Kętrzyn leży w historycznychPrusach Dolnych[2], na obszarze dawnejBarcji[3] oraz w północnej częściMazur[4]. Położony jest kilkanaście kilometrów na wschód od granicWarmii.
Niegdyś prężny ośrodek przemysłowy, dzisiejszy Kętrzyn jest niewielkim i ciągle malejącym miastem z liczbą mieszkańców wynoszącą 27 478, z czego 52,5% stanowią kobiety, a 47,5% mężczyźni. W latach 2002–2017 liczba mieszkańców zmalała o 4,0%. Średni wiek mieszkańców wynosi 42,7 lat (dane GUS z roku 2017).
Kętrzyn leży na dawnych ziemiachpruskiego plemieniaBartów. W XIII wieku, poII powstaniu pruskim ziemie te zostały zajęte przezZakon krzyżacki i znalazły się w obrębie Państwa Zakonnego. Tereny dzisiejszego miasta podlegałykomturom wBałdze, którzy od 1283 roku organizowali osadnictwo. W roku 1375 ostatecznie ustalono granicę międzyWarmią a ziemiami zakonnymi. Granica przebiegała pomiędzy miastem warmińskimReszlem a Kętrzynem, który odtąd na stałe znalazł się w obszarzePrus Dolnych.
W roku 1329komtur bałgijski zbudowałstrażnicę, prawdopodobnie na miejscu grodu opruskiej nazwie Rast[potrzebny przypis]. Krótko potem w pobliżu zaczęła powstawać osada. Już w 1330 rozpoczęto budowę kościoła św. Katarzyny (rozebrany w XIX wieku). W 1345 r. strażnicę zniszczył najazdLitwinów pod wodząOlgierda iKiejstuta. Zakon już w 1350 zdołał odbudować osadę i rozpoczął budowęmurów obronnych.
W czasach krzyżackich Kętrzyn (niem.Rastenburg,pol.Rastembork) był siedzibąprokuratora. W historii Rastenburga było ok. 40prokuratorów, z których dwóch pełniło później funkcjęwielkiego mistrza krzyżackiego. Pobitwie grunwaldzkiej mieszczanie oddali miasto bez walki wojskom polskim, od tego czasu prokuratorzy rastenburscy podlegali bezpośredniowielkim mistrzom krzyżackim i posiadali uprawnieniakomturów w zakresielokacji wsi.
Mieszczanie, buntując się przeciwko rządom zakonnym w 1440 roku, przystąpili doZwiązku Pruskiego. Posłuszeństwowielkiemu mistrzowi wypowiedzieli w roku 1454 i wysłali swojego przedstawiciela doKrólewca, gdzie w ich imieniu złożył on na ręce kanclerza Jana Koniecpolskiego hołd królowi polskiemuKazimierzowi Jagiellończykowi[6]. Tymczasem w mieście mieszczanie opanowali zamek, prokurator zakonny Wolfgang Sauer został uwięziony, a kilka dni później (17 lutego) utopiony w pobliskim Stawie Młyńskim. Sprawa ta została nagłośniona przez Krzyżaków jako jeden z argumentów za delegalizacją Związku Pruskiego. Na mocy rokowań polsko-krzyżackich wielki mistrz zgodził się naamnestię dla mieszczan pod warunkiem poddania grodu ponownie władzy krzyżackiej.
Stare gimnazjum, do którego w latach 1855–1859 uczęszczałWojciech Kętrzyński
Podczaswojny siedmioletniej, w latach 1758–1762 Prusy były okupowane przez Rosjan. W dniach 20–21 czerwca 1807 roku w mieście ze swoją dywizją poznańską stacjonował gen.Jan Henryk Dąbrowski. W 1818 miasto zostało siedzibą powiatu, w II poł. XIX w. wybudowano cukrownię, browar i młyn, co przełożyło się na rozwój miasta. W latach 1855–1859 do tutejszego gimnazjum uczęszczałWojciech Kętrzyński, późniejszy wieloletni dyrektorOssolineum. W 1868 wybudowano połączenie kolejowe z Królewcem, a w późniejszych latach zWęgorzewem iRynem oraz wąskotorowe zMrągowem. W 1871 miasto znalazło się w granicachCesarstwa Niemieckiego. Powstały kwartały nowej zabudowy wraz z ratuszem oraz nowy rynek miejski. PodczasI wojny światowej w sierpniu 1914 do miasta na krótko wkroczyli Rosjanie[6].
W okresieII wojny światowej wgierłoskim lesie nieopodal miasta pobudowano kwateręHitlera –Wilczy Szaniec. Bombardowanie w 1942 i walki w 1945 doprowadziły do bardzo poważnych zniszczeń miasta. Zamek i zabudowa staromiejska miasta zostały spalone przez żołnierzyArmii Czerwonej (zniszczeniu uległo ogółem ok. 40 proc. miasta)[7]. Żołnierzy radzieckich z 31. Armii3 Frontu Białoruskiego upamiętniał Pomnik Wdzięczności postawiony na Placu Wolności[8]. Na terenie miasta funkcjonował obóz specjalnyNKWD[9].
W 1946 miejscowość została włączona do nowo powstałego województwa olsztyńskiego na terenie powojennej Polski. Niemieckojęzyczna ludność miasta została wysiedlona do Niemiec. Początkowo miasto nosiło historyczną nazwę Rastembork[10], ale rozważano także nazwę Raściborz i Raścibórz[11], ostatecznie jednak 7 maja 1946 roku nadano miastu nową nazwęKętrzyn[12] od nazwiskaWojciecha Kętrzyńskiego[7], historyka z XIX wieku walczącego z germanizacją Mazur. Po wojnie siedzibagminy Biedaszki[13]. W czasach Polski Ludowej w mieście powstały zakłady pieczywa cukierniczego, browar, Zakłady Elektrotechniczne „Farel”, mleczarnia zakład Centralnej Składnicy Harcerskiej, Mazurska Fabryka Drożdży, wytwórnia ozdób choinkowych, wytwórnia aromatów spożywczych i majonezu[14].
Kościółśw. Jerzego budowany na miejscu dawnej strażnicy od 1359, rozbudowywany do pierwszych lat XVI wieku. Jest to najlepiej zachowanykościół obronny naMazurach. Początkowo był to obiekt halowy, jednonawowy, zlokalizowany w południowo-zachodnim narożu miasta. W koronie murów wybudowanoganki obronne i wieżę zwieńczonąblankowaniem. Na początku XV wieku wzniesiono drugą wieżę (dzwonniczą), a pod koniec stulecia obiekt przebudowano na trójnawową pseudobazylikę (dobudowano nawę boczną północną, nawa środkowa i południowa mieści się w obrysie kościoła halowego). Po pożarze w 1500 r., podczas odbudowy powstało istniejące i charakterystyczne odchylenie osi kościoła (prezbiterium nie leży dokładnie na osi nawy środkowej, ze środka nawy głównej są widoczne tylko dwa okna: prawe i środkowe, trzecie jest niewidoczne). W kościele zasługują na uwagę:sklepienia kryształowe z 1515 r. (wykonał je mistrz Matz zGdańska), XVI-wiecznaambona,organy z 1721 r. (Josue Mosengel twórca organów wŚwiętej Lipce) były przebudowywane – obecne z 1975 r. mają 43 głosy, płyta nagrobna (epitafium) Krzysztofa Schenka von Tautenburg z 1597 r. oraz karcer (wejście z kościoła) znajdujący się pod wieżą wysoką. Kościół św. Jerzego ma tytułbazyliki mniejszej oraz pełni także funkcjękolegiaty. W kościele dawna kaplica św. Jakuba po reformacji pełniła funkcjębaptysterium, które poII wojnie światowej ukształtowano architektonicznie na wzórOstrej Bramy wWilnie. Z tego miejsca zawsze na początku lipca odbywają się piesze pielgrzymki do Wilna.
W obrębie zachowanych murów obronnych, przylegających do kościoła św. Jerzego znajduje dobudowana już w średniowieczu dawna Plebania (XIV/XV–XVI w.), a później Pastorówka (XVI w. – 1817 r.), zamieniona w XIX w. na Gimnazjum (lata 1817–1907), do 1945 roku funkcjonująca jako tzw. „Wdowi Dom” (ul. Zamkowa 4). W 2011 roku, przy zewnętrznych murach dawnej Pastorówki przeprowadzone zostały sondażowe archeologiczne badania wykopaliskowe, którymi kierował Archeolog Mariusz Biel. W ich wyniku zadokumentowano obecny stan techniczny murów fundamentowych i zarejestrowano nawarstwienia kulturowe wraz z zabytkami. Pozyskany materiał umożliwił wyróżnienie aż 5 faz chronologicznych na wzgórzu kościelnym, w tym najstarszą fazę osadniczą z (XIV–XV w.)[15].
Obok kościoła św. Jerzego znajduje siękościół św. Jana – dawna kaplica cmentarna adaptowana na Szkołę Wielką, przygotowującą kandydatów naUniwersytet w Królewcu, założony przez księciaAlbrechta. Budynek ten służył mniejszości polskiej jako świątyniaprotestancka, stąd zwany był kościołem polskim.
Tablice na dawnym gimnazjum, obecnym LO, ku czci Wojciecha Kętrzyńskiego i Wilhelma Wiena
Budynek kościoła św. Jana wyglądał nieco inaczej niż obecnie. Na piętrze były sale lekcyjne i mieszkania nauczycieli. Szkoła została założona w 1546 przez księciaAlbrechta. Językiem wykładowym byłałacina, a do przedmiotów obowiązkowych należała naukajęz. niemieckiego ipolskiego. Naukę jęz. polskiego zniesiono ok. 1830 r.
W 1810 r. szkoła w ówczesnym Rastenburgu była jedyną protestancką szkołą nauczającą na terenie Prus poza „Gimnazjum Staromiejskim” wKrólewcu, która przygotowywała kandydatów na uniwersytetAlbertyna. W roku 1817 Gimnazjum przeniesione zostało do nowego budynku, także obok kościoła św. Jerzego. W 1896 r. z okazji jubileuszu 350-lecia szkoły nadano jej nazwę Gimnazjum im. Księcia Albrechta. Szkołę w 1907 r. ponownie przeniesiono do nowego budynku, gdzie obecnie się mieści I Liceum Ogólnokształcące im. Wojciecha Kętrzyńskiego.
Wychowankami szkoły byli: m.in.Wojciech Kętrzyński (uczeń tej szkoły w latach 1855–1859) iWilhelm Wien (uczeń w latach 1875–1879) z Drachenstein (obecnieSmokowo –gmina Kętrzyn). Uroczystości 450-lecia szkoły obchodzono w 1996 r. W jubileuszu uczestniczył prof.Helmut Wagner z Wolnego Uniwersytetu wBerlinie wychowanek Gimnazjum im. Księcia Albrechta od 1940 r. do 20 stycznia 1945.
Budowazamku rozpoczęła się w tym samym okresie co budowa kościołaśw. Jerzego. Zamek stanął w południowo-wschodnim narożu miasta, jako trójskrzydłowy obiekt, zamknięty od strony zachodniejścianą kurtynową z bramą. Skrzydła zamku od strony dziedzińca obiegał drewnianykrużganek, na dziedzińcu stałastudnia. Najważniejszą częścią zamku było jego skrzydło północne. Pozostałe skrzydła pełniły funkcje gospodarcze. Pod koniec XIV wieku zamek został otoczony murami z bramą przejazdową od strony miasta.Warownia nie miała charakterystycznej dla budowli krzyżackiej wieży i przedzamcza.SpiętrzenierzekiGuber utworzyło Staw Młyński (zasypany w 1910) osłaniający zamek od strony południowej. Od wschodu zamek chroniony byłfosą, którą płynęła woda zjeziora położonego na północ od miasta. Zamek w XVII wieku był wielokrotnie przebudowywany. W 1945 roku spłonął. W latach 1962–1967 mury zamku zostały zrekonstruowane na podstawie zachowanych rycin z XIX wieku. Wnętrza są współczesne i dostosowane do potrzeb znajdujących się w nim: Muzeum i Biblioteki. Organizatorem Muzeum w Kętrzynie byłaZofia Licharewa.
Z jednostek organizacyjnych o charakterze ponadlokalnym w Kętrzynie znajdują się Centrum Szkolenia oraz Komenda Warmińsko-Mazurskiego OddziałuStraży Granicznej RP.
W miejscowości działałoStado Ogierów Kętrzyn[17]. W 1994 po przekształceniu jakoStado Ogierów Skarbu Państwa Kętrzyn[18]. Od 2003 ponownie jakoStado Ogierów Kętrzyn wchodzi w składStada Ogierów wŁącku Sp. z o.o.[19]
Pod koniec XIX w. Kętrzynie dominował głównieprzemysł spożywczy, w ramach którego funkcjonowały nieistniejące już:browar,cukrownia, fabrykadrożdży młyn orazmleczarnia. Obecnie, do przemysłu spożywczego dołączyły:przemysł elektrotechniczny orazodzieżowy. Największe zakłady to ZPO „Warmia” (odzież), Signify Poland sp. z o.o. Oddział w Kętrzynie (oświetlenie), MTI-Furninova POLSKA (mebletapicerowane), SPPH „Majonezy” (przemysł spożywczy) i inne (FPK, MST, FOR-MECH Sp. z o.o.).
W mieście funkcjonuje komunikacja miejska obsługująca 5 linii autobusowych nie licząc linii nr 0 w dni robocze od 5:21 do 22:36 oraz w sobotę od 8:41 do 18:38. Komunikację obsługuje Przedsiębiorstwo Gospodarki Komunalnej „Komunalnik” w Kętrzynie. Drogowy transport osobowy obsługuje Towarzystwo taksówkarskie „Taxi Kętrzyn”, korporacje taksówkarskie oraz inne firmy.
Liceum Ogólnokształcące przy Zespole Szkół Ogólnokształcących im.W. Kętrzyńskiego. W budynku Liceum im. Wojciecha Kętrzyńskiego mieściło się także Liceum Dla Pracujących. Liceum to pierwotnie było samodzielną jednostką, powstałą w 1950 roku. Jej najbardziej znanymmaturzystą (1974 r. zLeśnego Rowu) jestCyryl Klimowicz.
Mieszkańcy Kętrzyna mogą korzystać z różnorodnej oferty kulturalnej Kętrzyńskiego Centrum Kultury, w którego strukturach znajduje się także Kino „Gwiazda”. W Kętrzynie jest również Dom Kultury „Czerwony Tulipan”. W mieście znajdują się również:Muzeum Regionalne, Biblioteka Pedagogiczna oraz Biblioteka Publiczna Miejska, Polsko-Niemieckiego Centrum Kultury im.Arno Holza i Mazurski Ogród Sztuk (galeria sztuki).
Uczniowski klub Sportowy „Zryw” –piłka ręczna dziewcząt
Ponadto w Kętrzynie działają również „Automobilklub Kętrzyński”, „Aeroklub Krainy Jezior”, Bractwo Rycerskie Strażnicy „Rast” przyZamku Kętrzyńskim, SekcjaBrydża Sportowego przy Kętrzyński Centrum Kultury (KCK Kętrzyn) oraz liczne sportowe sekcje przyzakładowe.
↑Dzieje Warmii i Mazur w zarysie, t. I:Od pradziejów do 1870 roku, red. Jerzy Sikorski, Stanisław Szostakowski. Państwowe Wydawnictwo Naukowe, Warszawa 1981, s. 153.ISBN 83-01-02640-5,ISSN0208-4031
↑Kętrzyn. Z dziejów miasta i okolic, red. nacz. Andrzej Wakar. Wydawnictwo „Pojezierze”, Olsztyn 1978, s. 37.
↑Mały słownik historii Polski, red. nacz. Tadeusz Łepkowski. Państwowe Wydawnictwo „Wiedza Powszechna”, Warszawa 1964, wyd. III, s. 187.
↑Rada Ochrony Pomników Walki i Męczeństwa „Przewodnik po upamiętnionych miejscach walk i męczeństwa lata wojny 1939–1945” , Sport i Turystyka 1988,ISBN 83-217-2709-3, str. 481
↑abcdAnnaA.JurgiełajtisAnnaA.,Historia zboru Kościoła Zielonoświątkowego w Kętrzynie od 1945 r., Warszawa: Wyższa Szkoła Teologiczno-Społeczna w Warszawie. Wydział Teologii, 2018. Brak numerów stron w książce