Jelena Isinbajewa i prezydent RosjiWładimir Putin na Kremlu, 2006Jelena Isinbajewa i prezydent RosjiDmitrij Miedwiediew na Kremlu, 2009Jelena Isinbajewa odbiera stopień majora Sił Zbrojnych Federacji rosyjskiej od ówczesnego ministra obrony RosjiSiergieja Szojgu, 2015
Urodziła się w Wołgogradzie, jej ojcem jest pochodzący ze wsi Czuwek wDagestanie Gadży Gafanowicz Isinbajew, matka Natalja Pietrowna urodziła się w wielodzietnej rodzinie wchutorze położonym niedaleko Wołgogradu. Ojciec pracuje jako hydraulik, matka przez wiele lat pracowała w kotłowni[1]. Zamieszkiwała wMonako[2], w 2011 powróciła do rodzinnego Wołgogradu[3].
Początkowo trenowałagimnastykę, jednak jako piętnastolatka zrezygnowała z uprawiania tego sportu (miała już ponad 170 centymetrów wzrostu i była zbyt wysoka jak na tę dyscyplinę)[5]. Międzynarodową karierę lekkoatletyczną rozpoczęła w 1998, już po sześciu miesiącach treningów tyczkarskich[5] z wynikiem 4,00 zdobyła złoty medal rozegranych w Moskwieświatowych igrzysk młodzieży, namistrzostwach świata juniorów wAnnecy weFrancji skoczyła 3,90 m, co dało jej 9. miejsce.
W następnym roku namistrzostwach świata juniorów wSantiago po raz pierwszy skoczyła 4,20 m, wyprzedzając Niemkę Annikę Becker. W tym samym rokuskok o tyczce kobiet zadebiutował na Igrzyskach Olimpijskich, w Sydney wygrała AmerykankaStacy Dragila, natomiast Isinbajewa podczas tych igrzysk nie zaliczyła żadnej wysokości.
W 2001 zdobyła kolejny złoty medal, tym razem na Mistrzostwach Europy Juniorów wGrosseto weWłoszech, gdzie skoczyła 4,40 m.
Na Mistrzostwach Europy wMonachium w 2002 pokonała wysokość 4,55 m, co wystarczyło jedynie na srebrny medal. 5 cm wyżej skoczyła jej rodaczkaSwietłana Fieofanowa, która zdobyła złoto.
W 2003 Jelena Isinbajewa zrobiła kolejne postępy, wygrywającmistrzostwa Europy U-23 wBydgoszczy z rezultatem 4,65 m. 13 lipca po raz pierwszy pobiła rekord świata, ustanawiając go na wysokości 4,82 m, na meetingu wGateshead wAnglii, co uczyniło ją główną faworytką do zdobycia złotego medalu na Mistrzostwach Świata wParyżu, gdzie jej braki techniczne wykorzystały rywalki, Fieofanowa oraz Becker, które zajęły dwa pierwsze miejsca. Jelena musiała zadowolić się brązem.
W 2004skok o tyczce kobiet już dojrzał jako dyscyplina sportowa i podczas mityngu wDoniecku Jelena pobiła kolejny halowy rekord świata (4,83 m), który w ciągu tygodnia został pobity o 1 cm przez Fieofanową. W marcu, na Halowych Mistrzostwach Świata wBudapeszcie Jelena zdobyła złoty medal, bijąc rekord świata i skacząc 4,86 m. Drugie miejsce zajęła Dragila, trzecie Fieofanowa.
W czerwcu i lipcu trzy razy biła rekord świata, wGateshead (4,87 m), wBirmingham (4,89 m) oraz wLondynie (4,90 cm) na stadionie Crystal Palace.
Skok o tyczce był jedną z najbardziej prestiżowych konkurencji naIgrzyskach Olimpijskich w Atenach, a rywalizacja między Isinbajewą a Fieofanową podgrzewała tylko atmosferę. Kiedy wszystkie konkurencje zakończyły się, uwaga widzów była zwrócona na konkurs skoku o tyczce kobiet. Kiedy po zaliczeniu 4,75 Fieofanowa nie pokonała 4,90, złoto przypadło Jelenie, która pobiła dodatkowo rekord świata skokiem na wysokość 4,91. Brąz wywalczyła PolkaAnna Rogowska.
W 2005 przyszły kolejne 4 rekordy świata. Pierwszy pobiła wLozannie (4,93 m). Bicie rekordów centymetr po centymetrze przynosi jej ogromne zyski od sponsorów. Podobną taktykę objął niegdyśSerhij Bubka, który osiągnął rekord świata na poziomie 6,14 m. W czerwcu wMadrycie skoczyła 4,95 m, a na stadionie Crystal Palace wLondynie, 22 lipca 2005 pobiła dwa rekordy świata, najpierw skoczyła 4,96, po rekordzie PolskiAnny Rogowskiej (4,80 m), a następnie za pierwszym razem pokonała magiczną barierę 5,00 m.
W tym samym roku namistrzostwach świata w Helsinkach zdobyła również tytuł mistrzowski i po raz kolejny pobiła rekord świata wynikiem 5,01 m.
W 2007 ponownie zdobyła tytuł mistrzowski na otwartym stadionie namistrzostwach świata w Osace wynikiem 4,80 m. Ponadto wygrała wszystkie 6 zawodówZłotej Ligi, za co dostała milion dolarów do podziału z AmerykankąSanyą Richards.
16 lutego 2008 wDoniecku poprawiła o 2 cm swój halowy rekord świata, uzyskując 4,95 m.
11 lipca 2008, podczas mitinguGolden League w Rzymie ponownie poprawiła należący do siebie rekord świata. Skokiem na 5,03 m zapewniła sobie zwycięstwo w zawodach oraz kolejny raz udowodniła, że nie ma sobie równych.29 lipca 2008 ponownie poprawiła swój rekord, pokonując wMonako zawieszoną poprzeczkę na wysokości 5,04 m.
18 sierpnia 2008 bezapelacyjnie zwyciężyła wolimpijskim konkursie skoku o tyczce, pokonując za trzecim razem poprzeczkę na wysokości 5,05 m (rekord świata).
15 lutego 2009 zainaugurowała sezon zwyciężając w mityngu halowym wDoniecku, bijąc zarazem dwukrotnie własnyhalowy rekord świata – najpierw pokonała poprzeczkę zawieszoną na wysokości 4,97 m, a następnie pięciu metrów.
17 sierpnia 2009, startując w finałowym konkursie skoku o tyczce podczasmistrzostw świata wBerlinie, nie zaliczyła żadnej wysokości, rozpoczynając start na wysokości 4,75 m.
28 sierpnia 2009 na mitinguWeltklasse Zürich, będącym częścią zawodówZłotej Ligi, poprawiła o 1 cm swój własny rekord świata, skacząc w pierwszej próbie 5,06 m.
Rosjanka powróciła do startów 6 lutego 2011 po niemal rocznej przerwie w występach; wygrała mityngRussian Winter, uzyskując najlepszy wynik na świecie w tej części sezonu (4,81 m)[8][9][10][11][12]. Drugim startem Isinbajewej w 2011 był mityngSamsung Pole Vault Stars w Doniecku, Rosjanka wygrała te zawody z rezultatem 4,85 m[13]. Z powodu grypy nie wzięła udziału whalowych mistrzostwach Europy w Paryżu[14].
Pierwszy występ Rosjanki w sezonie letnim miał miejsce w połowie lipca na mitynguKBC Night of Athletics – zwyciężyła z wynikiem 4,60 m[15][16]. Trzy dni później Isinbajewa nie zaliczyła żadnej wysokości podczas zawodów we włoskim Lignano. Podczas mityngu Diamentowej Ligi –DN Galan 2011 – Rosjanka zwyciężyła, uzyskując swój najlepszy rezultat w sezonie – 4,76 m. Namistrzostwach świata w koreańskim Daegu zajęła 6. miejsce z wynikiem 4,65 m.
26 lutego 2023 roku, w związku zpełnoskalową rosyjską inwazją,Ukraina dodała do swojej listy sankcyjnej „przedstawicieli rosyjskiego świata sportu, którzy próbują wykorzystać sport w służbie agresji”, w tym Isinbajewą[34][35][36].
28 czerwca 2014 urodziła córkę Ewę, której ojcem jestNikita Petinow (ur. 1990), oszczepnik i członek rosyjskiej reprezentacji narodowej[38][39]. Para wzięła ślub 12 grudnia 2014 roku[40].
14 lutego 2018 roku Isinbajewa urodziła syna, Dobrynię[41][42]. Poród odbył się wMonako[43].
W 2023 rokuhiszpańskie media poinformowały, że sportsmenka wraz z rodziną przeprowadziła się na należącą do Hiszpanii wyspęTeneryfę, gdzie ma swójpenthouse i dwiewille[34]. Po tych doniesieniach Isinbajewa nazywała się „człowiekiem pokoju”, a swój stopień oficerski wSiłach Zbrojnych Federacji Rosyjskiej określała jako nominalny[35][36].
Order Zasług dla Ojczyzny II Klasy (13 sierpnia2012) –za wielki wkład w rozwój kultury fizycznej i sportu, wysokie osiągnięcia sportowe na zawodach XXX Olimpiady 2012 roku w mieście Londynie (Wielka Brytania)[44]
Order Zasług dla Ojczyzny IV Klasy (2 sierpnia2009) –za wielki wkład w rozwój kultury fizycznej i sportu, wysokie osiągnięcia sportowe na zawodach XXIX Olimpiady 2008 roku w Pekinie[45][46]
Order Honoru (18 lutego2006) –za wielki wkład w rozwój kultury fizycznej i sportu, wysokie osiągnięcia sportowe[47].
