Kalif (arab.ħalifa, „następca”) – w islamiesunnickim tytuł następcówMahometa, czyli przywódcówmuzułmańskich społeczności państwowo-religijnych zwanychkalifatami.
Według sunnitów pierwszym kalifem po śmierci Mahometa w 632 roku zostałAbu Bakr, po którego wyborze doszło do sporu o sukcesję, a następnie do rozłamu wewnątrz wyznawcówislamu naszyitów isunnitów. Kalifowie szybko zaczęli tracić władzę polityczną nad rozrastającym się imperium muzułmańskim. W 909 powstałszyicki kalifat wKairze, zniszczony przezSaladyna w 1171. W 929 rokuemir Kordoby,Abd ar-Rahman III, ogłosił się kalifem, jednak jego kalifat rozpadł się już w 1031.
W 1258 pozdobyciu Bagdadu przezMongołów zginął kalifAl-Mustasim. Instytucję kalifatu przywrócono dopiero trzy lata później w Kairze, jednak odtąd kalif nie sprawował już żadnej władzy politycznej. Instytucję kalifatu próbował przywrócićsułtan osmańskiAbd-ul-Hamid II. Tytułu tego używali również jego następcy. Ostatni osmański kalif,Abdülmecid II, został obalony przez republikański rządTurcji w 1924. Próba wskrzeszenia kalifatu wMekce nie powiodła się z powodu zdobyciaHidżazu przezSaudyjczyków w 1925.
