 |
| Data i miejsce urodzenia | 12 grudnia 1932
Budapeszt |
|---|
| Data i miejsce śmierci | 4 lutego 2006
Budapeszt |
|---|
| Wzrost | 176 cm |
|---|
| Pozycja | obrońca |
|---|
| Kariera seniorska[a] |
|---|
|
| Kariera reprezentacyjna |
|---|
| Lata | Reprezentacja | Wyst. | Gole | | 1952–1961 |  Węgry | 14 | (0) |
|
| Kariera trenerska |
|---|
|
- ↑Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.
|
| Dorobek medalowy |
|---|
|
|
Jenő Dalnoki (ur.12 grudnia1932 wBudapeszcie, zm.4 lutego2006 tamże) –węgierskipiłkarz grający na pozycjiobrońcy, trener, medalista igrzysk olimpijskich.
Wystąpił w 14 meczachreprezentacji narodowej, m.in. miał udział w dwóch wysokich zwycięstwach nadPolską (5:1 wWarszawie w czerwcu1952 i 4:1 w Budapeszcie w lipcu1956). Uczestniczył w dwóch olimpiadach – wHelsinkach w 1952 sięgnął po złoto, wRzymie w 1960 po brąz. Bronił barw klubu Ferencvárosi Budapeszt, wraz z którym dotarł do finałuPucharu Miast Targowych w1965; w meczu finałowym, w którym węgierski klub pokonałJuventus F.C. 1:0, Dalnoki nie wystąpił.
Po zakończeniu kariery sportowej pracował jako trener. Kilkakrotnie prowadził swój dawny klub Ferencvárosi (1970, 1973-1978, 1985-1987), sięgając po mistrzostwo Węgier (1975) i dwa Puchary Węgier (1974, 1978). Doprowadził klub do finałuPucharu Europejskich Zdobywców Pucharów w 1975; w decydującym meczu Węgrzy nie sprostali ekipieDynama Kijów (0:3), prowadzonej przezWalerego Łobanowskiego.
