| Data i miejsce urodzenia | 26 października 1694 | ||
|---|---|---|---|
| Pochodzenie | |||
| Data i miejsce śmierci | 20 listopada 1758 | ||
| Gatunki | |||
| Zawód | |||
| |||
_by_Johann_Paul_von_Westhoff%2c_in_Johann_Helmich_Romans_hand.jpg)
Johan Helmich Roman (ur.26 października1694 wSztokholmie, zm.20 listopada1758 wHaraldsmåla kołoKalmaru) –szwedzkikompozytor późnegobaroku. CzłonekKrólewskiej Szwedzkiej Akademii Nauk[1].
Ok. 1715 wyjechał doAnglii[2], wLondynie uczyli goJohann Christoph Pepusch iAttilio Ariosti. Pracował jakoskrzypek wKing's Theatre, a następnie wRoyal Academy of Music w Londynie[2]. Po powrocie doSzwecji (1721) został wicekapelmistrzem, a po sześciu latachkapelmistrzemorkiestry królewskiej[2].
Romana nazywano ojcem muzyki szwedzkiej lub „szwedzkimHändlem”, zarówno z powodu jego wybitnych umiejętności kompozytorskich, jak i inspirowania się muzykąHändla. Roman był tak jak Händel zwolennikiem polifonii włoskiej, takiej jakiej hołdowaliDomenico Scarlatti iGiovanni Battista Pergolesi.
Najsłynniejszym dziełem Romana jestDrottningholmsmusik z 1744, 24-częściowa suita, skomponowana z okazji ślubu szwedzkiego następcy tronu Adolfa Fryderyka z siostrą Fryderyka II Pruskiego,Ludwiką Ulryką (Lovisa Ulrika).
Roman był mistrzem wielu gatunków muzyki instrumentalnej i wirtuozem skrzypiec, dobrym oboistą i dyrygentem. Organizował w Sztokholmie pierwsze publiczne koncerty. Był także propagatorem używania języka szwedzkiego w muzyce, dzięki czemu w 1740 stał się członkiem Królewskiej Szwedzkiej Akademii Nauk[2]. W ostatnich latach życia podupadł na zdrowiu (m.in. miał problemy ze słuchem) i wyjechał na południe Szwecji. Zmarł na raka.
ProfesorIngmar Bengtsson skatalogował dzieła Romana używając numerów BeRI.
