Jogawasisztha (sanskryt: योग-वासिष्ठ,trl. yoga-vāsiṣṭha,ang. Yoga Vasistha, właściwieyoga-vāsiṣṭha-rāmāyana) – bardzo obszerny (32 tysiąceślok[1]) starożytny indyjskipoemat filozoficzny napisany wsanskrycie.
Napisana jest w formie dialogu pomiędzy młodym księciemRamą aryszim (mędrcem)Wasiszthą – jegoguru (duchowym nauczycielemdharmy).Stanowi ważne źródło informacji zarówno o systemiejogi, jak iadwajtawedanty.Książka ta wykorzystuje starożytną metodę nauczania poprzez powtórki tej samej treści w różnych kontekstach oraz przedstawiania tego co nieznane poprzez toc co jest oczywiste.
Według tradycjiJogawasisztharamajana przypisywana jestWalmikiemu, autorowi Ramajany, i traktowany jako dodatek doRamajany. Jednak prawdopodobnie jest to znacznie późniejsze dzieło anonimowego autora, powstałe zapewne wIX–XII w.[1]Surendranath Dasgupta datuje ten utwór nieco wcześniej (przełom VII i VIII w.), argumentując, że zawiera zwrotki zKalidasy (V w.), ogólnie rzecz biorąc jestbraministyczną adaptacją dojrzałego idealizmu buddyjskiego, lecz z drugiej strony w ogóle nie zawiera odniesień ani doŚankary, ani doGaudapady, a zatem musi to być dzieło od nich wcześniejsze[2].
Nauczanie Wasiszty todźńanajoga, bazujące na doktrynieadwajtawedanty[3]. Droga uczniostwa podzielona jest na siedem etapówbhumi.Osiągnięcie celu oznacza zrealizowanie mistycznego stanuturijaga[4].