Prawdopodobnie był niewolnikiem Karpofora, który zlecił mu prowadzenie banku. Kalikst nie miał jednak zdolności w tym kierunku i doprowadził interes do bankructwa, za co został wtrącony do więzienia. Wierzyciele jednak doprowadzili do jego uwolnienia mając nadzieję na odzyskanie pieniędzy[3].
Niedługo potem oskarżony o wywołanie awantury wsynagodze został zesłany do pracy w kopalni naSardynii. Gdy z tego więzienia uwalniano chrześcijan wskazanych przez papieżaWiktora I, Kalikst zmusił zarządcę kopalni do uwolnienia go, mimo iż nie był na liście[3]. Przez parę lat przebywał na prowincji, gdzie pobierał miesięczną pensję. Następnieśw. Zefiryn wezwał go do Rzymu i uczynił archidiakonem, swoim doradcą i zarządcą cmentarza zwanego dziśkatakumbami św. Kaliksta[3]. Po śmierci Zefiryna został wybrany jego następcą. Tego wyboru nie uznałśw. Hipolit – znany pisarz chrześcijański, który został wtedy również przez mniejszość wybrany papieżem i przez to stał się pierwszymantypapieżem.
Wykluczył z Kościoła biskupa Libii Sabeliusza zamodalizm. Hipolitowi zarzucałdyteizm.
Pozwolił na odpuszczanie grzechów ciężkich np.cudzołóstwa,morderstwa,bałwochwalstwa po wyrażeniu żalu za grzechy[3]. Uznawał ważność małżeństwa między wolną kobietą a niewolnikiem (prawo państwowe tego zabraniało)[3]. Pozwalał także na ponowne przyjęcie do Kościoła konwertytów schizmatyckich bez odbycia pokuty[3]. Za te decyzje był atakowany przez rygorystów, do których należeli m.in. wspomniany antypapież Hipolit iTertulian. To właśnie z ich pism polemicznych pochodzi większość informacji o Kalikście, gdyż jego własne pisma nie zachowały się do dziś.
Najprawdopodobniej zginął w zamieszkach naZatybrzu, a nie śmiercią męczeńską, jak głoszą wczesne legendy, gdyż panujący wówczas cesarzAleksander Sewer był życzliwy chrześcijanom[3]. Wymieniany jest wDepositio martyrum.
