Movatterモバイル変換

[0]ホーム
URL:

Przejdź do zawartości
Wikipediawolna encyklopedia
Szukaj

Katafrakt

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Sasanidzki katafrakt: jeździec nosi kolczugę, a koń okryty jest zbroją łuskową
Katafrakt imperium Sasanidów (z rzeźby wIranie)
Katafrakt w pełnej zbroi łuskowej

Katafrakt (gr. κατάφρακτοςkataphraktos – pokryty, osłonięty, opancerzony) – ciężkikawalerzysta w czasachstarożytnych i wśredniowieczu. Znany m.in. w wojskachSarmatów,Partów,Seleukidów,Sasanidów, Arabów z Palmyry[potrzebny przypis],Ormian,Rzymian iBizantyńczyków.

Uzbrojenie

[edytuj |edytuj kod]

WedługTytusa Liwiusza katafrakci stanęli po obu stronachfalangi, a po prawej tuż obokagemyAntiocha III Wielkiego wbitwie pod Magnezją[1]. Zazwyczaj byli uzbrojeni w długą na 4-4,5 mwłócznię (kontos),miecz orazłuk.

W wojskach partyjskich wyróżnili się szczególnie wbitwie pod Nisibis w 217 r.[2]

Sposoby przeciwdziałania

[edytuj |edytuj kod]
Słonie bojowe dzięki swojej masie potrafiły przewracać konie i tratować jeźdźców wywołując panikę, przed czym opancerzenie nie zabezpieczało.

W walce z katafraktami stosowano następujące środki:

  • Ustawiano ciasno rzędy pali stanowiących skuteczną zaporę dla koni i zmuszających jeźdźca do walki pieszej, co obniżało jego skuteczność.
  • Na polu walki umieszczano kolce raniące konie w nieosłonięte zbroją kopyta.
  • Używanosłoni bojowych płoszących wierzchowce.
  • Katafraktów jako bardzo ciężką jazdę cechowała niewielka skuteczność w rejonach leśnych i podmokłych. Umieszczanie na ich drodze zamaskowanych dołów lub rowów skutecznie mieszało ich szyki, gdyż tak obciążone konie łatwo się przewracały.

Zalety i wady

[edytuj |edytuj kod]

Zalety

  • Pełna zbroja jeźdźca i wierzchowca sprawiała, że stanowili jednostkę bojową o dużej skuteczności.

Wady

  • Koszt wyposażenia był tak wysoki, że władcy często używali ich jedynie jakogwardii przybocznej.

Problemy

[edytuj |edytuj kod]
  • Jeździec po utracie konia lubwielbłąda tracił praktycznie całą siłę bojową, a ciężka zbroja utrudniała walkę pieszo.
  • Wierzchowiec był łatwy do przewrócenia ze względu na wagę własnej zbroi i jeźdźca.
  • Pozbawienie jeźdźca kontroli nad koniem również powodowało utratę siły bojowej, dokonywano tego urywając bądź przecinając wodze.

Wizerunek katafrakta z epoki

[edytuj |edytuj kod]

Na rysunku ściennym (grafitto) z II w. n.e., odkrytym wDura Europos wMezopotamii, jeździec nosi hełm szpiczasty, który często zdobiono małą chorągiewką (tzw. jałowiec), zbrojękaracenową z watowanymi osłonami ramion, w prawej ręce trzyma włócznię, a u lewego boku małuk refleksyjny. Konia okrywakropierz z naszytymi płytkami[3].

Zobacz też

[edytuj |edytuj kod]

Przypisy

[edytuj |edytuj kod]
  1. ↑Liwusz,Dzieje Rzymu, XXXVII 40Liwiusz 1981 ↓, s. 161, 162.
  2. ↑K.Farrokh:Shadows in the Desert. Ancient Persia at War. Osprey,ISBN 978-1-84603-108-3, str. 168
  3. ↑Cataphracts and Clibanarii of the Ancient World[1](ang.)
Katafrakci na koniach w pełnej zbroi łuskowej

Bibliografia

[edytuj |edytuj kod]
  • Tytus Liwiusz: Dzieje Rzymu od założenia miasta. Księgi XXXV-XL. Przełożył Mieczysław Brożek. Wrocław: Zakład Narodowy im. Ossolińskich i Wydawnictwo PAN, 1981.ISBN 83-04-00748-7.
  • Mariusz Mielczarek: Cataphracti and Clibanari. Łódź: Oficyna Naukowa MS, 1993, seria: Studies on the History of the Ancient & Mediaeval Art of Warfare.ISBN 83-85874-00-3.
  • Józef Wolski: Dzieje i upadek imperium Seleucydów. Kraków: The Enigma Press, 1999, s. 198-208.ISBN 83-86110-37-6.
  • Zdzisław Żygulski jun.: Broń wschodnia. Turcja, Persja, Indie, Japonia. Warszawa: Krajowa Agencja Wydawnicza, 1983.
Armia rzymska
Oficerowie
Podoficerowie
Żołnierze
Jednostki i formacje
Wyposażenie
Inne
Encyklopedie internetowe (zawód historyczny):
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Katafrakt&oldid=73112584”
Kategorie:
Ukryte kategorie:
[8]ページ先頭
©2009-2025 Movatter.jp