 | |||||||||
| Nazwachińska | |||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| |||||||||
| Nazwakoreańska | |||||||||
| |||||||||
| |||||||||
Kangnido (hangul 강리도,hancha 疆理圖), pełna nazwaHonil Kangni Yŏktae Kukto Chi To (kor. „Mapa połączonych ziem, regionów, krain historycznych i stolic”)[1] –koreańska mapa świata, sporządzona około 1402 roku przezkonfucjańskiego uczonego Kwŏn Kŭna[1][2]. Jest to najstarsza znana obecnie mapa świata sporządzona wAzji Wschodniej[1].
Mapa została sporządzona na podstawie wcześniejszych mapchińskich[2]. Nazwy miast chińskich są identyczne z używanymi ok. 1320, co wskazuje, że była ona oparta na mapach chińskich z tego czasu[3]. Przedstawiono na niej cały znany ówcześnie świat, chociaż w mocno zniekształcony sposób, nadmiernie eksponującAzję, zaś pozostałe regiony traktując peryferyjnie[2]. We wschodniej części mapy znajduje sięPółwysep Koreański, ukazany w sposób nieproporcjonalnie wielki, trzykrotnie większy od przedstawionej poniżej niegoJaponii[1]. W części świata bliskiej autorowi starannie ukazano pasma górskie i biegi rzek, w miarę oddalania się na zachód odwzorowanie robi się jednak coraz mniej dokładne, nie uchwycono w ogóle charakterystycznego kształtuPółwyspu Indyjskiego[1]. Z lewej strony mapy widaćAfrykę iEuropę, przedstawione dosyć wiernie[1], zaznaczono m.in.Morze Śródziemne iCzarne,Półwysep Arabski,Morze Czerwone i biegNilu[2].
Afryka jest przedstawiona poprawnie, jako trójkąt „skierowany” na południe, w odróżnieniu od czternastowiecznych map europejskich i arabskich, które ukazywały Afrykę jako „wygiętą” na wschód. Około 35 nazw miejsc jest zaznaczonych w Afryce, aAleksandria oznaczona jest symbolem przypominającym wieżyczkę, co może być odniesieniem dolatarni morskiej na Faros. Podobnie jak na chińskich mapachGobi, tak na KangnidoSahara pokolorowana jest na czarno[3].
Zaznaczone na mapie Morze Śródziemne ma zasadniczo poprawny kształt, ale w odróżnieniu od innych mórz nie jest pokolorowane, co może wskazywać na fakt, że twórcy nie byli całkiem pewni, czy jest to zwyczajne morze. Około 100 miejsc w Europie jest zaznaczonych i opatrzonych nazwami; Francja iNiemcy są opisane fonetycznie (odpowiednio Fa-li-xi-na i A-lei-man-yi-a). Wskazuje to na lepszy stan wiedzy o Europie w ówczesnych krajachDalekiego Wschodu, niż Europejczycy mieli wówczas o Azji Wschodniej. Źródłem tej wiedzy byli najprawdopodobniej kupcy arabscy, perscy i tureccy. Mapa nie zawiera informacji o kształcie Indii, którą Chińczycy nabyli bezpośrednio na skutek wyprawZheng He (wyprawy te rozpoczęły się kilka lat po jej stworzeniu). Jej późniejsze, szesnastowieczne kopie ukazują już Indie jako półwysep między Afryką a Azją Południowo-Wschodnią[3].
Oryginał mapy nie zachował się do czasów współczesnych, w ciągu wieków wykonano jednak wiele jej kopii[1]. Najstarsza i najbardziej znana z nich, sporządzona około 1470 roku, trafiła pod koniecXVI wieku do Japonii i znajduje się obecnie w bibliotece uniwersyteckiej Uniwersytetu Ryūkoku wKioto[2].
