Movatterモバイル変換


[0]ホーム

URL:


Przejdź do zawartości
Wikipediawolna encyklopedia
Szukaj

Joan Rivers

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Joan Rivers
Ilustracja
Joan Rivers (1987)
Imię i nazwisko

Joan Alexandra Molinsky

Data i miejsce urodzenia

8 czerwca 1933
Nowy Jork

Data i miejsce śmierci

4 września 2014
Nowy Jork

Zawód

aktorka, prezenterka telewizyjna

Współmałżonek

James Sanger
(1955−1955; anulowane)
Edgar Rosenberg
(1965−1987; jego śmierć)

Lata aktywności

1959–2014

podpis
Multimedia w Wikimedia Commons
Cytaty w Wikicytatach

Joan Rivers, właściwieJoan Alexandra Molinsky (ur.8 czerwca1933 wNowym Jorku, zm.4 września2014 tamże) – amerykańskaaktorka, gospodyni programówtalk-show ibizneswoman.

Życiorys

[edytuj |edytuj kod]
Joan Rivers, Jim Connell i Jake Holmes

Urodziła się 8 czerwca 1933 w Nowym Jorku[1], w rodzinieżydowskich emigrantów zRosji: Beatrice z domu Grushman (1906−1975) i Meyera Molinsky’ego (1900−1985). Miała starszą siostrę, Barbarę Waxler (1931−2013)[2]. Została wychowana w nowojorskimBrooklynie, z czasem jej rodzina przeniosła się do Larchmont, wsi whrabstwie Westchester. W latach 1950–1952 uczęszczała do Connecticut College wNew London. W 1954 ukończyła nowojorskiBarnard College ze stopniembakalaureata (Bachelor of Arts)literatury angielskiej i antropologii[3]. Przed rozpoczęciem pracy w branży rozrywkowej pracowała na różnych stanowiskach, m.in. jako przewodniczka poRockefeller Center, korektorka tekstu w agencji ogłoszeń i konsultantka mody w sieci Bond Clothing Stores. W tym okresie poznała agenta Tony’ego Riversa, który zaproponował jej zmianę nazwiska, przyjęła więc pseudonim sceniczny Joan Rivers[4].

W końcówce lat 50. występowała w sztuceDriftwood, w rolilesbijki zakochanej w postaci granej przez wówczas nieznanąBarbrę Streisand. Na początku lat 60., Rivers zaczęła występować jako komiczka w popularnych klubach wGreenwich Village, m.in. The Bitter End i The Gaslight Cafe. 17 lutego 1965 zadebiutowała w telewizji, wThe Tonight Show, talk-show prowadzonym wtedy przezJohnny’ego Carsona. Od tamtej pory cyklicznie występowała w różnych programach telewizyjnych, m.in.The Ed Sullivan Show,The Carol Burnett Show orazHollywood Squares, pisała materiał dla dziecięcego showTopo Gigio, a w 1969 przez krótki czas prowadziła autorski talk-show:That Show with Joan Rivers[5]. Rok wcześniej dostała pierwszą rolę filmową, w surrealistycznym dramacieThe Swimmer, zBurtem Lancasterem w roli głównej. W latach 1972–1976 była narratorką animowanego programu edukacyjnego dla dzieci,The Electric Company.

W latach 70. zaczęła intensywnie pracować w przemyśle filmowym. Napisała scenariusz doczarnej komedii,The Girl Most Likely to... zeStockard Channing w roli głównej, a także wyreżyserowała komedięRabbit Test, w której zagrali m.in.Billy Crystal iMichael Keaton. Ponadto występowała w teatrach rewiowych wLas Vegas Strip, otwierając występy m.in.Helen Reddy,Roberta Gouleta,Maca Davisa iSergio Franchiego. W 1972 zagrała w sztuceFun City wystawianej w Morosco Theatre naBroadwayu.

W 1983 poprowadziła jeden odcinekSaturday Night Live. W latach 80. wydała w wytwórniGeffen Records album komediowyWhat Becomes a Semi-Legend Most?, który znalazł się na 22 miejscu listyBillboard 200 i był nominowany do nagrodyGrammy. W 1984 napisała książkęThe Life and Hard Times of Heidi Abramowitz, która stała siębestsellerem. W 1986 pozwała parodystę Franka Marino na kwotę 5 milionów dolarów, po tym jak odkryła, że wykorzystywał on jej autorski materiał w swojej sztuce w Las Vegas, gdzie odgrywał rolę aktorki. Po kilku latach doszło jednak do ugody[6]. Od 1986 była prowadzącą talk-showThe Late Show. Zrezygnowała z tej roli w 1987, po samobójczej śmierci jej męża, Edgara Rosenberga. Do branży rozrywkowej powróciła po roku, pojawiając się gościnnie w programie dla dzieciPee-wee’s Playhouse. W tym samym roku wystąpiła wBroadway Bound, półautobiograficznej sztuceNeila Simona.

W latach 90. współpracowała z telewizjąE! Entertainment, a także z nowojorską stacją radiową WOR. W ramach pracy w telewizji E! była gospodynią programów poświęconych rozrywce, prowadziła również transmisje z gal rozdaniaOscarów czyZłotych Globów. W 1994 wystąpiła w tytułowej roli w spektakluSally Marr... and Her Escorts, poświęconego postaci popularnej artystki komediowej Sally Marr. Za tę rolę była nominowana do Drama Desk Award w kategoriinajbardziej olśniewająca aktorka w sztuce teatralnej, a także doNagrody Tony w kategoriinajlepsza aktorka w sztuce teatralnej. W latach 90. Joan Rivers była wielokrotnie nominowana do nagrodyDaytime Emmy Award dla najlepszej prowadzącej talk-show, za swój autorski programThe Joan Rivers Show. Wygrała tę nagrodę w 1990, a w 2009 ponownie uzyskała do niej nominację, za swój udział w serialuArtur. Od 1990 ma swoją gwiazdę wHollywood Walk of Fame.

W 2003 odeszła z telewizji E! i związała się zTV Guide Network. Była gościem licznych programów telewizyjnych, występowała w gościnnych rolach w serialach komediowych, m.in.How’d You Get So Rich? iRozpalić Cleveland. W 2010 nakręcono biograficzny film poświęcony aktorce,Joan Rivers: A Piece of Work.

28 sierpnia 2014 przechodziła operację strun głosowych w szpitalu w nowojorskim Yorkville na Manhattanie. Podczas zabiegu doszło donagłego zatrzymania krążenia. Aktorka została przewieziona do szpitala Mount Sinai, gdzie była utrzymywana w stanieśpiączki farmakologicznej. Próby wybudzania, trwające od 1 września, nie przyniosły efektów. Joan Rivers zmarła 4 września 2014[7]. Została pochowana 7 września 2014 w obrządku żydowskim.

Z mężem Edgarem Rosenbergiem miała córkę Melissę Warburg Rosenberg (ur. 1968), aktorkę znaną jako Melissa Rivers. Joan Rivers była członkinią reformowanej synagogi Temple Emanu-El w Nowym Jorku.

Filmografia

[edytuj |edytuj kod]

Filmy

[edytuj |edytuj kod]
  • 1968:Pływak(The Swimmer) – Joan
  • 1977:Happy Birthday, Las Vegas – ona sama
  • 1981:Lily: Sold Out – ona sama
  • 1985:Joan Rivers and Friends Salute Heidi Abromowitz – ona sama
  • 1990:Jak zamordować milionerkę(How to Murder a Millionaire) – Irma
  • 1990:Wszystkiego najlepszego, Bugs! – 50 Lat(Happy Birthday, Bugs! – 50 Looney Years) – ona sama
  • 1990:The Horror Hall of Fame – ona sama
  • 1994:W czym mamy problem?(Serial Mom) – ona sama
  • 2000:Stażystka(The Intern) – Dolly Bellows
  • 2002:Hip! Edgy! Quirky! – Floressa
  • 2002:Heroes of Black Comedy – ona sama
  • 2002:Cleavage – ona sama
  • 2003:The 100 Greatest Musicals – ona sama
  • 2004:Funny Already: A History of Jewish Comedy – ona sama
  • 2005:Spaceballs: The Documentary – ona sama
  • 2007:Mr. Warmth: The Don Rickles Project – ona sama
  • 2010:Joan Rivers: A Piece of Work – ona sama
  • 2011:Smerfy(The Smurfs) – gość na przyjęciu
  • 2013:Moms Mabley: I Got Somethin’ to Tell You – ona sama
  • 2013:Iron Man 3 – ona sama
  • 2013:Scatter My Ashes at Bergdorf’s – ona sama

Seriale telewizyjne

[edytuj |edytuj kod]
  • 1964–1999:Inny świat(Another World) – Meredith Dunston
  • 1967–1978:The Carol Burnett Show – ona sama
  • 1968–1974:Here’s Lucy – członek rady przysięgłych
  • 1970–1974:Filip – ona sama
  • 1977–1986:Statek miłości(The Love Boat) – Allison Newman
  • 1985–1990:227 – ona sama
  • 1987–1992:Square One TV – ona sama
  • 1989:Simpsonowie(The Simpsons) – Annie Dubinsky
  • 1991:The Full Wax – ona sama
  • 1996–2000:Artur(Arthur) – ona sama
  • 1996–2000:E! True Hollywood Story – ona sama
  • 1996–2000:A teraz Susan(Suddenly Susan) – Edie
  • 2000–2011:Pohamuj entuzjazm(Curb Your Enthusiasm) – ona sama
  • 2003–2004:Bez skazy(Nip/Tuck) – ona sama
  • 2003–2004:Randka z gwiazdą(I’m with Her) – ona sama
  • 2008:Spaceballs: The Animated Series – Dot Matrix
  • 2009:Jej Szerokość Afrodyta(Drop Dead Diva) – ona sama
  • 2009:Make 'Em Laugh: The Funny Business of America – komik
  • 2010:Louie – ona sama
  • 2010:Daleko jeszcze?(Are We There Yet?) – Elise
  • 2010:Rozpalić Cleveland(Hot in Cleveland) – Anka Ostrovsky

Głosy

[edytuj |edytuj kod]

Scenariusz

[edytuj |edytuj kod]
  • 1973:The Girl Most Likely to...
  • 1978:Test królika(Rabbit Test)
  • 1985:Joan Rivers and Friends Salute Heidi Abromowitz

Reżyseria

[edytuj |edytuj kod]
  • 1978:Test królika(Rabbit Test)

Przypisy

[edytuj |edytuj kod]
  1. Joan Rivers – Biography. biography.com. [dostęp 2014-09-02]. (ang.).
  2. Barbara Waxler Obiturary. legacy.com, 5 czerwca 2013. [dostęp 2014-09-02]. (ang.).
  3. Rivers, Joan: Autobiography: Enter Talking. Nowy Jork: 1986.
  4. Sochen, June: From Sophie Tucker to Barbra Streisand: Jewish Women Entertainers as Reformers. Hanover: 1998, s. 68–84.
  5. The Joan Rivers Show. imdb.com. [dostęp 2014-09-02].
  6. Franko Marino – Cover girl. frankomarino.com. [dostęp 2014-09-02]. [zarchiwizowane ztego adresu (2010-09-07)]. (ang.).
  7. Richard Corliss: Remembering Joan Rivers: As If She’d Let Us Forget Her. Time, 4 września 2014. [dostęp 2014-09-04]. (ang.).

Linki zewnętrzne

[edytuj |edytuj kod]
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Joan_Rivers&oldid=71664751
Kategorie:
Ukryta kategoria:

[8]ページ先頭

©2009-2025 Movatter.jp