 Josemaría Escrivá (1966) | |||
| |||
| Kraj działania | |||
|---|---|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | 9 stycznia 1902 | ||
| Data i miejsce śmierci | 26 czerwca 1975 | ||
| Miejsce pochówku | kościół Najświętszej Marii Panny Królowej Pokoju w Rzymie[1] | ||
| Wyznanie | |||
| Kościół | |||
| Prezbiterat | 28 marca 1925 | ||
| Odznaczenia | |||
  | |||
| |||
| |||
| prałat | |
| Czczony przez | |
|---|---|
| Beatyfikacja | 17 maja 1992 |
| Kanonizacja | 6 października 2002 |
| Wspomnienie | |
| Patron | życia codziennego, chorych na cukrzycę |
| Szczególne miejsca kultu | kościół prałacki Opus Dei wRzymie, vialle Bruno Buozzi 75 |
Josemaría Escrivá de Balaguer (ur.9 stycznia1902 wBarbastro, zm.26 czerwca1975 wRzymie) –hiszpański duchowny katolicki, założycielOpus Dei,świętyKościoła katolickiego.
Josemaría urodził się jako drugie dziecko José Escrivy Corzána i Dolores Albás Blanc, którzy zawarli małżeństwo wBarbastro 19 września 1898 roku. José Escrivá był właścicielem sklepu tekstylnego i wytwórni czekolady[2]. Oryginalny dom, w którym mieszkali Escrivowie w Barbastro, nie zachował się – dziś w jego miejsce powstał żeński ośrodek Opus Dei „Entre Arcos”[3].
Josemaría urodził się 9 stycznia 1902, 13 stycznia zostałochrzczony otrzymując imiona: José, María, Julián i Mariano. 23 kwietnia 1902 przyjął sakramentbierzmowania. W wieku dwóch lat został wyleczony z poważnej choroby. Jego rodzice przypisywali ten fakt modlitwie doMatki Bożej zTorreciudad[4]. W 1906 zaczął uczęszczać do przedszkola przy kolegiumszarytek wBarbastro, a dwa lata później zaczął naukę w szkolepijarów w tym mieście. 23 kwietnia 1912 przyjąłpierwszą komunię świętą. W tym roku zaczął też uczęszczać do szkoły wHuesce. W 1915 roku, pobankructwie firmy ojca, cała rodzina przeniosła się doLogroño.
Decyzję o kapłaństwie podjął zimą 1917, z czym związana jest następująca historia: w czasieBożego Narodzenia w Logroño spadł śnieg. Josemaría spostrzegł na świeżym śniegu ślady bosychstóp; były to śladykarmelity bosego.Skoro inni tak bardzo poświęcają się dla Boga i bliźniego, czy ja nie byłbym w stanie czegoś poświęcić? Zdecydował się zostaćkapłanem, aby w ten sposób być bardziej dyspozycyjnym na wypełnienie woliBożej. Po skończeniu szkoły, rozpoczął studia w seminarium w Logroño, w 1920 roku przeniósł się do seminarium doSaragossy. W 1923 rozpoczął równoległestudia prawnicze na miejscowym uniwersytecie. 28 marca 1925 otrzymałświęcenia kapłańskie. 31 marca zostałwikarym w wioscePerdiguera. Za zgodą arcybiskupa Saragossy, w kwietniu 1927 roku przeniósł się do Madrytu, gdzie doktoryzował się wprawie cywilnym (1939). W tym czasie zajmował się takżepracą duszpasterską wśród dzieci, chorych i najuboższych na przedmieściach Madrytu. Byłkapelanem Patronatu Chorychśw. Izabeli[5].
2 października 1928 powstało Opus Dei. Josemaría Escrivá naglezobaczył (określenia tego używał zawsze, gdy mówił o początku Opus Dei) misję, którą miał wypełniać przez całe swoje życie. W tym celu coraz więcej czasu poświęcał modlitwie, umartwieniom i pracy a ponadto zaczął szukać osób, które mogłyby zrozumieć ten ideał, który objawił mu Bóg i żyć nim. 14 lutego 1930 Josemaría zdecydował, że w Opus Dei powinny działać również kobiety. Stopniowo zaczęli przybywać pierwsi członkowie Opus Dei. Pierwszymnumerariuszem zostałIsidoro Zorzano, który poprosił o przyjęcie do Opus Dei 24 sierpnia 1930 roku. W grudniu 1933 Akademia DYA (Dios y Audacia –Bóg i Odwaga)[6], pierwsze dzieło apostolskie Opus Dei, zaczęło funkcjonować w mieszkaniu przy ulicy Luchana, wMadrycie. Pół roku potem mieszkańcy domu wraz ze św. Josemarią przenieśli się na ulicę Ferraz[5].
W 1936 w Hiszpanii wybuchławojna domowa, podczas której zdarzały się prześladowaniakatolików, a w szczególności duchowieństwa. Ksiądz Josemaría musiał się ukrywać przez długie miesiące, nie mogąc odprawiaćmszy i przemieszczając się po mieście z narażeniem życia. Ukrywał się m.in. u znajomych, wsanatorium dla chorych psychicznie, w konsulacieHondurasu. Jesienią 1937 razem z trzema innymi młodymi członkami Opus Dei postanowił przejść z części kontrolowanej przez republikanów do strefy kontrolowanej przezFrankistów, gdzie katolicyzm był częścią panującej ideologii frankistowskiej. 7 października opuścili Madryt, a 12 grudnia dotarli po przejściu przezPireneje doSan Sebastián (ten okres życia świętego został ukazany w filmieGdy budzą się demony)[5].
28 marca 1939, na kilka dni przed końcem wojny, ksiądz Escrivá wrócił do Madrytu. W grudniu tego roku uzyskałtytuł doktora z prawa naUniwersytecie Centralnym w Madrycie, broniąc pracę pt. „Studium historyczno-kanoniczne na temat jurysdykcji kościelnejNullius dioecesis przeoryszyLas Huelgas wBurgos”[7]. W 1939 roku ukazało się pierwsze oficjalne wydanie jego książkiDroga. W latach 40. biskupi licznych diecezji prosili księdza Escrivę, żeby głosiłrekolekcje dla duchowieństwa. Tysiące kapłanów i seminarzystów słuchało jego kazań. W 1943 roku Josemaría Escrivá powołał do życiaStowarzyszenie Kapłańskie Świętego Krzyża. 25 czerwca 1945 biskup Madrytu wyświęcił pierwszych trzech kapłanów Opus Dei[5].
W lutym Escrivá odwiedziłsiostrę Łucję, która nalegała, żeby Opus Dei przyjechało doPortugalii[5]. 23 czerwca 1946 Josemaría przeprowadził się na stałe doRzymu gdzie spotkał się dwukrotnie z papieżem. 22 kwietnia 1947 otrzymał godność prałata. 29 czerwca 1948 erygował Rzymskie Kolegium Świętego Krzyża, miejsce w którym młodzi członkowie Opus Dei przygotowywali się do przyjęcia kapłaństwa. Jeszcze za jego życia udało mu się w jego następstwie wyodrębnić cztery instytucje:Villa Tevere,kościół Najświętszej Marii Panny Królowej Pokoju w Rzymie (Parioli),Cavabianca orazUniwersytet św. Krzyża. W roku 1955 uzyskał doktorat z teologii naUniwersytecie Laterańskim w Rzymie[8].
Aż do swej śmierci Escrivá wiele podróżował, spotykając się ze swoimi synami duchowymi oraz z osobami uczestniczącymi w formacji Opus Dei. W latach 1972–1973 odbył podróż apostolską do Hiszpanii, z której zachowało się wiele materiałów filmowych. Ówcześni członkowie Opus Dei nie wiedzieli prawie nic o swoim założycielu ani Opus Dei. Podczas tej i kolejnych podróży mogli poznać pewne szczegóły z jego życia i z historii Opus Dei. Na wiosnę 1974 odbył podróż apostolską do Ameryki Łacińskiej. W sierpniu 1974 był w Barcelonie u okulisty, podobnie też w styczniu 1975. W marcu 1975 odbył ostatnią podróż apostolską: znów do Ameryki Łacińskiej (zachowały się m.in. materiały filmowe ze spotkania wWenezueli).
Zainicjował wiele dzieł apostolskich Opus Dei na całym świecie, m.in.Uniwersytet Nawarry czyCentrum ELIS.
Od 24 lutego 1947, kiedy Opus Dei otrzymałoDecretum laudis Stolicy Świętej, Escrivá zaczął przyjmować do Opus Dei osoby żyjące w związkach małżeńskich. Przez wiele lat Josemaría prosił Boga o ostateczną aprobatę prawną dla Opus Dei. Było to ważne, ponieważ Opus Dei nie było rozumiane przez wszystkich w Kościele i, mimo aprobat kolejnych biskupów i papieży, przyszłość Opus Dei nie była pewna. Założyciel nie doczekał się tej aprobaty za swojego życia. OstatecznieJan Paweł II w 1982 roku ustanowił Opus Dei jakoprałaturę personalnąKościoła katolickiego[5].
Osobny artykuł:Droga prawna Opus Dei.
Nauka tego świętego opierała się na głoszeniu powszechnego powołania doświętości (jeszcze przedSoborem Watykańskim II), przez co był uważany za jednego z jego ważniejszych prekursorów[9]. Zauważył możliwość dążenia do doskonałości także dla ludzi świeckich – poprzez uświęcanie pracy oraz siebie i innych poprzez dobrze wykonywaną pracę. Według jego słów, praca jest świadectwem godności człowieka i stwarza mu szansę na rozwinięcie własnej osobowości.
Josemaría często zwracał się w ważnych potrzebach do Matki Bożej. Odwiedzał wiele światowychsanktuariów maryjnych:
Escrivá przez całe swoje życie odprawiał mszęwedług rytu Soboru Trydenckiego. Wprawdzie po reformie liturgicznej zaczął uczyć się nowego rytu, ale dzięki przyjacielowi otrzymałdyspensę, by – zważywszy na swój wiek – mógł pozostać przy starym rycie. Z takiej dyspensy korzystała ogromna liczba księży w podobnej sytuacji.
W 1962 roku zachęcał:Powierzajcie ludzi we mszy świętej, i mówcie im, że tak czynicie. Oni będą wam wdzięczni. Na tym polega życie chrześcijańskie: to modlitwa jednych za drugich. Nie możemy rozmawiać z Bogiem w sposób pyszny i nadęty, bez treści. Trzeba przynosić istotę Boga duszom z bogactwem mszy świętej, z tym odnowieniem Miłości i Ofiarą Chrystusa, która powinna być centrum i podstawą naszego życia.
Po śmierci ks. Josemaríi 69kardynałów, około 1300biskupów z całego świata (ponad 1/3 światowegoepiskopatu), 41. przełożonychkongregacji religijnych, oraz kapłani, wierni, przedstawiciele stowarzyszeńświeckich, osobistości życia społecznego i tysiące osób, zwróciły się do papieża z prośbą o rozpoczęcie jegoprocesu beatyfikacyjnego ikanonizacyjnego[12]. Proces rozpoczął się w 1981 roku.
17 maja 1992 roku wRzymie beatyfikował goJan Paweł II.
6 października 2002 roku, w 27 lat po śmierci kanonizował goJan Paweł II. Podczas kanonizacji naplacu Świętego Piotra zgromadziło się 300 tysięcy wiernych z 84 krajów świata. Z tej okazji powołano do życia projektHarambee, mający na celu niesienie pomocyedukacyjnej dla mieszkańcówAfryki. Na kanonizacji byli m.in. obecniLech Wałęsa iHanna Suchocka[13].
Wspomnienie liturgiczne św. Josemaríi Escrivy obchodzone jest w rocznicę jego śmierci,26 czerwca.
Św. Josemaría jestpatronem Warszawsko-Praskiej RadyRycerzy Kolumba[17].
W wielu krajach świata znajdują się kościoły i kaplice pw. św. Josemaríi, np. kaplica wbazylice św. Apolinarego w Rzymie,kościele św. Pantaleona w Kolonii, parafia św. Josemaríi[18] w Rzymie czy kościół pw. św. Josemaríi wWalencji[19]. Innego rodzaju pomnikiem myśli świętego są rozbudowane instytucje edukacyjne, powstałe dzięki jego osobistej inicjatywie, np.Uniwersytet Nawarry wPampelunie (Hiszpania),Uniwersytet w Piurze (Peru),Uniwersytet Strathmore wNairobi (Kenia),Centrum ELIS w Rzymie, a także międzynarodowe spotkania studenckieUNIV w Rzymie.
Lista książek autorstwa św. Josemaríi[a]:
W rokuJubileuszowym 2000Poczta Polska wprowadziła do obiegu dwa znaczki poświęcone tematowiEtosuPracy. Znaczek o nominale 80groszy ukazuje w formie grafiki sylwetkę ówczesnegobłogosławionego Josemaríi Escrivy[21].
|
