe Holcroft Watson pokonałaSarah Palfrey iEdith Cross, a Brytyjki wygrały mecz pucharowy 4:3. W 1934 Amerykanki triumfowały 5:2, a McKane Godfree (w parze zBetty Nuthall) uległaHelen Jacobs i Sarah Palfrey.
W rankingu światowym, prowadzonym przez „Daily Telegraph” od 1925, Brytyjka znalazła się trzy razy w czołowej dziesiątce (1925–1927). W 1926 została uznana za drugą rakietę świata, za Suzanne Lenglen, a przed Lili de Alvarez.
Startując w dwóch olimpiadach (Antwerpia 1920,Paryż 1924) zdobyła łącznie pięć medali. W 1920 została mistrzynią olimpijską w deblu (zWinifred McNair), wicemistrzynią w mikście (zMaxem Woosnamem) oraz sięgnęła po brąz w singlu. W Paryżu w 1924 z Phyllis Covell zdobyła srebro w deblu i ponownie brąz w singlu. Ponad 60 lat później była gościemigrzysk w Seulu (1988), gdzie tenis powrócił do rodziny sportów olimpijskich. Dopuszczenie do rywalizacji olimpijskiej graczy zawodowych sędziwa Brytyjka oceniła jako „znak czasów”.
W 1977 Kathleen Godfree uczestniczyła – jako dawna mistrzyni – w uroczystości 100-lecia Wimbledonu i otrzymała pamiątkowy medal. Rok później została uhonorowana miejscem wMiędzynarodowej Tenisowej Galerii Sławy.
Sukcesy w turniejach wielkoszlemowych:
| Złote medalistki | |
|---|---|
| Srebrne medalistki | |
| Brązowe medalistki |
| Złote medalistki |
|
|---|---|
| Srebrne medalistki | |
| Brązowe medalistki |
|
| Złoci medaliści | |
|---|---|
| Srebrni medaliści | |
| Brązowi medaliści |
| 1901–1910 | |
|---|---|
| 1911–1920 | |
| 1921–1930 | |
| 1931–1939 | |
| 1940–1950 |
|
| 1951–1960 | |
| 1961–1970 | |
| 1971–1980 | |
| 1981–1990 | |
| 1991–2000 |
| 1901–1910 | |
|---|---|
| 1911–1920 | |
| 1921–1930 | |
| 1931–1940 | |
| 1941–1950 | |
| 1951–1960 | |
| 1961–1970 | |
| 1971–1980 | |
| 1981–1990 | |
| 1991–2000 |
| 1901–1910 | |
|---|---|
| 1911–1920 | |
| 1921–1930 | |
| 1931–1940 | |
| 1941–1950 | |
| 1951–1960 | |
| 1961–1970 | |
| 1971–1980 | |
| 1981–1990 | |
| 1991–2000 |
| 1913–1920 | |
|---|---|
| 1921–1930 | |
| 1931–1939 | |
| 1940–1950 | |
| 1951–1960 | |
| 1961–1970 | |
| 1971–1980 | |
| 1981–1990 | |
| 1991–2000 |
