.jpg) Kai Winding (1947) | |||
| Imię i nazwisko | Kai Chresten Winding | ||
|---|---|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | 18 maja 1922 | ||
| Data i miejsce śmierci | 6 maja 1983 | ||
| Instrumenty | |||
| Gatunki | |||
| Zawód | muzyk | ||
| Aktywność | 1940–1983 | ||
| Wydawnictwo | |||
| Powiązania | |||
| |||
| Strona internetowa | |||
Kai Chresten Winding (ur.18 maja1922 wAarhus, zm.6 maja1983 wYonkers)[1] – amerykańskipuzonista i kompozytorjazzowy pochodzeniaduńskiego.
Jego rodzicami byli Ove i Jenny. Miał dwie siostry: Ann i Alice. W 1934 razem z rodziną przybył zDanii doStanów Zjednoczonych[2].
Grą na puzonie zainteresował się podczas nauki wnowojorskiej Stuyvesant High School. W znacznym stopniu był samoukiem[3]. Po ukończeniu w 1940 szkoły rozpoczął karierę zawodowego muzyka jako puzonista w zespole Shorty’ego Allena[2]. Następnie przez krótki czas grał w orkiestrach Alvino Reya i Sonny’ego Dunhama, ponieważ po przystąpieniu Stanów Zjednoczonych doII wojny światowej wstąpił doStraży Przybrzeżnej USA. Przez trzy lata grał w orkiestrze wojskowej[1]. W 1945 zakończył służbę i zatrudnił się w popularnymbig-bandzieBenny’ego Goodmana. Następnie przeszedł do orkiestryStana Kentona, w której grał jako solista w latach 1946–1947. Jego oryginalny sposób frazowania spowodował radykalną zmianę brzmienia sekcji dętej big-bandu[1]. Przyniósł mu także rozgłos oraz wpłynął na grę wielu puzonistów. Brał udział wjam sessions, których efektem był nowy styl jazzu –bebop[1]. W latach 1948–1949 grał zTaddem Dameronem oraz był członkiem jednego znonetówMilesa, których nagrania złożyły się na historyczną dla jazzu płytęBirth of the Cool[2].
Wlatach 50. dużo występował i nagrywał. Współpracował m.in. zSonnym Stittem,Billym Eckstine’em,Nealem Heftim,Woodym Hermanem iChris Connor. W 1954 za sprawą producenta Ozziego Cadeny zgodził się na powołanie zespołu z dwoma wirtuozami puzonu, czyli nim iJ.J. Johnsonem[2]. Koncertowa i nagraniowa współpraca dwóch puzonistów trwała przez dwa lata i była odnawiana w latach późniejszych. W 1956 sformowałseptet złożony z czterech puzonów i sekcji rytmicznej.
Wlatach 60. i70. nadal dużo koncertował i nagrywał. Często występował na festiwalach jazzowych. W 1963 nagrał swoją wersję utworuMore, pochodzącego z filmuPieski świat (Mondo cane). Utwór dotarł do ósmego miejsca na liście „Hot 100” tygodnika „Billboard”[4]. W okresie 1971–1972 współpracował z supergrupą The Giants of Jazz, w której grali takżeDizzy Gillespie, Sonny Stitt,Thelonious Monk,Al McKibbon iArt Blakey. Przez pewien czas pełnił funkcję dyrektora muzycznego w nowojorskich klubach „Playboya”[1].
W 1982 wystąpił na Aurex Jazz Festival wJaponii oraz Kool Jazz Festival w Nowym Jorku[3]. Koncert wWielkim Jabłku był jednym z jego ostatnich w tym mieście. Ponadto w swoim dorobku muzycznym miał także kilka podręczników gry jazzowej na puzonie[5]
Zmarł wskutekzawału serca w szpitalu St. John’s Riverside w Yonkers[3]. Był tam hospitalizowany z powodu guza mózgu[3]. Miał 60 lat.
Był żonaty z Eleanor. Miał z nią czworo dzieci – dwie córki: Michele i Beverly, oraz dwóch synów: Kaia juniora i Jaia[3].
Zestawienie wg dat wydania płyt
