Kalwinizm wywodzi się z reformacjiszwajcarskiej, której działaczem był m.in.Huldrych Zwingli. Za początek tego nurtu protestantyzmu przyjmuje się 1 stycznia 1519 roku, gdy Zwingli został kaznodzieją w najbardziej znanej świątyni Zurychu –Grossmünster[2]. Ostateczną postać nadał jejJan Kalwin. Kalwinizm odegrał znaczną rolę w formowaniu się wielu ruchów protestanckich:purytanów,hugenotów,anabaptystów, szkockichprezbiterian. Jego poważna część ma charakterewangelikalny.
W Rzeczypospolitej Obojga Narodów okresu reformacji był trzecim wyznaniem w ogóle (po katolicyzmie i prawosławiu) oraz dominującym wyznaniem protestanckim wśród szlachty polskiej i litewskiej. Popularność kalwinizmu wśród szlachty wynikała z kilku powodów: tani kościół, akceptacja wymówienia posłuszeństwa królowi oraz postrzeganie kalwinizmu jako „wiary szwajcarskiej”, w przeciwieństwie do luteranizmu jako „wiary niemieckiej”.
Teolodzy reformowani opierali swoją doktrynę naBiblii uznając, że tradycja podlega stałej rewizji (ecclesia reformata et semper reformanda). Jej centralnym punktem stała się, już po śmierci Kalwina, nauka opredestynacji, inspirowana poglądamiśw. Augustyna i podkreślająca suwerenność Boga. Wedle niej ludzie od chwili urodzenia są przeznaczeni przezBoga albo do zbawienia, albo do potępienia. Bóg dokonał tego wyboru przed stworzeniem świata i nie będzie on zmieniony. Spełnianie dobrych uczynków jest wyłącznie dowodem, że należymy do grona wybranych przez Boga.Soteriologia reformowana została podsumowana w tzw.pięciu punktach kalwinizmu.
Jak w większości wyznań protestanckich praktykuje się dwa sakramenty:chrzest (najczęściejniemowląt) orazeucharystię (zwaną zazwyczaj Wieczerzą Pańską). Charakterystyczny dla kalwinizmu (odróżniający go m.in. odluteranizmu) jest pogląd, że w Wieczerzy Pańskiej ma miejsce rzeczywista, choć tylko w sensie duchowym, obecnośćChrystusa.
WedługMaksa Webera chęć udowodnienia przynależności do grupy, która zostaniezbawiona, motywowała ludzi do wytężonejpracy, czym przyczyniła się do rozwojukapitalizmu.
