| Data i miejsce urodzenia | 26 maja 1882 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | 21 listopada 1954 |
| Przyczyna śmierci | |
| Miejsce spoczynku | |
| Zawód, zajęcie | właściciel drużynbaseballowych ifutbolu amerykańskiego, |
| Narodowość | Amerykaninirlandzkiego pochodzenia |
| Alma Mater | |
| Rodzice | Roderick Sr. McMahon (ojciec) |
| Małżeństwo | Rosa McMahon z domu McGinn |
| Dzieci | Roderick James McMahon Jr. (syn) |
| Krewni i powinowaci |
Roderick James „Jess” McMahon Sr. (ur.26 maja1882 wNowym Jorku, zm.21 listopada1954 wWilkes-Barre) – amerykański promotor i organizator sportowy pochodzenia irlandzkiego, założyciel organizacji wrestlinguCapitol Wrestling Corporation, dzisiaj znanej jakoWorld Wrestling Entertainment.
Zasłynął głównie jako promotor i organizator galboksu zawodowego w stanieNowy Jork, a od 1932 do 1933 także wFiladelfii. Nowatorstwem z jego strony było organizowanie walk między białoskórymi a czarnoskórymi bokserami, mimo obowiązującejsegregacji rasowej. Razem ze swoim bratem Eddiem McMahonem był współwłaścicielem klubów sportowych: Olympic Athletic Club od 1900 i Empire Athletic Club od 1910. Oba kluby przestały istnieć między 1916, a 1917 rokiem, po tym jak boks w Nowym Jorku został zakazany. Między 1912, a 1914 pracowali też dla klubu St. Nicholas Athletic Club. W 1928, po ponownym zalegalizowaniu boksu w stanie, Jess McMahon założył klub sportowy Olympia Club.
Posiadał dwie drużyny baseballowe grające wligach dla Afroamerykanów: od 1911 do 1914New York Lincoln Giants, a od 1914 do 1917 Star Giants.
Od 1932 roku był promotorem wrestlingu. W 1952 razem zTootsem Mondtem założył organizacjęCapitol Wrestling Corporation, która istnieje dzisiaj pod nazwąWorld Wrestling Entertainment.
Jego ojciec Roderick (ur. 1844, zm. 30 października 1888?) i matka Elizabeth (ur. 1847, zm. marzec 1917)[1] przybyli doStanów Zjednoczonych zirlandzkiego miastaGalway w 1868 wraz ze swoimi dwiema córkami, Mary Laurettą (ur. grudzień 1875) i Catheriną (ur. 1877), oraz synem Edwardem Josephem „Eddiem” (ur. 1880, zm. 1935)[2]. Jess McMahon był ich najmłodszym dzieckiem, a także pierwszym członkiem tej rodziny urodzonym w Stanach Zjednoczonych[3]. Roderick McMahon Sr. był właścicielem hotelu[2]. Amerykański spis ludności z 1870 roku opisuje go także jakodystrybutora alkoholi, jednak nie precyzuje czy zajmował się on handlem, czy prowadziłsaloon[1].
Według niektórych źródeł Roderick McMahon Sr. miał umrzeć 30 października 1888[1], jednak jego prawnuk,Vince McMahon, twierdzi, że Roderick McMahon Sr. dożył ukończenia studiów przez swoich synów i wydziedziczył ich, uznając, że uczestniczą w skorumpowanym biznesie oraz zapisując w testamencie wszystko swoim córkom[3][4].
Roderick James McMahon urodził się 26 maja 1882[5][3] wNowym Jorku, w dzielnicyManhattan. Krótko po jego narodzinach rodzina McMahonów przeprowadziła się doAmsterdam Avenue[1]. Jess McMahon ukończył szkołę publiczną nr 43 wAmsterdam Avenue[1]. Następnie on i jego starszy brat Eddie McMahon uczęszczali do szkoły wyższejManhattan College[5][2], którą Jess ukończył na wydzialeekonomicznym w 1899, w wieku 17 lat[1][2]. Bracia interesowali się sportem od strony organizacyjnej i przez większość życia byli wspólnikami biznesowymi[2].
Początkowo Jess i Edward pracowali jako bankierzy aby wesprzeć finansowo ich siostry i owdowiałą matkę, które mieszkały przy 1424 Amsterdam Avenue, w zachodniej częścinowojorskiej dzielnicyHarlem[2]. Jess McMahon pracował też w przemyśle żywieniowym oraz w manufakturzekapeluszy, a od 1905 do 1906 jako inspektor kanalizacji[1].
W marcu 1900 Eddie i Jess McMahon założyli klub sportowy Olympic Athletic Club[1][2]. Jess McMahon zostałmenadżerem drużynybaseballowej, a w 1901futbolowej[1]. W 1905 bracia zaczęli organizować swoje pierwsze gale boksu. Odbywały się one w hali The Marion Hall przy Street and Lexington 125. Pierwsza z nich odbyła się 16 grudnia 1905. Szybko pojawiły się podejrzenia, że organizowane przez McMahonów walki są nielegalnie. W lutym 1908 i w styczniu 1909 policja przeprowadzała rewizje. W trakcie jednej z nich doszło do aresztowania dwóch bokserów oraz sędziego. W 1910 McMahonowie zyskali możliwość organizowania walk w salikasyna Manhattan Casino znajdującego się przy Street and Eighth Avenue 155 i założyli klub sportowy Empire Athletic Club. Pierwsza walka nowego klubu sportowego i jednocześnie pierwsza walka w Manhattan Casino miała miejsce 8 kwietnia –Tommy Murphy pokonał Batteling Hurleya[1].
W 1911 Jess McMahon zatrudnił byłego baseballistę drużynyPhiladelphia Giants,Sola White’a, i zlecił mu utworzenie nowego zespołu. Tak powstała drużynaNew York Lincoln Giants, która występowała wyłącznie w ligach dlaczarnoskórych zawodników (Negro league baseball), ponieważ w tym czasie w sporcie obowiązywałasegregacja rasowa. W skład drużyny weszliJohn Henry Lloyd,Louis Santop,Cyclone Joe Williams,Spot Poles,Dick Redding,Dan McClellan iPete Booker[3][1][2]. White, Lloyd, Santop i Williams znaleźli się później w prestiżowejgalerii sławy baseballu,National Baseball Hall of Fame and Museum[6]. Za jedno z największych osiągnięć Lincoln Giants uważa się zwycięstwo nad drużynąChicago American GiantsRube'a Fostera, która w 1912 roku wygrała 112 ze 132 rozegranych meczów i była uważana za jedną z najlepszych afroamerykańskich drużyn baseballowych. Latem 1913 Lincoln Giants wyzwali American Giants na serię 12 meczów. Lincoln Giant wygrali 7, a American Giants 5 z nich. 13 sierpnia miał miejsce ostatni, rozstrzygający mecz, który Lincoln Giants wygrali z wynikiem 4 do 1 i zostali nagrodzeni nieoficjalnym tytułem mistrzów kolorowych drużyn[1].
W kwietniu 1912 Cornelius Fellows, dzierżawca arenySt. Nicholas Rink wUpper West Side, zatrudnił McMahonów na stanowisku promotora boksu w swoim nowym klubie sportowym, St. Nicholas Athletic Club[1]. 14 stycznia 1913 bracia zorganizowali w Manhattan Casino walkę między Leachem Crossem, aMexicanem Joe Riversem. Wkrótce zostali oskarżeni o oszustwo polegające na sprzedaży większej liczby biletów, niż faktycznie było miejsc. McMahonowie mieli też podnieść ceny wstępu kiedy okazało się, że na walkę przyszło więcej ludzi, niż się spodziewano. Według oskarżeń, ponad 600 osób, które miały wcześniej kupione bilety, nie wpuszczono na arenę. Sekretarz stanowej komisji sportowej, Charles J. Harvey, powiedział na konferencji prasowej, że McMahonowie bardzo zaszkodzili boksowi w stanieNowy Jork, a w wywiadzie dlaThe New York Sun nazwał ten incydenthańbą. 28 sierpnia gazetaNew York Age opisała kolejną aferę – zgodnie z relacjami bokserzy pracujący dla McMahonów mieli nie otrzymywać pełnych wynagrodzeń. Po tych kontrowersjach bracia zostali zwolnieni z St. Nicholas Athletic Club[1], a w 1914 sprzedali drużynę Lincoln Giants z powodu problemów finansowych[5].
W 1914 klub Empire Athletic Club zmienił siedzibę nakasyno Star Casino przy Street and Park Avenue 107, wnowojorskiej dzielnicyManhattan. McMahonowie utworzyli też nową afroamerykańską drużynę baseballową, Star Giants. W skład nowego zespołu weszli między innymi Gunboat Thompson,Bill Pettus,Bill Pierce i Guy Jackson. Afera związana z walką między Crossem i Riversem z 1913 roku poważnie zaszkodziła wizerunkowi McMahonów, co utrudniło im nawiązywanie współpracy z bokserami i potencjalnymi partnerami biznesowymi. Odtąd bracia by zwiększyć swoje dochody pracowali jako menadżerowie konkretnych zawodników, takich jak Eddie Dorsey i John Lester Johnson. W 1917 drużyna Star Giants została rozwiązana z powodu problemów finansowych[1].
W 1915 bracia McMahon rozpoczęli współpracę zGeorge’em „Texem” Rickardem, sławnym promotorem boksu i założycielem organizacji hokejowejNational Hockey League. Walki bokserskie, które wspólnie organizowali były innowacyjne i budziły kontrowersje, ponieważ mimosegregacji rasowej dochodziło do starć międzybiałymi, aczarnymi zawodnikami. Walki te okazały się bardzo popularne, a w 1925 gazetaThe New York Amsterdam News napisała, że Jess McMahon oferuje najlepsze gale boksu zawodowego[5]. W 1915 McMahonowie zorganizowali walkę między mistrzem świata wagi ciężkiej,Jackiem Johnsonem, aGreat White HopeJessem Willardem wHawanie, stolicyKuby[3][2].
W maju 1917 gubernatorNowego Jorku, Charles Whitman, podpisał ustawę zakazującą zawodowego boksu w całym stanie. Nowe prawo weszło w życie 15 listopada. W styczniu 1918 policja zinfiltrowała Olympic Athletic Club i aresztowała dwóch bokserów, chronometrażystę oraz sędziego pod zarzutem prezentowania boksu nieoficjalnym klientom. Następnego dnia zostali oni uniewinnieni. W latach 1917–1918 Olympic Athletic Club i Empire Athletic Club przestały istnieć. Eddie McMahon pracował od tej pory jako pracownik kolei, a Jess McMahon jako sprzedawca mebli[1]. W 1918 Jess McMahon stanął przed komisją poborową z powodu trwającejI wojny światowej, ale uniknął aktywnej służby, ponieważ zawieszenie broni w listopadzie zakończyło konflikt[2].
25 marca 1920 senat stanowy ponownie zalegalizowałboks wNowym Jorku[7]. W 1925 bracia McMahon zostali oficjalnymi organizatorem walk bokserskich na hali sportowejMadison Square Garden[5]. Pierwszy zorganizowany przez nich na Madison Square Garden pojedynek odbył się międzyJackiem Delaney, aAstoria AssassinPaulem Berlenbachem[3][4]. W lipcu 1927 na tej samej hali McMahonowie zorganizowali walkę międzyJackiem Dempseyem iJackiem Sharkeyem[1].
W 1928 Jess McMahon założył własny klub sportowy, Olympia Club[5]. 5 września odszedł z Madison Square Garden[1] i zaczął samodzielną działalność promotora wparku rozrywkiStarlight Park wBronx wNowym Jorku[2][4]. W czerwcu 1929 rozpoczął współpracę z Humbertem Fugazy, dzięki czemu mógł organizować walki bokserskie na stadionieEbbets Field[1]. 12 kwietnia 1929 zorganizował galę w centrum kongresowymNew York Coliseum, której głównym wydarzeniem była walki międzyBushym Grahamem, aKidem Chocolate. Jego umowa z centrum wygasła tego samego roku[5][1][2]. Następnie od 1930 do 1931 organizował i promował gale boksu zawodowego naEbbets Field wBrooklynie wNowym Jorku, a od 1932 do 1933 naPhiladelphia Arena wFiladelfii[2].
W 1935, jego starszy brat i wieloletni wspólnik, Eddie McMahon, zmarł z powodu przewlekłej choroby[1].
Pod koniec życia Jess McMahon był wiceprezesem National Sports Alliance Fund for Indigent Boxers – fundacji wspierającej ubogich bokserów[5].
W 1932 roku Jess McMahon zaczął organizować galewrestlingu na stadionie Municipal Stadium w wiosceFreeport leżącej w obrębie miastaHempstead w stanieNowy Jork[5][3]. Związał się z niezależną grupą wrestlerów, której kapitanem był Carlos Louis Henriquez[5][2]. McMahon i Henriquez organizowali walki na stadionach wConey Island iBrooklynie – rejonachNowego Jorku. Carlos Louis Henriquez zwykle był głównym bohaterem gal i ulubieńcem publiczności. Wkrótce McMahon zyskał dostęp do areny Hempstead Arena i takich wrestlerów jak Alphonse Bisigniano, Jim Browning,Wee Willie Davis,rodzina Dusek, Gino Garibaldi,Tor Johnson, Hans Kämpfer, Abe Kashey,Everett Marshall, Mike Romano iSándor Szabó. Nawiązał też kontakty z promotorami wrestlingu zPensylwanii,New Jersey iConnecticut[2], takimi jakJck Curley,Rudy Dusek iToots Mondt[3], z którymi wymieniał się zawodnikami[2]. Współpraca ta trwała około 20 lat[3].
W 1952 razem z innowatorskim i odnoszącym sukcesy promotorem wrestlingu,Tootsem Mondtem, założył organizację wrestlinguCapitol Wrestling Corporation, dziś noszącą nazwęWorld Wrestling Entertainment. W 1953 organizacja dołączyła domonopolistycznej ligiNational Wrestling Alliance[5]. 7 stycznia odbyłą się pierwsza gala tej organizacji. McMahon ustanowił siedzibę swojej firmy na siódmym piętrze hotelu Franklin Park Hotel wWaszyngtonie[4].
21 listopada 1954 przebywał wWilkes-Barre, wPensylwanii, aby nadzorować galęwrestlingu. Tego dnia doznałudaru mózgu i zmarł we śnie w miejscowym szpitalu, w wieku 72 lat[5][3]. Został pochowany na cmentarzuSaint Raymond's Cemetery w nowojorskiej dzielnicyBronx[1].
Miał żonę, nowojorczankęirlandzkiego pochodzenia[3], Rosannę „Rosę” McMahon z domu McGinn[1]. Razem mieli trójkę dzieci[3]: 21 czerwca 1910 narodził im się syn Roderick James McMahon Jr.[1], 6 lipca 1914 wHarlem wNowym Jorku urodził się ich drugi syn,Vincent James McMahon, a w 1916 narodziła się im córka Dorothy[1][2]. Gdy Vincent McMahon był dzieckiem, jego rodzina przeniosła się do sekcjiFar Rockaway, w nowojorskiej dzielnicyQueens. Jess McMahon często zabierał dorastającego Vincenta do pracy, do haliMadison Square Garden, gdzie Vincent mógł obserwować kulisy organizacyjne wydarzeń sportowych. W 1935 roku Jess McMahon dał Vincentowi posadę w biurze wHempstead w Nowym Jorku, gdzie Vincent McMahon zajmował się promowaniem walk bokserskich, walk wrestlingowych i koncertów muzycznych. W ten sposób Jess McMahon przygotował syna do roli swojego następcy[3].