51°37′N 24°58′E/51,616667 24,966667 Kaplica dominikańska i kościół Archanioła Michała | |||||
| |||||
| Państwo | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| Obwód | |||||
| Rejon | |||||
| Data założenia | 1196 | ||||
| Prawa miejskie | 1430 | ||||
| Burmistrz | Wiktor Paś | ||||
| Powierzchnia | 14,73 km² | ||||
| Populacja (2023) • liczba ludności |
| ||||
| Kod pocztowy | 44500 | ||||
Położenie na mapie obwodu wołyńskiego  | |||||
Położenie na mapie Ukrainy  | |||||
| 51°37′N 24°58′E/51,616667 24,966667 | |||||
| |||||
| |||||
| |||||
| Strona internetowa | |||||
Kamień Koszyrski (ukr. Камінь-Каширський) – miasto naUkrainie i stolicarejonu wobwodzie wołyńskim.
Pierwotnie było prywatnym miastem szlacheckim w XVI wieku[2]. Wokresie I Rzeczypospolitej miejscowość administracyjnie należała dowojewództwa wołyńskiego, a wokresie II Rzeczypospolitej dowojewództwa poleskiego.
Król PolskiKazimierz III Wielki wzniósł tuzamek obronny. W 1430 r. Kamień Koszyrski otrzymałprawa miejskie. Miasto należało do roduSanguszków.Adam Aleksander Sanguszko ufundował w 1628 r. klasztor dominikański. W 1649 r. zamek został doszczętnie zniszczony. Po 1653 r. własnośćKrasickich.
W 1916 doprowadzono do miasta linię kolejową i powstałastacja Kamień Koszyrski[3].
W latach 1921–1939 stolicapowiatu koszyrskiego i gminyKamień Koszyrski wwojewództwie poleskimII RP. Kamień Koszyrski był wówczas zamieszkany w większości przez ludnośćżydowską.
Poagresji ZSRR na Polskę w Kamieniu Koszyrskim był więziony przez SowietówJan Kobyrski – kapitan piechoty Wojska Polskiego, zamordowany w czasiezbrodni katyńskiej.
Poataku Niemiec na ZSRR siły sowieckie opuściły miasto 26 czerwca, podczas gdy Niemcy zajęli je 28 czerwca 1941. Okres przejściowy chłopi z okolicznych wsi wykorzystali do grabienia żydowskicego mienia; doszło dopogromu, w którym zginęło 2 Żydów. 1 sierpnia 1941 żołnierze2. pułku kawalerii SS zastrzelili tutaj 8 Żydów. 22 sierpnia 1941 oddział policji podległyEisatzgruppe C rozstrzelał około 80 żydowskich mężczyzn z Kamienia Koszyrskiego w lesie odległym około 5 km od miasta. Podczasokupacji hitlerowskiej, w czerwcu 1942 roku Niemcy utworzyligetto dla żydowskich mieszkańców. Przebywało w nim około 4000 osób. 2 listopada 1942 roku Niemcy zlikwidowali getto, a Żydów zamordowali[4]. Mieszkający tutaj Polacy -Larysa Barancewicz[5], Michał i Karolina Banachowie[6] oraz Ludwika Piasecka[7][8][9] - udzielali pomocyŻydom, za co po wojnieInstytut Jad Waszem uhonorował ich tytułamiSprawiedliwych wśród Narodów Świata.
19 sierpnia 1943 r. ukraińscy nacjonaliści (batalion „Nazara-Krygi”, sotnia „Łysego” i sotnia „Kubika”) zaatakowali Kamień Koszyrski, gdzie zamordowali 120 Polaków[10][brak potwierdzenia w źródle]. W wyniku potyczki z żołnierzami niemieckiego garnizonu rannych zostało dwóch partyzantówUPA[11]. Kilka dni później, 24 sierpnia został przez Niemców rozstrzelany proboszcz miejscowej parafii rzymskokatolickiej ks. Leopold Aulich oraz wikariusz ks. Kazimierz Rybałtowski, w odwecie za współpracę z polskim podziemiem lub pomoc okazywanąprześladowanym Żydom[12]. Niektóre źródła podają jako datę śmierci dzień 26 lipca 1943 roku[12]. Obaj zostali pochowani niedaleko kościoła w Kamieniu Koszyrskim[13].
W 2014 r. Kamień Koszyrski był centrum jednego zdekanatóweparchii wołyńskiejUkraińskiego Kościoła Prawosławnego Patriarchatu Moskiewskiego. Czynne były dwie cerkwie:św. Eliasza (spłonęła w 2015 r.) orazNarodzenia Matki Bożej[15].
W 2019 r. rozpoczęto odbudowę cerkwi św. Eliasza[16].
