Julia Kazimiera Maciejewicz z domu Moszczyńska (ur.1863 w Teklinowie w powiecieorszańskim, zm.15 stycznia1937 wWilnie) – polska nauczycielka i działaczka oświatowa, organizatorka szkolnictwa polskiego wWilnie.
Ukończyła pensję wRydze, a dyplom nauczycielski uzyskała wDorpacie. Początkowo pracowała jako nauczycielka domowa. Wyszła za mąż za Edwarda Maciejewicza,powstańca styczniowego. Owdowiawszy w1899 roku, przeniosła się w1900 roku do Wilna, gdzie założyła internat polskich uczennic szkół średnich. Internat ten, z uwagi na duży nacisk położony na dokształcanie i patriotyczne wychowanie, miał wręcz charakter polskiej szkoły.
W roku1907 założyła sześcioklasową szkołę handlową dla dziewcząt. Od 1913 była działaczką Towarzystwa Wzajemnej Pomocy Nauczycielek i Wychowawczyń, a następnie Stowarzyszenia Nauczycielstwa Polskiego. Uzyskawszy w 1915 pozwolenie na zorganizowanie zbiorowego nauczania dla chłopców i dziewcząt, przekazała je Towarzystwu, dzięki czemu powstały w Wilnie dwie pierwsze polskie szkoły średnie: późniejsze męskieGimnazjum im. Króla Zygmunta Augusta w Wilnie i żeńskieGimnazjum im. Elizy Orzeszkowej w Wilnie. Na rzecz tego ostatniego oddała pomieszczenia i wyposażenie swojej szkoły handlowej, wraz zJulią Rodziewiczową zostając jego pierwszą przełożoną. W gimnazjum im. Orzeszkowej, aż do emerytury w 1924, uczyła teżjęzyka niemieckiego. Jednocześnie, do1935 roku, prowadziła internat dla dziewcząt, działała też wZwiązku Pracy Obywatelskiej Kobiet.
2 maja 1923 została odznaczona Krzyżem KawalerskimOrderu Odrodzenia Polski[1] „za zasługi, położone na polu pracy wychowawczej i pedagogicznej wśród ciężkich warunków na Kresach Wschodnich Rzeczypospolitej Polskiej”[2].
Julia Maciejewiczowa została pochowana nacmentarzu Na Rossie w Wilnie.