Movatterモバイル変換

[0]ホーム
URL:

Przejdź do zawartości
Wikipediawolna encyklopedia
Szukaj

Joseph H. Taylor Jr.

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Zobacz też:Joseph Taylor.
Joseph Hooton Taylor Jr.
Ilustracja
Joseph Taylor z żoną Mariettą, 1993
Państwo działania

Stany Zjednoczone

Data i miejsce urodzenia

29 marca1941
Filadelfia

profesor
Specjalność:fizyka
Alma Mater

Uniwersytet Harvarda

Nauczyciel akademicki
Uczelnia

University of Massachusetts,
Uniwersytet Princeton

Nagrody

Nagroda Nobla w dziedzinie fizyki
Nagroda Wolfa

Multimedia w Wikimedia Commons

Joseph Hooton Taylor Jr. (ur.29 marca1941 wFiladelfii) –amerykańskiastrofizyk, laureatNagrody Nobla w dziedzinie fizyki.

W 1993 roku wraz zRussellem A. Hulse’em otrzymałNagrodę Nobla w dziedzinie fizykiza odkrycie nowego typupulsarów, które otworzyło nowe możliwości badania grawitacji[1].

Życiorys

[edytuj |edytuj kod]

Taylor uczęszczał doMoorestown Friends School wMoorestown (New Jersey). Był już wtedy biegły w matematyce.Bakalaureat (B.A.) z fizyki otrzymał naHaverford College w roku 1963, a doktorat (Ph.D.) zastronomii naUniwersytecie Harvarda w roku 1968. Po krótkiej pracy na Harvardzie Taylor przeszedł doUniversity of Massachusetts, gdzie uzyskał profesurę i kierownicze stanowisko wFive College Radio Astronomy Observatory. W czasie gdy Taylor kończył doktorat,Jocelyn Bell odkryła pierwszegopulsara za pomocąradioteleskopu w okolicachCambridge wWielkiej Brytanii.

Taylor przeniósł się doNational Radio Astronomy Observatory wGreen Bank (West Virginia) i uczestniczył w odkryciu pierwszych pulsarów dokonanych poza Cambridge. Od tego czasu pracował nad wszystkimi danymi astrofizycznymi dotyczącymi pulsarów. W 1974 Hulse i Taylor odkryli pierwszego pulsara wukładzie podwójnym (PSR B1913+16).

Orbita tego układu podwójnego ulega powolnemu ścieśnieniu na skutek utraty energii emitowanej jakofale grawitacyjne, co sprawia, że okres obiegu nieco się zmniejsza. Efekt ścieśnienia jest ściśle opisanyOgólną Teorią WzględnościEinsteina. Przez ponad 30 lat Taylor i współpracownicy mierzyli ten okres, porównując go z wynikiem teoretycznym; zgadzał się on z dokładnością lepszą niż 1%. To było pierwsze potwierdzenie istnienia fal grawitacyjnych. Późniejsze badania układów podwójnych z pulsarami, jak również inne pomiary niezależne, potwierdziły wyniki otrzymane przez Taylora.

W roku 1980 Taylor przeniósł się naUniwersytet Princeton, gdzie był profesorem i dziekanem. Przeszedł na emeryturę w roku 2006.

Radio amatorskie

[edytuj |edytuj kod]

Joe Taylor już jako nastolatek interesował się radiokomunikacją oraz uzyskał amatorskie pozwolenie radiowe. To hobby doprowadziło go do zajęcia się radioastronomią. Taylor w środowisku radioamatorów jest znany przede wszystkim jako specjalista od łączności radiowej słabych sygnałów oraz autor wielu protokołów komunikacyjnych jakWSJT czy FT8 oraz ich programowych implementacji.

W kwietniu 2010 r. zorganizował wyprawę do radioteleskopuArecibo, aby przy jego użyciu prowadzić łączności z radioamatorami na całym świecie. Posiadaznak wywoławczy K1JT.

Wyróżnienia i nagrody[2]

[edytuj |edytuj kod]

Jego imieniem nazwano planetoidę(81859) Joetaylor.

Przypisy

[edytuj |edytuj kod]
  1. ↑The Nobel Prize in Physics 1993. [w:]Nobelprize.org [on-line]. Nobel Media, 1993. [dostęp 2015-04-27]. (ang.).
  2. ↑Joseph H. Taylor Jr.. [w:]NNDB [on-line]. [dostęp 2015-04-27]. (ang.).

Linki zewnętrzne

[edytuj |edytuj kod]
Laureaci Nagrody Nobla w dziedzinie fizyki
XX wiek
XXI wiek

Nobel

LaureaciNagrody Wolfa w dziedzinie fizyki
XX wiek
XXI wiek

LaureaciDannie Heineman Prize for Astrophysics
XX wiek
XXI wiek
LaureaciMedalu Karla Schwarzschilda
XX wiek
XXI wiek
LaureaciMedalu Henry’ego Drapera
XIX wiek
XX wiek
XXI wiek
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Joseph_H._Taylor_Jr.&oldid=74936747”
Kategorie:
[8]ページ先頭
©2009-2025 Movatter.jp