 | |||
| Data i miejsce urodzenia | 5 sierpnia 1980 | ||
|---|---|---|---|
| Obywatelstwo | |||
| Wzrost | 180 cm | ||
| Styl walki | praworęczny | ||
| Kategoria wagowa | lekkośrednia | ||
| Bilans walk zawodowych[a] | |||
| Liczba walk | 31 | ||
| Zwycięstwa | 29 | ||
| Przez nokauty | 8 | ||
| Porażki | 2 | ||
| Remisy | 0 | ||
| Nieodbyte | 1 | ||
| |||
| |||
Jurij Forman(hebr.) יורי פורמן(ros.) Юрий Форман(ang.) Yuri Foreman (ur.5 sierpnia1980 wHomlu) –izraelski bokser, były zawodowy mistrz świata organizacjiWBA w kategorii lekkośredniej (do 154 funtów).
Karierę zawodową rozpoczął w styczniu 2002 roku. Do końca 2006 roku stoczył dwadzieścia dwie zwycięskie walki. W czerwcu 2007 roku pokonał niejednogłośnie na punktyAnthony’ego Thompsona[1]. Takim samym rezultatem zakończyła się jego następna walka, w grudniu tego samego roku, z Andrijem Tsurkanem[2].
W 2008 roku stoczył trzy walki. W kwietniu pokonał jednogłośnie na punkty Saula Romana, w październiku, również na punkty, pokonał Vinroya Barretta, a niecałe dwa miesiące później odniósł zwycięstwo nadJamesem Moore’em[3].
W czerwcu 2009 roku zmierzył się w walce eliminacyjnej federacjiIBF z Corneliusem Bundrage. W trzeciej rundzie Foreman doznał kontuzji po przypadkowym zderzeniu głowami i był niezdolny do kontynuowania pojedynku. W konsekwencji walka została ogłoszona jako nieodbyta[4].
14 listopada 2009 roku zmierzył się w Las Vegas z ówczesnym mistrzem świata WBADanielem Santosem i pokonał go jednogłośnie na punkty w stosunku 116-110, 117-109 i 117-109. Santos był też dwukrotnie liczony – w drugiej i dwunastej rundzie[5]. Foreman odebrał mu tym samym pas mistrzowski. 5 czerwca 2010 roku stracił go, przegrywając w Nowym Jorku przez techniczny nokaut zMiguelem Angelem Cotto. Na wynik walki miała wpływ kontuzja kolana izraelskiego pięściarza, który 6 dni później poddał się operacji. Po ponad 8-miesięcznej przerwie powrócił na ring 12 marca 2011 roku w walce zPawłem Wolakiem[6]. Przegrał z nim w szóstej rundzie, gdy został poddany przez własny narożnik, doznając drugiej porażki w karierze[7].
|
