Kamera filmowa – urządzenie o działaniu zbliżonym doaparatu fotograficznego. Ciężka, kosztowna, profesjonalna odmiana kamery. Kamera filmowa wykonuje sekwencję wysokiej jakościzdjęć w bardzo krótkich odstępachczasu i rejestruje je nataśmie filmowej.
Pierwszą na świecie kamerę opatentował w Anglii FrancuzLouis Le Prince w 1888. Pierwszą ręczną kamerę filmową, która była równocześnie pierwszą na świecie kamerą onapędzie automatycznym, skonstruował w 1908 roku polski wynalazca oraz konstruktorKazimierz Prószyński[1]. Jego wynalazek nosił nazwęaeroskop i stosowany był przez profesjonalnych reporterów w latach 1911–1935.
Profesjonalne kamery potrafią filmować z różnymi prędkościami (np. od 1 do 170 klatek na sekundę), zarówno "w przód", jak i "w tył". Filmowanie z inną, niż standardowe 24 klatki na sekundę, prędkością pozwala sterować dynamiką obrazu. Daje to znakomite efekty, zwłaszcza w filmach akcji (tego typu efekty wykorzystywałSławomir Idziak przy kręceniu zdjęć doHelikoptera w ogniu).
Obecnie, w profesjonalnych produkcjach stosuje się zazwyczaj kamery filmowe wykorzystujące taśmy filmowe 35 mm. Kamer filmowych nie należy mylić z mniej skomplikowanymikamerami telewizyjnymi, używanymi między innymi do nagrywania materiałów dla wiadomości telewizyjnych. Cechą charakterystyczną profesjonalnych kamer jest, czasem dość dużych rozmiarów, zasobnik na taśmę filmową.
Ze względu na olbrzymie koszty zakupu kamery,producenci często decydują się na używanie wypożyczonej kamery. Dzienne koszty wynajmu przedstawionej na zdjęciu kamery Arriflex 435ES wraz z zestawem akcesoriów sięgają około dziesięciu tysięcydolarów amerykańskich[2]. Natomiast koszty zakupu nowej kamery (bez obiektywu i innych akcesoriów; dane na rok 2013) – od 120 tysięcy do 480 tysięcyeuro i więcej[3].