Jedynym brakującym trofeum w jej karierze jest mistrzostwoWimbledonu. Dwukrotnie dochodziła tam do finałów: w 2001 przegrała zVenus Williams, a w 2006 zAmélie Mauresmo.
Jest siódmą i ostatnią tenisistką w historii, która w jednym roku kalendarzowym zagrała w finałach wszystkich turniejów wielkoszlemowych w grze pojedynczej (2006). Przed nią dokonała tego w 1997Martina Hingis.
Karierę tenisową zakończyła po raz pierwszy 14 maja 2008; wznowiła ją w styczniu 2010 i zakończyła po raz drugi 26 stycznia 2011. W swoim ostatnim zawodowym meczu przegrała w trzeciej rundzieAustralian Open 2011 zeSwietłaną Kuzniecową.
Od 2007 jest właścicielką akademii tenisowejClub N1 wLimelette.
Justine Henin rozpoczęła treningi tenisowe w wieku pięciu lat. Uczęszczała do klubu w Rochefort, początkowo próbując swoich sił w piłce nożnej. Rok później trenowała w Tennis Club Ciney, a następnie przeszła pod opiekę Francuskiej Federacji Tenisowej, gdzie jej trenerami byli Jean-Pierre Collot i Luc Bodart. Następnie trenowała prywatnie w Tennis Club Geronsart pod kierunkiem Gabriela Gonzaleza. Jej kolejnym opiekunem był Michael Mouillard. W 1994 poznałaCarlosa Rodrígueza, z którym związana jest cała jej kariera zawodowa.
W rozgrywkach juniorskichMiędzynarodowej Federacji Tenisowej zadebiutowała w 1995 roku. Pierwszy turniej wygrała w kwietniu 1996 w Beaulieu Sur Mer we Francji, po finale zAnną Zaporożanową. W czerwcu 1997 została mistrzyniąFrench Open w grze pojedynczej dziewcząt. W finale ograła 4:6, 6:4, 6:4Carę Black, wówczas czołową juniorkę świata. WWimbledonie awansowała do półfinału, pokonana przezBryanne Stewart. W sierpniu tego samego roku zagrała w ćwierćfinaleUS Open, a na koniec sezonu klasyfikowana była na najwyższym, szóstym miejscu w rankingu dziewcząt ITF.
Status profesjonalnej tenisistki otrzymała 1 stycznia 1999.
W listopadzie 1996 zadebiutowała w kobiecym turnieju ITF naMajorce i pierwszy pojedynek wygrała z Laurą Frias 3:6, 6:3, 6:4. W 1997 zdobyła dwa pierwsze tytuły zawodowe w ramach tych rozgrywek: w Le Touquet po finale z Camillą Kremer i wKoksijde po finale z Noelią Serrą. Kolejne trzy trofea wywalczyła w 1998 wGelos,Grenelefe iRamat ha-Szaron.
Wiosną 1999 po przejściu kwalifikacji triumfowała w zawodach ITF wReims (po finale z Clijsters), a następnie zdobyła dwa punkty w konfrontacji Belgijek z Holenderkami w Pucharze Federacji. Organizatorzy turnieju WTA wAntwerpii przyznali jej dziką kartę, uprawniającą do udziału w zawodach głównych. Henin zwyciężyła pięć kolejnych spotkań i w decydującym meczu odprawiła faworytkęSarah Pitkowski 6:2, 6:1. Została piątą w dziejach debiutantką, która wygrała profesjonalną imprezę tenisową i przesunęła się w rankingu światowym na 121. miejsce. Wzięła udział w eliminacjach do swojego pierwszego turnieju wielkoszlemowego i osiągnęła drugą rundęFrench Open, pokonana przez rozstawioną z drugim numeremLindsay Davenport. Sezon zakończyła w gronie stu najlepszych tenisistek globu.
W lipcu 2000 wPalermo ograłaAnastasiję Myskinę (3 WTA), a w sierpniu uzyskała najlepszy rezultat wielkoszlemowy, dochodząc do czwartej rundyUS Open. W trzecim meczu wyeliminowałaAnnę Kurnikową (14 WTA). W efekcie awansowała do czołowej pięćdziesiątki klasyfikacji WTA.
W styczniu 2001 zdobyła dwa kolejne mistrzostwa: wGold Coast (po finale zSilvią Fariną Elią) i wCanberze (po finale zSandrine Testud). Doszła do czwartej rundyAustralian Open, pokonana przezMonicę Seles. W maju doszła do półfinału wBerlinie. W trzeciej rundzie tych zawodów odnotowała najcenniejszą wiktorię w dotychczasowej karierze – pokonała wiceliderkę światowych rankingów,Venus Williams 6:1, 6:4[2]. W półfinale skreczowała w trzecim secie pojedynku zJennifer Capriati[3]. Henin awansowała na szesnaste, najwyższe w karierze miejsce rankingowe.
WBelgii zainteresowanie tenisem stawało się coraz większe, gdyż po raz pierwszy od dłuższego czasu w światowej czołówce znalazły się dwie reprezentantki tego państwa. PrzedFrench Open 2001 Henin zajmowała 16. lokatę, a Clijsters klasyfikowana była zaledwie dwa oczka wyżej. Obydwie tenisistki spotkały się w paryskim półfinale w walce o to, która z nich zostanie pierwszą finalistką turnieju wielkoszlemowego w grze pojedynczej z tego kraju. Młodsza o rok Kim okazała się lepsza 2:6, 7:5, 6:3[4], awansowała do meczu pucharowego, ale trofeum nie zdobyła. Justine znalazła się na dziewiątym miejscu w rankingu WTA. Zrewanżowała się swojej rodaczce kilkanaście dni po zakończeniu French Open, pokonując ją wynikiem 6:4, 3:6, 6:3 w finale zawodów w’s-Hertogenbosch.
W lipcu to Walonka awansowała do swojego pierwszego wielkoszlemowego finału i dokonała tego na kortachWimbledonu. Clijsters w ćwierćfinale poległa w boju z Lindsay Davenport; Henin natomiast odprawiła Jennifer Capriati (aktualną mistrzynię z Melbourne i Paryża),Conchitę Martínez iAnke Huber. W finale nie sprostała broniącej tytułuVenus Williams, ulegając jej wynikiem 1:6, 6:3, 0:6[5]. Tuż po meczu tenisistka dowiedziała się, że wczesnym rankiem zmarł jej dziadek[6]. Rodzina, z którą już wówczas Henin była skłócona, zataiła przed nią tę informację do czasu zakończenia meczu finałowego.
We wrześniu 2001 Belgijka zagrała w finale w Waikoloa i pomimo prowadzenia 6:3, 2:0 w pojedynku z Sandrine Testud, skreczowała z powodu kontuzji uda. Miesiąc później została wicemistrzynią wFilderstadt i zakwalifikowała się do Mistrzostw WTA, gdzie po zwycięstwie nad Anke Huber musiała uznać wyższośćSereny Williams. Na zakończenie sezonu razem z koleżankami z reprezentacji zdobyła pierwszy w historii dla swojego krajuPuchar Federacji.
Nie obroniła tytułu z Gold Coast w styczniu 2002, pokonana w finale przez Venus Williams. WAustralian Open przedostała się do ćwierćfinałów, uzyskując swój najlepszy rezultat w tej odsłonie Wielkiego Szlema. Przegrała w dwóch setach z Clijsters. Doszła do finałów wAntwerpii i Amelia Island – w obydwu przypadkach tytuł przypadł w udziale starszej z sióstr Williams. W maju wBerlinie odniosła Henin jeden z największych sukcesów w dotychczasowej karierze, wygrywając zmagania pierwszej kategorii w Berlinie. W dwóch ostatnich meczach okazała się lepsza od Capriati i Sereny Williams[7]. Było to pierwsze zwycięstwo Henin nad Sereną i jednocześnie trzecia porażka Amerykanki w tym sezonie. Tydzień później Williams wzięła jednak rewanż wRzymie, triumfując nad Belgijką w finale i wygrywając całe zawody bez straty seta[8].
Henin przystąpiła doFrench Open jako jedna z faworytek i sensacyjnie poległa w pierwszej rundzie w konfrontacji zAnikó Kapros (179 WTA), wynikiem 6:4, 1:6, 0:6[9]. Na kortachWimbledonu awansowała do półfinału, pokonując Seles i ulegając ponownie Venus Williams. W październiku wygrała turniej wLinzu bez straty seta[10] i zakwalifikowała się Mistrzostw WTA, w których udział zakończyła na ćwierćfinale porażką z Clijsters. W listopadzie wyszła za mąż za Pierre’a-Yves’a Hardenne’a i zaczęła używać podwójnego nazwiska Henin-Hardenne.
W styczniu 2003 poprawiła swój wynik zMelbourne, dochodząc tym razem do półfinału. W czwartej rundzie po trzech godzinach i trzynastu minutach walki po raz pierwszy w karierze zwyciężyłaLindsay Davenport[11], wynikiem 7:5, 5:7, 9:7. Potrzebowała czterech piłek meczowych i dwóch przerw medycznych. W półfinale w dwóch setach uległa Venus Williams. Awansowała na czwarte miejsce w światowej klasyfikacji i zdobyła swoje pierwsze trofeum wDubaju po wyrównanym finale z Monicą Seles[12]. W kwietniu okazała się najlepsza wCharleston, triumfując w dwóch setach nad Sereną Williams[13], a miesiąc później także wBerlinie, gdzie stoczyła zacięty bój z Kim Clijsters, zakończony rezultatem 6:4, 4:6, 7:5 i obroną trzech piłek meczowych[14]. Tym samym obroniła swój tytuł, wywalczony w German Open przed rokiem.
W czerwcu 2003, kilka dni po swoich dwudziestych pierwszych urodzinach, zdobyła Henin-Hardenne swoje pierwsze mistrzostwo wielkoszlemowe i pierwszy indywidualny tytuł w Wielkim Szlemie w historii Belgii[15]. W finale ograła rodaczkę Clijsters, wynikiem 6:0, 6:4. Był to również pierwszy w dziejach wielkoszlemowy finał z udziałem dwóch Belgijek, który nastąpił po czterech z rzędu finałach z wyłącznym udziałem sióstr Williams. Na trybunach zasiedli między innymikról Belgii, Albert II ikrólowa Paola oraz premier Guy Verhofstadt, a także narzeczony Clijsters,Lleyton Hewitt. Justine zadedykowała zwycięstwo zmarłej przed laty matce.
Podczas półfinałowego pojedynku Henin z Sereną Williams doszło do kontrowersyjnego wydarzenia, które odbiło się w światowych mediach szerokim echem[16]. Przy wyniku 4:2 i 30-0 w trzecim secie na korzyść Amerykanki, Belgijka podniosła rękę, oznajmiając, że nie jest gotowa do odbioru serwisu. Williams podała piłkę w siatkę i liczyła na to, że przeciwniczka powie szwedzkiemu sędziemu, iż jej ręka była podniesiona i kolejny serwis Sereny będzie uznany jako pierwszy. Tak się nie stało, sędzia nie zainterweniował, Amerykanka przegrała kolejne cztery punkty, seta i cały mecz i oskarżyła swoją przeciwniczkę o zakłamanie. Rewanż ze strony Williams przyszedł niecały miesiąc później, w półfinaleWimbledonu, w którym zwyciężyła 6:3, 6:2[17].
Henin-Hardenne wygrała latem dwa prestiżowe turnieje, wSan Diego iToronto. Przed rozpoczęciem wielkoszlemowegoUS Open 2003 Clijsters awansowała na pierwsze miejsce w rankingu WTA, jako pierwsza Belgijka w historii i jako pierwsza kobieta, która jest najwyżej notowaną zawodniczką, nie mającą na koncie tytułu wielkoszlemowego. Henin-Hardenne na rozstawioną rywalkę trafiła dopiero w ćwierćfinale i była niąAnastasija Myskina, z którą uporała się w dwóch setach. W półfinale, po trwającym ponad trzy godziny pojedynku, odprawiła Jennifer Capriati wynikiem 4:6, 7:5, 7:6(4)[18]. W finale zmierzyła się z Kim Clijsters i pokonała ją 7:5, 6:1, zdobywając swój drugi tytuł wielkoszlemowy[19]. Awansowała na drugie miejsce w klasyfikacji światowej, najwyższe w swojej dotychczasowej karierze.
Po serii dwudziestu dwóch wygranych pojedynków, Henin-Hardenne została pokonana w finale wLipsku przezAnastasiję Myskinę. Dokładnie tydzień później okazała się najlepsza w rywalizacji wZurychu (w szóstym finale z rzędu) i objęła po raz pierwszy prowadzenie w klasyfikacji WTA (według notowań z 20 października)[20]. Zajmowała to miejsce zaledwie przez siedem dni, bo nie obroniła swojego tytułu zLinzu. Doszła do półfinałów Mistrzostw WTA, zakończyła rok na pozycji światowego numeru jeden i została ogłoszona przez ITF Mistrzynią Świata.
W styczniu 2004 wygrała zmagania wSydney po finale zAmélie Mauresmo[21]. Dwa tygodnie później zdobyła swojego trzecie mistrzostwo wielkoszlemowe w ramachAustralian Open. W decydującej rozgrywce pokonałaKim Clijsters 6:3, 4:6, 6:3[22]. W żadnym innym meczu podczas tego turnieju nie straciła seta. Zwycięską passę kontynuowała wDubaju, gdzie obroniła swój tytuł, po finale zeSwietłaną Kuzniecową. To właśnie Rosjanka przerwała serię szesnastu wygranych meczów Henin-Hardenne, ogrywając ją w trzech setach w półfinale wDosze. Belgijka powiększyła swoją kolekcję o tytuł wIndian Wells, zdobyty bez straty seta.
Późną wiosną tenisistka zaczęła mieć problemy zdrowotne, spowodowane niezidentyfikowanym wirusem[23]. Z powodu choroby nie występowała na kortach przez cztery miesiące, robiąc wyjątek naFrench Open, gdzie odpadła w drugiej rundzie. Powróciła do rywalizacji w sierpniu, zdobywając wAtenach mistrzostwo olimpijskie. Nie zdołała jednak obronić tytułu naUS Open, przegrała zNadią Pietrową w czwartej rundzie i przedwcześnie zakończyła swoje starty w tym sezonie. Dopiero porażka wNowym Jorku spowodowała, że utraciła przewodzenie w światowej klasyfikacji tenisistek, które utrzymywała od czterdziestu pięciu tygodni.
Planowany powrót na areny tenisowe w styczniu 2005 został opóźniony z powodu kontuzji kolana, jakiej w grudniu 2004 doznała Henin-Hardenne. Po sześciu miesiącach przerwy wzięła udział w turnieju wMiami, gdzie doszła do czwartej rundy, pokonana przez rozstawioną z drugim numeremMariję Szarapową 1:6, 7:6(6), 2:6[24].
Na ziemnych kortach wCharleston rozpoczęła kolejną serię triumfów. W finale tych zawodów ograłaJelenę Diemientjewą 7:5, 6:4; następnie okazała się najlepsza wWarszawie po wyrównanym meczu ze Swietłaną Kuziecową[25], a trzecie trofeum z rzędu wywalczyła wBerlinie, gdzie wyeliminowała kolejno Szarapową,Schnyder i Pietrową.
Rok zaczynała jako 40. tenisistka globu; po trzech wygranych turniejach awansowała na pozycję dwunastą. Z dziesiątym numerem rozstawienia przystąpiła do wielkoszlemowegoFrench Open. W trzech pierwszych pojedynkach odprawiła reprezentantki Hiszpanii: Martinez, Ruano Pascual i Medinę Garrigues. W czwartej rundzie po dramatycznym meczu pokonała Swietłanę Kuzniecową wynikiem 7:6(6), 4:6, 7:5, broniąc przy tym piłkę meczową[26]. Wyeliminowała Mariję Szarapową i Nadię Pietrową, a w finale straciła dwa gemy w konfrontacji zMary Pierce i tym samym sięgnęła po swój czwarty tytuł wielkoszlemowy[26]. Jako druga kobieta w historii wygrałaFrench Open, broniąc po drodze piłki meczowe (wcześniej dokonała tego Myskina w 2004 roku, również w starciu z Kuzniecową). Została czwartą zawodniczką w dziejach, która w całym sezonie na kortach ziemnych nie przegrała ani jednego spotkania i zdobyła międzynarodowe mistrzostwo Francji; wcześniej dokonały tegoChris Evert (1974, 1975),Steffi Graf (1987) iMonica Seles (1990). Był to też jej pierwszy finał Wielkiego Szlema wygrany z inną przeciwniczką niż Kim Clijsters.
Kilka tygodni później sensacyjnie przegrała w pierwszej rundzieWimbledonu zEleni Daniilidu[27]. Po raz pierwszy w historii aktualna mistrzyni French Open nie wygrała wLondynie ani jednego spotkania.
Kontuzja ścięgien podkolanowych znacznie ograniczyła jej dalsze starty w tym roku. W finale wToronto uległa, będącej w niezwykłej dyspozycji, Kim Clijsters, a następnie przegrała w czwartej rundzieUS Open z Pierce. To właśnie wtedy Clijsters zdobyła swój pierwszy tytuł wielkoszlemowy w grze pojedynczej. Henin-Hardenne zagrała jeszcze weFlderstadt, ale została tam pokonana w pierwszym pojedynku przezFlavię Pennettę. Powróciła do czołowej piątki rankingu WTA.
Rok 2006 to początek ponad dwuletniego okresu dominacji Justine Henin-Hardenne w kobiecym tenisie. Pierwszy mecz tego sezonu rozegrała z powracającą do tenisa po kilku latach przerwyMartiną Hingis i wygrała 6:3, 6:3. WSydney zdobyła tytuł po finale zFrancescą Schiavone. Klasyfikowana na szóstym miejscu w rankingu WTA Belgijka awansowała wMelbourne do swojego piątego finału wielkoszlemowego, a jej rywalką byłaAmélie Mauresmo. Po rozegraniu dziewięciu gemów, z których tylko jednego wygrała Walonka, Henin skreczowała, oddając mistrzostwo Francuzce. Dla Mauresmo był to pierwszy tytuł wielkoszlemowy w karierze, a przyczyną takiej decyzji Justine były problemy żołądkowe. Był to jednocześnie pierwszy wielkoszlemowy finał w erze open i czwarty po 1900 roku, który zakończył się kreczem jednej ze stron.
Hardenne wystąpiła w lutym w turnieju wDubaju, który wygrała po finale zMariją Szarapową, po raz trzeci z rzędu. Doszła do finałów wIndian Wells (uległa Diemientjewej) iBerlinie (uległa Pietrowej). WParyżu ponownie okazała się niepokonana. Zdobyła piąty tytuł wielkoszlemowy, eliminując w półfinale Clijsters, a w finale Kuzniecową 6:4, 6:4[28]. Została pierwszą zawodniczką od 1996 (Steffi Graf), która obroniła tytuł we French Open i pierwszą od 1994 (Arantxa Sanchez-Vicario), która wygrała bez straty seta.
Po trwającym ponad dwie godziny meczu finałowym pokonałaAnastasiję Myskinę 4:6, 6:1, 7:6(5) i została mistrzynią turnieju wEastbourne[29]. WLondynie Henin, wówczas trzecia zawodniczka rankingów WTA, doszła do finału po zwycięstwach nadDanielą Hantuchovą i Kim Clijsters. W meczu o jedyny brakujący puchar wielkoszlemowy w jej karierze zmierzyła się z Amélie Mauresmo. Wygrała pierwszego seta do dwóch, ale w kolejnych górą była Francuzka i to ona sięgnęła po najwyższe laury[30]. Po raz pierwszy od 1971 roku w finale Wimbledonu spotkały się zwyciężczynie dwóch poprzednich Wielkich Szlemów w danym sezonie; był to też jedyny londyński finał wielkoszlemowy tej dekady, w którym zabrakło przynajmniej jednej z sióstr Williams.
Belgijka wycofała się z udziału w kilku kolejnych imprezach z powodu kontuzji i powróciła wNew Haven, gdzie zdobyła swój dwudziesty ósmy profesjonalny tytuł. W finale wygrała zLindsay Davenport, która poddała się po siedmiu gemach z powodu urazu ramienia. Hardenne, wiceliderka rankingu WTA, awansowała do finałuUS Open 2006 i tym samym skompletowała udział we wszystkich finałach wielkoszlemowych w danym roku jako pierwsza od czasów Martiny Hingis (1997). W walce o trofeum lepsza od Justine okazała się jednak Marija Szarapowa, która wynikiem 6:4, 6:4 po dwóch latach przerwy ponownie wygrała turniej najwyższej rangi[31].
Zakwalifikowała się doMistrzostw WTA wMadrycie. Pierwszy mecz grupowy przegrała z przewodzącą w rankingu WTA Mauresmo, potem jednak ograła Hingis i Pietrową. Półfinałowe zwycięstwo nad Szarapową zapewniło jej zakończenie roku na fotelu liderki klasyfikacji światowej. W finale ponownie trafiła na Mauresmo i tym razem zrewanżowała się Francuzce, odnosząc swoją pierwszą wiktorię w zawodach kończących sezon rozgrywkowy[32].
Została pierwszą tenisistką od 2000 roku (Martina Hingis), która wygrała Mistrzostwa WTA jako liderka rankingu na koniec sezonu oraz pierwszą od czasów Steffi Graf (1993–1996), która triumfowała w ciągu czterech lat przynajmniej w jednym turnieju wielkoszlemowym. Jej nagrody finansowe od stycznia do października 2006 przekroczyły cztery miliony dolarów.
W styczniu 2007 do prasy belgijskiej, a potem światowej przedostały się informacje o rozstaniu Justine Henin i jej męża, Pierre’a-Yves’a Hardenne’a[33]. Doniesienia zostały potwierdzone przez teściową tenisistki, Veronique Hardenne, a z oficjalnych profili zawodniczki zniknęło jej podwójne nazwisko. Światowy numer jeden wycofała się ze styczniowych turniejów na Antypodach, w tym zAustralian Open.
Henin rozpoczęła z opóźnieniem, jak się później okazało, najlepszy sezon w swojej karierze. Spośród czternastu imprez, w których brała udział, dziesięć zakończyło się jej zwycięstwem. Wskutek nieobecności wMelbourne, utraciła pierwsze miejsce w rankingu WTA. Na hali wParyżu, gdzie miał miejsce jej lutowy powrót, uległa w półfinaleLucie Šafářovej. Następnie Belgijka wygrała rywalizację w Dubaju i Doha; pokonana została dopiero przezSerenę Williams w finale wMiami. W marcu odzyskała prowadzenie na liście WTA. Triumfowała w Warszawie, a potem także weFrench Open 2007, zwyciężając tam po raz trzeci z rzędu i po raz czwarty w karierze. W finale rozgromiła Anę Ivanović 6:1, 6:2[34]. Została drugą kobietą w erze open, która zwyciężała w Paryżu przez trzy lata z rzędu (po Monice Seles, 1990–1992). Na trybunach na korcie Philippa Chatriera po raz pierwszy w profesjonalnej karierze towarzyszyła jej rodzina, z którą pogodziła się po rozwodzie z Hardenne[35].
Po dramatycznym pojedynku pokonała Amélie Mauresmo w finale wEastbourne wynikiem 7:5, 6:7(4), 7:6(2). WWimbledonie ponownie wystąpiła w roli faworytki. Awansowała do ćwierćfinału, gdzie w trzech setach odprawiła Serenę Williams. W półfinale nieoczekiwanie przegrała z notowaną na dziewiętnastym miejscu w rankingu WTAMarion Bartoli 6:1, 5:7, 1:6[36]. Rozstrzygnięcie tego meczu uznano za jedną z największych sensacji w historii Wimbledonu. Henin miała już nigdy nie skompletować Karierowego Wielkiego Szlema właśnie z powodu brakującego w jej kolekcji trofeum z Londynu.
Porażka z Bartoli okazała się jednak ostatnią, jaka w tym roku przytrafiła się Belgijce. Po triumfie wToronto w imponującym stylu i bez straty seta zdobyła siódmy tytuł wielkoszlemowy w ramachUS Open 2007. W finale ograła Swietłanę Kuzniecową, a w dwóch wcześniejszych pojedynkach wyeliminowała kolejno obydwie siostry Williams (jako druga tenisistka w historii, po Martinie Hingis, pokonała zarówno Serenę, jak i Venus w tym samym turnieju). Przez pierwsze cztery rundy w każdym spotkaniu przynajmniej jednego seta wygrywała do zera.
Henin bezsprzecznie została najlepszą tenisistką tamtego okresu. W finałach w Stuttgarcie i Zurychu próbowała jej zagrozićTatiana Golovin, ale udało jej się ugrać zaledwie jednego seta. W listopadzie awansowała do drugiego z rzędu finału Mistrzostw WTA w Madrycie, czyniąc to bez straty seta. Dopiero w ostatnim spotkaniu, trwającym niecałe cztery godziny, sprawiła jej problemy Marija Szarapowa[37]. Mecz zakończył się wynikiem 5:7, 7:5, 6:3, a Belgijka zadedykowała zwycięstwo swojej siostrze Sarah, która o poranku urodziła synka Romaina. Chłopiec zmarł z powodu wady serca.
Cały sezon, z wyjątkiem siedmiu tygodni, to Henin spędziła na pierwszym miejscu rankingu WTA. Została pierwszą kobietą, która w tenisie przekroczyła pięć milionów dolarów zarobków w ciągu roku, bijąc tym samym rekord Clijsters z 2003. Wynik ten został poprawiony przez Serenę Williams w 2009. Justine Henin wygrała turniej wSydney w styczniu 2008 po finale ze Swietłaną Kuzniecową. PodczasAustralian Open odpadła jednak niespodziewanie już w czwartej rundzie, zdobywając tylko cztery gemy w konfrontacji z Mariją Szarapową. Pomimo problemów udało się jej triumfować także w Antwerpii, gdzie w finale ograłaKarin Knapp.
W lutym spadek formy Belgijki był już tematem wszystkich mediów zajmujących się tenisem. Walonka odpadła w ćwierćfinale wDubaju zKatariną Srebotnik, w imprezie, w której zdobyła cztery tytuły i nigdy nie przegrała meczu. Dwa gemy zdobyła w starciu z Sereną Williams w czwartej rundzie wMiami. W maju wBerlinie wygrała z Yung-Jan Chan 6:0, 6:2, by następnie ulec rozstawionej z trzynastym numerem Dinarze Safinie 7:5, 3:6, 1:6.
14 maja odbyła się konferencja prasowa, w czasie której Justine ogłosiła, że ze skutkiem natychmiastowym kończy karierę tenisową[38]. Po raz pierwszy zakończyła karierę tenisistka, która zajmowała pierwsze miejsce w rankingu WTA. Na dodatek uczyniła to na kilka dni przed startemFrench Open 2008, w którym miała wziąć udział jako potrójna obrończyni tytułu. WParyżu pojawiła się w dniu meczu finałowego i przekazała pucharSuzanne Lenglen nowej mistrzyni, Anie Ivanović.
We wrześniu 2009 w belgijskiej prasie pojawiły się informacje o planowanym powrocie Henin na światowe areny. Sama zainteresowana potwierdziła te doniesienia. Walonka została zainspirowana sukcesami swojej rodaczki i wieloletniej rywalki Kim Clijsters, która zakończyła karierę wiosną 2007, urodziła córkę i powróciła latem 2009, wygrywając drugi wielkoszlemowy tytuł w karierze w zaledwie trzecim występie.
Pierwsza okazja do wznowienia rywalizacji wielkich tenisistek nadarzyła się już w styczniu 2010, kiedy to obie Belgijki dostały się do finału wBrisbane. Po wyrównanej walce lepsza okazała się Clijsters, wynikiem 6:3, 4:6, 7:6(6) i po obronie dwóch piłek meczowych. Henin, jako zawodniczka nieklasyfikowana w rankingu WTA, awansowała do finałuAustralian Open w zaledwie swoim drugim starcie po wznowieniu kariery. Przegrała z najwyżej notowaną Sereną Williams 4:6, 6:3, 2:6. Był to jednocześnie pierwszy i jedyny przypadek w dziejach, gdy Henin spotkała się w finale z Sereną. Był to także ostatni tak prestiżowy finał z udziałem Belgijki.
WMiami doszła do półfinału, pokonana po zaciętym boju przez Clijsters; była wówczas notowana w czwartej dziesiątce rankingu WTA. Kolejny tytuł w swojej kolekcji i pierwszy po powrocie wywalczyła w Stuttgarcie po finale z Samanthą Stosur. To właśnie Australijka zamknęła Henin dalszą drogę weFrench Open w czwartej rundzie tej imprezy. W czerwcu wygrała Belgijka swój ostatni, czterdziesty trzeci, profesjonalny turniej. W finale w s-Hertogenbosch pokonała Andreę Petkovic.
Podczas meczu czwartej rundyWimbledonu z Clijsters doznała feralnego upadku, wskutek którego odnowiła się kontuzja jej łokcia. Był to jej ostatni oficjalny pojedynek z rodaczką, a także ostatni mecz w tym sezonie. Henin zajmowała wówczas 16. miejsce w światowych notowaniach.
W styczniu 2011 wystąpiła po raz pierwszy w Pucharze Hopmana, gdzie razem z Rubenem Bemelmansem doszli do finału. Ostatni turniejowy występ Belgijki miał miejsce podczasAustralian Open 2011. W drugiej rundzie wygrała z Eleną Baltachą 6:1, 6:3 (ostatni zwycięski pojedynek), a w trzeciej przegrała 4:6, 6:7(8) ze Swietłaną Kuzniecową (ostatni oficjalny pojedynek).
26 stycznia 2011 podała informację o ostatecznym zakończeniu kariery tenisowej.
Justine Henin wygrała w swojej karierze dwa turnieje WTA w grze podwójnej: w 2002 roku wGold Coast iZurychu. Ponadto doszła do półfinałuFrench Open 2001. W rankingu światowym zajmowała najwyższe, 23. miejsce według notowań z dnia 14 lutego 2002.
W 1997 roku zadebiutowała w kobiecych rozgrywkach deblowych ITF na terenie Belgii. Pierwszy sukces odniosła w kwietniu 1998, dochodząc do finału we Francji w parze zAurélie Védy. W listopadzie tego samego roku zdobyła swój pierwszy tytuł gry podwójnej – w duecie zKim Clijsters triumfowały w Ramat ha-Szaron pod finale z Olgą Gluszczenko iTaccianą Puczak.
W maju 1999 organizatorzy turnieju WTA wAntwerpii przyznali jej iAnne Kremer dziką kartę, uprawniającą do startu w zawodach głównych. Tenisistki awansowały do półfinału, pokonane przez Laurę Golarsę i Katarinę Srebotnik. W grudniu 2000 Henin wygrała swoją drugą imprezę z cyklu ITF, miało to miejsce w Cergy Pontoise w parze zVirgnie Razzano. W styczniu 2001 odnotowała debiut wielkoszlemowy podczasAustralian Open; jej partnerką byłaEvie Dominikovic i doszły do drugiej rundy, wyeliminowane przezVirginię Ruano Pascual iPaolę Suárez. W czerwcu osiągnęła jeden z największych sukcesów w swojej deblowej karierze, awansując do półfinałuFrench Open razem z Jeleną Tatarkową. Ponownie przegrały z Pascal i Suarez, ale wyeliminowały wcześniej rozstawioneKimberly Po iNathalie Tauziat,Alexandrę Fusai iRitę Grande, a także rodaczkiKim Clijsters iLaurence Courtois. Wynik ten zapewnił Henin awans do grona stu najlepszych tenisistek w grze podwójnej na świecie.
Miesiąc później znalazła się w trzeciej rundzieWimbledonu (zMagüi Serną), ale oddały ten mecz walkowerem. W drugiej części sezonu doszła Belgijka do ćwierćfinału wToronto i finału wFilderstadt u bokuMeghann Shaughnessy. W styczniu 2002 zdobyła razem z Amerykanką swój pierwszy tytuł WTA w deblu. Triumfowały wGold Coast, pokonując w finaleÅsę Svensson iMiriam Oremans, a w półfinale najwyżej rozstawioneJelenę Lichowcewą iAi Sugiyamę. W pierwszej rundzie wSydney wyeliminowały Clijsters i Sugiyamę (numer 2), a w półfinale uległyMartinie Hingis iAnnie Kurnikowej. Justine awansowała na najwyższe, 23. miejsce w rankingu WTA (według notowań z dnia 14 lutego).
W styczniu 2003 doszła do trzeciej rundyAustralian Open i zaprzestała udziału w turniejach gry podwójnej, z wyjątkiem dwóch meczów w ramachPucharu Federacji w 2006 roku. Ostatni pojedynek w tej konkurencji rozegrała wMelbourne razem z Jeleną Bowiną; pokonały Jelenę Tatarkową iRenatę Voráčovą 6:7(3), 6:0, 6:0, a następny mecz przeciwko Suarez i Pascual oddały walkowerem.
Od 1999 do 2010 roku Justine Henin występowała w rozgrywkach oPuchar Federacji. Jedyne trofeum i jednocześnie pierwsze w historii dla Belgii, zdobyła razem zKim Clijsters,Els Callens iLaurence Courtois w 2001 roku. Belgijki pokonały wówczas w fazie grupowej Niemki, Australijki i Hiszpanki, a w decydującym starciu wMadrycie triumfowały nadRosjankami 3-2. Justine zyskała jeden punkt, zwyciężając Nadię Pietrową 6:0, 6:3.
W 2006 Belgijki ponownie znalazły się w finale tego turnieju. Drużyna, osłabiona nieobecnością Clijsters, remisowała po dwóch dniach rywalizacji zWłoszkami 2-2. W meczu deblowym Henin i Flipkens przegrywały zFrancescą Schiavone iRobertą Vinci 6:3, 2:6, 0:2, kiedy okazało się, że Henin nie może kontynuować spotkania z powodu silnego urazu kolana. Belgijki skreczowały, a puchar po raz pierwszy w dziejach pojechał na Półwysep Apeniński.
Justine Henin rozegrała w Pucharze Federacji dziewiętnaście spotkań, z czego wygrała piętnaście. Po raz ostatni wystąpiła w kwietniu 2010 roku w barażach Grupy Światowej i została pokonana przezKaię Kanepi 7:6(6), 4:6, 3:6.
W 2004 reprezentowała Belgię naletnich igrzyskach olimpijskich wAtenach. Henin występowała w Grecji po kilkumiesięcznej przerwie, spowodowanej chorobą wirusową. Do rywalizacji przystąpiła z najwyższym numerem rozstawienia. Do ćwierćfinałowego meczu włącznie nie straciła nawet jednego seta. Do trzysetowej gry zmusiła jąAnastasija Myskina w półfinale. Po niemal trzech godzinach gry Henin triumfowała 7:5, 5:7, 8:6[39]. W spotkaniu o złoty medal okazała się lepsza odAmélie Mauresmo wynikiem 6:3, 6:3[40]. Dla reprezentacji Belgii był to jedyny medal zdobyty w Atenach i drugi w historii uzyskany w tenisie (poprzedni, brązowy, wywalczyły cztery lata wcześniejEls Callens iDominique Monami wSydney).
Zdecydowanie najbardziej zauważalnym uderzeniem Justine Henin był jednoręczny backhand, który w całej karierze przyniósł jej mnóstwo punktów i często zaskakiwał przeciwniczki. Pomimo niewielkiego wzrostu, rekord szybkości jej podania, jaki zmierzono wCharleston w 2005 roku, wyniósł 196 km/h. Uderzenie backhandowe Belgijki uznawano za jedno z najlepszych i najbardziej niebezpiecznych w historii. Wyróżniała się zwinnością na korcie, błyskawicznie dobiegała do piłek. Fakt, że jej uderzenie forehandowe jest nieco słabsze niż backhandowe, przez lata wykorzystywany był przez rywalki na korcie. PodczasFrench Open 2007Martina Navrátilová chwaliła fenomenalną grę w ofensywie tenisistki z Liège i porównywała ją do stylu gryRogera Federera.
Najwięcej spotkań swojej karierze, dwadzieścia pięć, rozegrała Justine Henin ze swoją rodaczką, Kim Clijsters. Tenisistki te spotykały się regularnie od 1998 roku. Ich pierwsze dwie konfrontacje miały miejsce w ramach rozgrywek ITF. Pierwszym ważniejszym meczem był półfinałFrench Open 2001, który wygrała Clijsters i to ona jako pierwsza Belgijka w historii awansowała do finału zawodów wielkoszlemowych w grze pojedynczej. Był to jeden z dwóch przypadków, kiedy Flamandka okazała się lepsza od Walonki w Wielkim Szlemie – po raz drugi Kim ograła Justine w feralnym meczu podczasWimbledonu 2010, gdy ta druga upadła i doznała urazu łokcia. Clijsters przegrała natomiast wszystkie finały wielkoszlemowe z Henin:French Open 2003,US Open 2003 iAustralian Open 2004. W roli dwóch najlepszych rakiet świata spotkały się raz, w finale wFilderstadt w 2003, w którym triumfowała Kim. Pomiędzy 2006 a 2010 w związku z przerwą w karierach obydwu tenisistek nie grały ani razu, a po wznowieniu karier trafiły na siebie trzykrotnie i w tych konfrontacjach wygrywała Clijsters. Ostatecznie Henin wygrała dwanaście spośród dwudziestu pięciu meczów z tą zawodniczką.
Jedną z najbardziej zaciętych rywalizacji Belgijki była ta zSereną Williams. Panie rozegrały łącznie czternaście meczów pomiędzy 2001 a 2010 rokiem i w sześciu z nich górą była Henin. Po raz pierwszy spotkały się w czwartej rundzieUS Open 2001, gdzie w dwóch setach triumfowała Serena. Justine pokonała tę rywalkę po raz pierwszy na ziemnej nawierzchni wBerlinie w 2002. Na każdego rodzaju mączce Williams zawsze została ograna przez Belgijkę. Tylko raz spotkały się w finale wielkoszlemowym, w ich ostatniej konfrontacji w ramachAustralian Open 2010.
Tylko dwa razy udało się Justine Henin pokonać starszą z sióstr,Venus Williams. Dokonała tego w czwartej rundzie w Berlinie w 2001 i w półfinaleUS Open 2007. Pozostałe siedem pojedynków padło łupem Amerykanki i straciła w nich tylko cztery sety. Dwie konfrontacje zagrały we wcześniejszej fazie turnieju niż półfinał.
ZeSwietłaną Kuzniecową los kojarzył Henin dziewiętnaście razy, ale tylko trzykrotnie Rosjanka zakończyła te starcia w roli zwyciężczyni: w półfinale w Doha w 2004, w półfinale w Berlinie w 2007 i w trzeciej rundzie Australian Open 2011 w ostatnim w karierze meczu Justine. Belgijka triumfowała szesnaście razy, w tym w finałachFrench Open 2006 iUS Open 2007.
6 czerwca2003 Justine Henin-Hardenne rozgrywała półfinałowy pojedynek wielkoszlemowegoFrench Open przeciwko rozstawionej z pierwszym numeremSerenie Williams. Belgijka zwyciężyła wynikiem 6:2, 4:6, 7:5 i awansowała do finału, natomiast dla Amerykanki była to pierwsza porażka w meczu wielkoszlemowym od2001 roku[49]. Williams prowadziła 4:2 i 30-0 w trzecim secie i serwowała. Wówczas Hardenne podniosła rękę, dając sygnał, że nie jest gotowa, aby odebrać podanie, po czym Serena zaserwowała piłkę w siatkę. Amerykanka sądziła, że będzie mogła powtórzyć pierwsze podanie, ale sędzia uznał, że nie widział uniesionej ręki Justine, natomiast Belgijka nie przyznała się do tego. Williams przegrała całego seta 5:7. Dodatkowo widziowie na trybunach gwizdali i nagradzali oklaskami każdy błąd amerykańskiej zawodniczki.
Po meczu Serena Williams oskarżyła Justine Henin-Hardenne o niesportową postawę i fabrykowanie wyników spotkania[49]. Belgijka, która ostatecznie wygrała cały turniej i zdobyła swoje pierwsze mistrzostwo wielkoszlemowe, przyznała w lutym2011 roku, że żałuje tamtej sytuacji i powinna zareagować inaczej[50].
W maju2010 Williams rozgrywała mecz półfinałowy wRzymie zJeleną Janković i w czasie tie-breaka podniosła rękę, sygnalizując rywalce swoje nieprzygotowanie do gry. Sytuacja wywołała zamieszanie na korcie, ale Serbka zdołała wygrać swoje podanie. Podczas uścisku ręki na koniec spotkania Williams przeprosiła przeciwniczkę za ten incydent, komentując:Nie martw się, ja nie jestem Justine[51].
28 stycznia2006 Justine Henin-Hardenne poddała finałowy mecz wielkoszlemowegoAustralian Open przy wyniku 0:6, 0:1, oddając tym samym mistrzostwoAmélie Mauresmo[52]. Belgijka wytłumaczyła swoją rezygnację infekcją przewodu pokarmowego[53]. W tym turnieju była to trzecia przeciwniczka Francuzki, która nie dokończyła spotkania[54]. Henin-Hardenne została skrytykowana między innymi przezPam Shriver[55] iBuda Collinsa[56], ponieważ po półfinałowym pojedynku zMariją Szarapową zapewniała dziennikarzy, że jest w najwyższej kondycji fizycznej. Duże znaczenie miał tutaj fakt, że dla Mauresmo był to pierwszy wielkoszlemowy tytuł, a krecz rywalki nie pozwolił jej „wygrać” decydującego meczu. Zawodniczki spotkały się kilka miesięcy później podczas finałuWimbledonu, gdzie pomimo porażki w pierwszym secie zwyciężyła tenisistka z Francji[57].
W lutym2011 przyznała, że podczas decydującej piłki w meczu finałowymAustralian Open 2004 przeciwkoKim Clijsters wiedziała, że uderzona przed rodaczkę piłka dotknęła linii, ale nie poprosiła sędziego o zmianę decyzji (niekorzystnej dla Clijsters)[58].
Po zakończeniu kariery została oskarżona o to, że krok ten podyktowany był obawą o wykrycie u tenisistki niedozwolnych substancji w czasie kontroli antydopingowej. Belgijka zdecydowanie zdementowała te doniesienia[59].
14 maja 2008 Belgijska Federacja Tenisowa zorganizowała konferencję prasową, podczas której niespełna 26-letnia Henin ogłosiła zakończenie kariery sportowej[60][61]. Po półtorarocznej przerwie, we wrześniu 2009 zapowiedziała na antanieBBC swój powrót do profesjonalnej rywalizacji[62]. Jednym z powodów decyzji Belgijki był udany powrót na korty jej rodaczki,Kim Clijsters, która po dwóch latach przerwy i urodzeniu córki triumfowała wUS Open 2009. Justine pojawiła się na światowych kortach w styczniu 2010 i w swoim zaledwie drugim starcie doszła do finałuAustralian Open. Podczas meczu z Clijsters w ramachWimbledonu 2010 niefortunnie upadła, doznając urazu łokcia[63]. To spowodowało ponowne zakończenie jej kariery, które ogłosiła 26 stycznia 2011 roku[64].
Justine Henin została w 2008 pierwszą tenisistką w dziejach, która zakończyła karierę, zajmując pierwsze miejsce w rankingu WTA (do tego czasu rekord należał doSteffi Graf, która w 1999 wycofała się ze sportu, będąc rakietą numer trzy na świecie). Na pozycji tej klasyfikowana była łącznie przez 117 tygodni (siódme miejsce w dziejach), w tym najdłużej 61 tygodni z rzędu. Na fotelu liderki zakończyła sezony: 2003, 2006 i 2007; po raz pierwszy znalazła się tam 20 października 2003 (zaledwie na siedem dni, jako druga Belgijka w historii, zmieniona przez swoją rodaczkę Clijsters siedem dni później), następnie pomiędzy 10 listopada 2003 a 12 września 2004, 13 listopada 2006 a 28 stycznia 2007 i po raz ostatni od 19 marca 2007 do 18 maja 2008 (najdłużej, 61 tygodni na 1. miejscu, po zakończeniu kariery zdjęta z rankingów na korzyść Marii Szarapowej).
Wygrała 43 profesjonalne turnieje gry pojedynczej, w tym złoto olimpijskie (2004) i siedem imprez wielkoszlemowych:French Open 2003,US Open 2003,Australian Open 2004,French Open 2005,French Open 2006,French Open 2007 iUS Open 2007; ponadto pięciokrotnie była w finałach:Wimbledon 2001,Australian Open 2006,Wimbledon 2006,US Open 2006 iAustralian Open 2010. Nigdy nie wygrała turnieju wimbledońskiego. W latach 2005–2007 trzykrotnie triumfowała wParyżu, co daje jej drugi wynik w dziejach pod względem ilości wygranych z rzędu edycji tych zawodów (wcześniej w latach 1990–1992 dokonała tegoMonica Seles). W 2006 zagrała w finałach wszystkich czterech turniejów Wielkiego Szlema (wygrała tylko w Paryżu) i dokonała tego jako pierwsza tenisistka od czasówMartiny Hingis (1997). Jest drugą w historii Belgijką, która zdobyła tytuł wielkoszlemowy (poJosane Sigart, 1931), ale pierwszą, która uczyniła to w grze pojedynczej (chociaż to Kim Clijsters jako pierwsza zagrała w finale podczasFrench Open 2001).
Dwukrotnie wygrywała Mistrzostwa WTA w Madrycie, w roku 2006 zAmélie Mauresmo i w 2007 zMariją Szarapową. Zdobywając tytuł turnieju wAntwerpii w 1999 została piątą kobietą w historii WTA wygrywającą imprezę w swoim debiucie. W ramach rywalizacji reprezentacyjnej zdobyłaPuchar Federacji 2001 i wicemistrzostwoPucharu Hopmana 2011. Na światowych kortach zarobiła niespełna 21 milionów dolarów; w sezonie 2007 jako pierwsza tenisistka w dziejach zarobiła ponad 5 milionów dolarów (rekord pobiłaSerena Williams w 2009).
W 2009 roku wzięła udział w dwóch belgijskich programach typureality show. W pierwszym, zatytułowanym12 prac Justine (De Twaalf Werken van Justine Henin – Les 12 travaux de Justine Henin) miała do wykonania dwanaście specyficznych zadań. W czerwcu prowadziła program muzyczny, skupiony wokół osobybelgijsko –włoskiej piosenkarkiLary Fabian. W tym samym roku została matką chrzestną statkuCongo River należącego do belgijskiej firmyDEME[65]. W 2012 rozpoczęła współpracę z telewizjąFrance 2, dla której komentowała mecze tenisowe w ramachFrench Open[66]. W studiu pracowała razem zTatianą Golovin[67]. Przeprowadzała również wywiad ze swoją dawną rywalką i mistrzyniąFrench Open 2013 Sereną Williams[68]. 30 czerwca pojawiła się wLondynie podczas turniejuwimbledońskiego na oficjalnym spotkaniu wszystkich dotychczasowych liderek rankingu WTA z okazji czterdziestolecia istnienia tej instytucji[69].
1 kwietnia 2014 przyjęła stanowisko Narodowego Prezydenta Global Professional Tennis Coach Association w Belgii i jest pierwszą kobietą z tego kraju, która pełni tę funkcję[70].
16 sierpnia 2015 została przyjęta do Galerii SławRogers Cup, turnieju tenisowego rozgrywanego zamiennie wMontrealu iToronto, w którym triumfowała w latach 2003 i 2007[73].
W grudniu 2003 roku tenisistka otworzyła fundacjęJustine Winner’s Circle, która obecnie nazywa sięJustine for Kids, zajmującą się dziećmi chorymi na choroby nowotworowe.
30 listopada 2007 Henin we współpracy z Carlosem Rodriguezem otworzyła w Belgii akademię tenisową, którą zaczęła zajmować się w 2008 roku, po pierwszym zakończeniu swojej sportowej kariery. Szkoła zlokalizowana jest wLimelette i nosi nieoficjalnie nazwęClub Justine N1. We wrześniu 2009 akademia odniosła pierwszy sukces – ich zawodniczka,Maryna Zanewśka wygrała finał gry pojedynczej dziewcząt wielkoszlemowegoUS Open. Szkoła sponsorowana była początkowo przezWhirlpool, od 2 września 2012 jednym ze sponsorów jestWilson.
W maju 2013 ogłoszono, że w kalendarzu juniorskich rozgrywekMiędzynarodowej Federacji Tenisowej znalazły się zawody, nazwaneJustine Henin Junior Cup[80] i organizowane przez Club Justine N1. Pierwsza edycja turnieju odbyła się wLimelette pomiędzy 8 a 13 lipca 2013. Zwycięzcami rozgrywek singlowych zostali Belg Laurens Verboven i Bułgarka Dessislawa Złatewa[80]. urnie
Od 2014 na obiektach w Limelette odbywa się również turniej ITFJustine Henin Seniors Cup, w którym zawodnicy rywalizują w dziewięciu kategoriach wiekowych, poczynając od czterdziestego roku życia.
W lipcu 2015 kolejna absolwentka akademii zwyciężyła w juniorskim turnieju wielkoszlemowym –Sofja Żuk z Rosji wygrała zmagania dziewcząt w ramachWimbledonu[81].
11 lutego 2016 Henin poinformowała, że dołącza do sztabu szkoleniowego tenisistkiEliny Switoliny jako specjalny konsultant i będzie towarzyszyć zawodniczce w turniejach, począwszy odDubai Duty Free Tennis Championships[82][83]. Ukrainka trenowała wcześniej w akademii Club N1 i miała już na koncie zwycięstwo w juniorskimFrench Open 2010 oraz finałWimbledonu 2012; była również finalistkąWimbledonu 2010 w grze podwójnej. W pierwszym turnieju, na którym pojawiła się z Henin, osiągnęła półfinał, pokonując rozstawioną z drugim numeremGarbinę Muguruzę i ulegając późniejSarze Errani. Switolina była wówczas 21. tenisistką światowej klasyfikacji. W marcu wygrała swój czwarty turniej w karierze, a pierwszy w tym roku, triumfując podczasBMW Malaysian Open 2016[84]. Awansowała na najwyższe w karierze, 14. miejsce w rankingu WTA.
Jesienią2016 Henin ogłosiła, że spodziewa się narodzin swojego drugiego dziecka i musiała znacząco ograniczyć wyjazdy w roli trenera Eleny Switoliny. Oficjalnie nie ogłoszono zakończenia ich współpracy[87].
W listopadzie ukraińska tenisistka zakończyła współpracę ze swoim dotychczasowym trenerem, Ianem Hughes[88].12 grudnia ogłosiła, że jej nowymi trenerami zostająGabriel Urpi iThierry Ascione[89].
20 grudnia 2004 przegrała z Jeleną Diemientiewą 2:6, 7:5, 2:6 wBrukseli[91].
8 lipca 2010 miała rozegrać mecz z Clijsters w ramachBest of Belgium. Ostatecznie, po odniesieniu kontuzji w pojedynku z rodaczką wWimbledonie, zmuszona była do rezygnacji z udziału w tym spotkaniu. Zastąpiła jąSerena Williams. Henin pojawiła się na trybunach. Podczas tego wydarzenia pobito rekord w ilości kibiców na stadionie w pokazowej imprezie[92]. Na stadionie króla Bauduina gościły równieżMartina Navrátilová iFrancesca Schiavone.
Justine Henin urodziła się w Liège. Jest córką José Clémenta Josepha Henin, pracownika poczty oraz piłkarza i jego żony, Françoise Marie Rosière, nauczycielki języka francuskiego i historii. Jej matka zmarła dnia26 marca1995 roku w Han-sur-Lesse w wieku czterdziestu ośmiu lat z powoduraka piersi; z tego samego powodu zmarła młodo babka tenisistki.
Justine ma czworo rodzeństwa, braci Davida i Thomasa oraz siostry Sarah i Florence. Florence Henin zginęła latem1973 roku wskutek obrażeń odniesionych po potrąceniu przez pijanego kierowcę pod domem jej dziadków[96]. Miała wówczas dwa i pół roku.
Po zwycięstwie w juniorskimFrench Open 1997 Justine podjęła decyzję o zaprzestaniu dalszej edukacji. W 1999 wyprowadziła się z rodzinnego domu i zamieszkała ze swoim narzeczonym, Pierre’em-Yves’em Hardenne’em, którego poznała podczas jednego z amatorskich turniejów tenisowych. Para zawarła związek małżeński dnia16 listopada2002 w Chateau de Lavaux-Sainte-Anne wMarloie i tenisistka zmieniła swoje nazwisko na Henin-Hardenne. W2005 przeprowadzili się doMonte Carlo wMonako. W styczniu2007 zawodniczka ogłosiła rozwód pary, który sfinalizowano w maju2008.
W 2011 zaczęła spotykać się z Benoît Bertuzzo. 12 września 2012 ogłosiła, że spodziewa się narodzin ich pierwszego dziecka[97]. 20 marca 2013 przyszła na świat jej córka, Lalie Bertuzzo[98].
W marcu 2015 w czasie prywatnej ceremonii Henin i Bertuzzo zawarli związek małżeński[99].
Ma pięcioro chrześniaków[102], w tym jednego z synówCarlosa Rodrigueza, swoją bratanicę, Kiarę Henin (córkę Thomasa)[103] i swoją siostrzenicę, córkę Sarah[104].
Henin jest bohaterką dwóch biograficznych książek. Pierwszą z nich wydano w 2003 roku wBrukseli. Nosi tytuł„Justine Henin-Hardenne. Szczęście znalezione na korcie”. Jej autorem jest Patrick Haumont. Drugą, zatytułowaną„Tie-Break! Justine Henin-Hardenne, tragedy & triumph”, napisał Mark Ryan. Ukazała się na rynkulondyńskim w 2004 roku.
