Uchodzi za jedną z najbardziej wpływowych postacimuzyki rockowej i współczesnej kultury. Jego styl życia stał się modelowy dla obyczajowych rebeliantów swoich czasów. Zaliczany do grona tzw.poetów wyklętych[3].
Urodził się w Melbourne naFlorydzie, w rodzinie pochodzenia irlandzko-angielskiego, był synemGeorge’a Stephena Morrisona i Clary Clark Morrison. Wraz z rodziną wielokrotnie zmieniał miejsce zamieszkania, przemieszczali się po różnych rejonach USA, ostatecznie osiedli wKalifornii. Ojciec Jima, który służył w marynarce wojennej na Pacyfiku podczasII wojny światowej, a później dosłużył się stopnia kontradmirała (Rear admiral), był dla niego źródłem nieustannej frustracji. W charakterze ojca upatruje się źródeł późniejszych skłonności rebelianckich syna. Kiedy rodzina Morrisonów na krótko osiadła w Nowym Meksyku, Jim całymi godzinami przesiadywał na pustyni, przyglądając się jaszczurkom i wężom. To spowodowało, że w tym czasie pojawiła się u niego fascynacja gadami, która była widoczna przez całe życie. Jim sam nazywał siebie „Królem jaszczurem”.
Morrison aresztowany w wieku 19 lat za pijackie zachowanie podczas meczu futbolu amerykańskiego
W wieku około 15 lat odkrył twórczośćFryderyka Nietzschego,Williama Blake’a, a przede wszystkim XIX-wiecznych poetów, takich jakArthur Rimbaud,Paul Verlaine czyCharles Baudelaire. Szacuje się, że w tym czasie powstały jego pierwsze wiersze. Jako nastolatek Morrison zaczął buntować się przeciwko surowej dyscyplinie ojca, odkrywając alkohol i kobiety. Kiedy ukończył liceum w 1961 roku, poprosił rodziców o komplet dzieł Nietzschego jako prezent na ukończenie szkoły[4]. Wcześnie opuścił rodzinny dom. Wstępując na uniwersytet, celowo podał fałszywą informację, że oboje jego rodzice nie żyją. W tym okresie zaczął też stosować substancje psychoaktywne, takie jakLSD ihaszysz[2]. Ukończył studia naUCLA w 1965 roku tylko dlatego, jak sam powiedział: „Nie chciałem iść do wojska i nie chciałem pracować – i to jest cholerna prawda”[5].
Jim Morrison z grupąThe Doors w 1966 roku (pierwszy od prawej)
W wyniku przypadkowego spotkania z kolegą ze studiów – pianistąRayem Manzarkiem – został wokalistą rockowym, wkrótce zdobywając gigantyczną popularność. Wraz z Robbym Kriegerem, Johnem Densmore’em oraz Rayem Manzarkiem (początkowo Manczarkiem) utworzył zespółThe Doors. Nazwę grupy zaczerpnął z książkiDrzwi percepcji autorstwaAldousa Huxleya[2]. Koledzy z zespołu nazywali go często „Jimbo”, jednak sam o sobie mówił „Król Jaszczur” lub „Mr. Mojo Risin'”. Fani ochrzcili go natomiast mianem „Pana Charyzmy”.
Krytycy podsumowują, że krótka kariera Morrisona to pasma skandali obyczajowych, awantur, orgii, uzależnienia od alkoholu oraz stałego balansowania na granicy obłędu. Styl życia Morrisona wpłynął na tarcia w grupie, w której trzech instrumentalistów zdecydowanych było rozwijać muzykę, podczas gdy wokalista coraz częściej nie był w stanie w ogóle pracować i występować na scenie.
Morrison miał wiele romansów, między innymi z piosenkarkąNico[6]. W 1970 roku Jim wziął magiczny ślub z dziennikarką Patricią Kennaely. Mimo iż oboje podpisali potrzebne dokumenty, ich małżeństwo nigdy nie było ważne w świetle prawa[7]. Jim miałby dziecko z Patricią, lecz dokonała onaaborcji[8]. Jego najważniejszą partnerką życiową była Pamela Courson, z którą związał się szczególnie blisko w ostatnich latach życia. To ona, wyjechawszy w ślad za swym francuskim kochankiem, od którego kupowała narkotyki, namówiła go do porzucenia zespołu i wyjazdu do Paryża. Wkrótce później Morrison został znaleziony martwy w wannie we własnym mieszkaniu; oficjalnie zmarł na atak serca[2].
Okoliczności śmierci artysty od początku były źródłem licznych spekulacji. Najbardziej prawdopodobna wydaje się teoria, że Morrison zmarł z powodu przedawkowaniaheroiny, którą miał spożyć, myląc zkokainą, jak twierdziła Courson w pierwszej rozmowie po powrocie z Paryża, której drugim uczestnikiem byłDanny Sugerman[potrzebny przypis]. Inna wersja jest taka, że mógł umrzeć w nocnym klubieRock n' Roll Circus, w którym, wg właściciela lokalu, miał przebywać muzyk w ostatnich chwilach swojego życia. Według tej wersji muzyk miał zostać wyniesiony z klubu i zaniesiony do domu, co miało ukryć prawdziwą przyczynę śmierci[2]. Jednym z argumentów za przedawkowaniem heroiny jest fakt, że znaleziony został martwy w wannie, a właśnie wanną pełną zimnej wody ratowano tych, którzy przedawkowali heroinę[potrzebny przypis].
Informacja o śmierci została podana do wiadomości ogólnej dopiero po ośmiu dniach od zgonu i pięć dni po pogrzebie. Artysta został pochowany 6 lipca 1971 nacmentarzu Père-Lachaise w Paryżu, gdzie został pochowany m.in.Oscar Wilde, jeden z ulubionych poetów Morrisona[2].
O Morrisonie powstało wiele książek biograficznych (Jerry HopkinsNo One Here Gets Out Alive (ISBN 978-0-446-60228-0), John DensmoreRiders on the Storm: My Life with Jim Morrison and the Doors (ISBN 978-0-385-30447-4), Steven DavisJim Morrison: Life, Death, Legend (ISBN 978-1-59240-099-7)), filmów dokumentalnych (Feast of Friends,The Doors are open,When You're Strange) oraz jeden film fabularny –The Doors w reżyseriiOlivera Stone’a, w którym w postać Jima wciela sięVal Kilmer[9].
