 Josef Harpe w 1943 roku | |||
 generał pułkownik | |||
| Data i miejsce urodzenia | |||
|---|---|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |||
| Przebieg służby | |||
| Lata służby | |||
| Siły zbrojne | |||
| Formacja | |||
| Jednostki | 56. Pułk Piechoty | ||
| Stanowiska | dowódca: | ||
| Główne wojny i bitwy | |||
| Odznaczenia | |||
     | |||
| |||
Josef Harpe (ur.21 września1887 wBuer,Cesarstwo Niemieckie, zm.14 marca1968 wNorymberdze,RFN) –niemieckiwojskowy iszkoleniowiec,generał pułkownik, dowódcagrup armii„Północna Ukraina” i„A”. WeteranI iII wojny światowej.
Urodził się w miejscowości Buer w pobliżuRecklinghausen. W 1909 roku wstąpił do wojska, służąc w charakterze kandydata na oficera w 56. Pułku Piechoty „Vogel von Falkenstein”. W 1913 roku został adiutantem III batalionu 56 pułku piechoty, a w 1914 roku dowódcą 5 kompanii, a następnie adiutantem 56 pułku piechoty. W składzie tego pułku brał udział wI wojnie światowej. W 1916 roku został ranny. Pod koniec I wojny światowej został oficerem do zleceń dowódcy VII Korpusu i funkcję tę pełnił do jej zakończenia.
Po zakończeniu I wojny światowej pozostał w wojsku wstępując doReichswehry i dniu 1 października 1919 roku został szefem sztabu 3 Brygady Reichswehry. Następnie pełnił szereg funkcji dowódczych i sztabowych w różnych oddziałach Reichswehry. W tym też czasie zaczął się zajmować motoryzacją wojska, w latach 1931–1933 przebywał wZSRR, gdzie zapoznawał się z systemem wojsk zmechanizowanych i pancernych.
W dniu 1 listopada 1933 roku po utworzeniuWehrmachtu został instruktorem w obozie treningowym wojsk zmotoryzowanych wZossen, pełnił tam służbę do 1935 roku. Następnie został dowódcą 12. Pułku Strzelców Górskich, a do 15 października 1935 roku dowódcą 3. Pułku Pancernego.
W dniu 1 sierpnia 1939 roku został dowódcą 1 Brygady Pancernej i jak jej dowódca bierze udział wataku na Polskę. Następnie w marcu 1940 roku został dowódcą szkoły wojsk pancernych w Wünsdorf. W dniu 5 października 1940 roku został dowódcą2 Dywizji Piechoty, którą przekształcił w12 Dywizję Pancerną. Dowodził tą dywizją w trakcieataku na ZSRR. W styczniu 1942 roku został dowódcąXXXXI Korpusu Pancernego[1], którym dowodził do 1943 roku, w tym czasie dwukrotnie pełnił obowiązki dowódcy9 Armii. W listopadzie 1943 roku został dowódcą 9 Armii, a od 1 maja 1944 roku dowódcą4 Armii Pancernej. We wrześniu 1944 roku został dowódcąGrupy Armii „Północna Ukraina”, a następnieGrupy Armii „A”, funkcję tę pełnił do 17 stycznia 1945 roku, kiedy został odwołany ze stanowiska za klęskę podległych mu wojsk w rejonieprzyczółka baranowsko-sandomierskiego. Do 9 marca 1945 roku pozostawał w dyspozycjiOKH.
W dniu 9 marca 1945 roku został dowódcą5 Armii Pancernej, funkcję tę pełnił do 17 kwietnia 1945 roku, kiedy dostał się do niewoli amerykańskiej wZagłębiu Ruhry. W obozie jenieckim przebywał do 14 kwietnia 1948 roku.
Zmarł w 1968 roku w Norymberdze.
| Heer Generaloberst | |
|---|---|
| Luftwaffe Generaloberst | |
| Kriegsmarine Generaladmiral | |
| Schutzstaffel Oberstgruppenführer | |
| Ordnungspolizei Generaloberst der Polizei |
|
| NSFK Ehrenführer |
|
| Reichsluftschutzbund RLB-Präsident |
|
| Reichsarbeitsdienst Generaloberstfeldmeister |
|
| Organizacja Todta Amtschef OT |
|
| Hitlerjugend Stabsführer | |
| NSDAP Gauleiter |
|
.svg)
