Dominującym językiem na wyspie jestjawajski, jednakże większość mieszkańców wyspy jest dwujęzyczna i porozumiewa się także poindonezyjsku. Religią dominującą na wyspie jestislam.
Mieszkańcy Jawy trudnią się przede wszystkimrolnictwem. Warunki klimatyczne panujące na wyspie sprzyjają dużym zbiorom w ciągu roku. Uprawy ryżu, manioku, kukurydzy, orzeszków ziemnych, herbaty, trzciny cukrowej, palmy kokosowej, kakaowca, kauczukowca.
Występują tu gleby powstałe na skałach magmowych – głównie powulkaniczne.
Pochodzenie nazwy wyspy jest niejasne. Jedna możliwość zakłada, że wcześni podróżnicy z Indii nazwali tak wyspę z powodu gęsto niegdyś tu rosnącejjáwa-wut, natomiast do tego czasu wyspa otrzymywała różne nazwy[2]. Istnieją też inne możliwości: słowojaú i jego wariacje oznaczają „nieznany, odległy”. Natomiast wsanskrycie słowoyava oznaczajęczmień, z którego niegdyś słynęła wyspa[3].
Jawa leży na wschód odSumatry oraz na zachód odBali. Na północy znajduje sięBorneo, natomiast na południuWyspa Bożego Narodzenia.Jawa jest wyspą głównie wulkanicznego pochodzenia. Znajduje się na niej pasmo górskie, tworzące grzbiet rozciągający się ze wschodu na zachód. Pasmo to tworzą stożki wulkaniczne, które dawniej były aktywne. Najwyższym wulkanem jest góraSemeru (3676 m n.p.m.). Najaktywniejszym wulkanem na Jawie, a także w całej Indonezji, jestMerapi (2968 m n.p.m.).
Obszar Jawy zajmuje ok. 139 tys. km²[4]. Najdłuższa rzeka wyspy toSolo o długości 540 km. Rzeka ma swoje źródła w wulkanieLawu i ujście wMorzu Jawajskim.
Jawa jest najbardziej zaludnioną wyspą Indonezji, zamieszkuje tu ok. 62% całej populacji kraju[5]. Liczba ludności równa około 130 milionom oznacza, że średnio na jeden km² przypada 1026 osób – jest to jeden z najgęściej zaludnionych zakątków świata. Od lat 70. prowadzony jest program rządowy przesiedlania ludzi do mniej zagęszczonych obszarów Indonezji. Takie działania budzą mieszane reakcje ze strony mieszkańców. Zdarza się, że przesiedleńcy nie są mile widziani w nowych miejscach.
Zmiany demograficzne na Jawie w latach 1800–2010[6][7][8]
Pomimo dużej populacji oraz wielkości obszaru wyspy Jawa jest etnicznie homogeniczna. Dwie grupy etniczne mają swoje korzenie na wyspie –Jawajczycy orazSundajczycy. Trzecią grupą sąMadurowie, zamieszkujący wyspęMadura, którzy migrują naJawę Wschodnią od XVIII wieku[9]. Jawajczycy stanowią 2/3 populacji wyspy, Sundajczycy – 20%, natomiast Madurczycy – 10%[9].
Na Jawie używa się trzech głównych języków lokalnych:jawajskiego,sundajskiego orazmadurskiego. Występują też odmianymalajskiego (w tymbetawi i narodowyindonezyjski). Zaobserwowano silną ekspansję języka narodowego, zwłaszcza w ośrodkach miejskich, gdzie indonezyjski bywa przyswajany jako język pierwszy[10].
Ponad 90% Jawajczyków tomuzułmanie. Małe enklawyhinduskie można znaleźć na całej Jawie, jednakże największe skupisko wyznawców tej religii znajduje się na wschodnim wybrzeżu wyspy – najbliższymBali – głównie wokół miastaBanyuwangi. Chrześcijańskie komuny znajdują się głównie w większych miastach, a w niektórych rejonach wiejskich południowo-centralnej Jawy jest silnie rozpowszechnionykościół łaciński. Wyznawcybuddyzmu również skupiają się przede wszystkim w większych miastach. Wiara ta jest rozpowszechniona głównie wśród Chińczyków. Konstytucja indonezyjska uznaje sześć religii.
↑Thomas E. Raffles: The History of Java. Oxford University Press, 1965, s. 2.
↑Thomas E. Raffles: The History of Java. Oxford University Press, 1965, s. 3.
↑K.A. Monk, G. Reksodiharjo-Lilley, Y Fretes: The Ecology of Nusa Tenggara and Maluku. Hongkong: Periplus Editions Ltd, 1996.ISBN 962-593-076-0. Brak numerów stron w książce
