Koło Czasu (sanskr. कालचक्रkālacakra;tyb.: དུས་ཀྱི་འཁོར་ལོ།,Wylie:dus kyi 'khor lo) – medytacyjnyaspekt buddy (tyb. jidam) należący do cyklu nauk tradycjiWadżrajana i tantr klasyMaha-Anuttara-Yoga.
Jest to niezwykła praktyka umożliwiająca osiągnięcieoświecenia poprzez odpowiednie praktykitantryczne, która pochodzi z końcowego okresu rozwoju naukwadżrajany i według tradycji pierwotnie przekazana została przezBuddę królowi krainyŚambhala. Kalaczakra posiada niezwykle rozbudowaną teorię na temat świata i kosmosu, astrologii, medycyny oraz unikalne tylko dla niej tantryczne metody medytacyjne (Tantry Jogi Najwyższej). Uważana jest za najbardziej zaawansowanątantrę wbuddyzmie, charakteryzującą się bardzo rozbudowanymi rytuałami oraz pięknymi formami artystycznymi, np. wielobarwnymi malowidłami lub wielopiętrową konstrukcją mandali. Kalaczakra znana jest na Zachodzie m.in. ze względu na częste inicjacje udzielane w formie błogosławieństwa, które przeprowadzane są przez wielu mistrzów buddyzmu tybetańskiego, m.in.:J.Ś. XIV Dalajlamę,Kalu Rinpocze,Lopona Tseczu Rinpocze,Czcigodnego Tengę Rinpocze,J.E. II Beru Czientse Rinpocze.
Kalaćakra, czyli koło czasu, osadzone jest na kole powozuSurji, boga słońca. Koło to jest zwaneSamwatsarą. Siedem koni ciągnących powóz słońca znanych jest pod imionami:Gajatri, Brhati, Usnik, Dźagati, Tristup, Anustup i Pankti. Zaprzężone są one przez półbogaArunadewę do jarzma szerokiego na 900 tys.jodźanów. W ten sposób powóz unosiAditjadewę, boga słońca.
Przed bogiem słońca zawsze stoi i ofiarowuje mu modlitwy 60 tys. mędrców zwanychWalikhiljowie. Jest też tam 14gandharwów,apsar i innych półbogów, którzy podzieleni są na 7 grup i którzy każdego miesiąca wielbią Duszę Najwyższą –Paramatmę – przez boga słońca, odpowiednio do różnych imion.
Bóg słońca podróżuje poprzezwszechświat przemierzając odległość 95 100 000jodźanów (760 800 000 mil) z prędkością 16 004 mil w jednej chwili.