 Javier Solana (1999) | |||
| Data i miejsce urodzenia | 14 lipca 1942 | ||
|---|---|---|---|
| Minister spraw zagranicznych Hiszpanii | |||
| Okres | od 24 czerwca 1992 | ||
| Przynależność polityczna | |||
| Poprzednik | |||
| Następca | |||
| Sekretarz generalny NATO | |||
| Okres | od 5 grudnia 1995 | ||
| Poprzednik | Sergio Balanzino (p.o.) | ||
| Następca | |||
| Wysoki przedstawiciel do spraw wspólnej polityki zagranicznej i bezpieczeństwa | |||
| Okres | od 18 października 1999 | ||
| Poprzednik | |||
| Następca | |||
 | |||
| Odznaczenia | |||
         | |||
| |||
| |||
Francisco Javier Solana Madariaga (ur.14 lipca1942 wMadrycie[2]) –hiszpański polityk, fizyk i nauczyciel akademicki, parlamentarzysta, minister w różnych resortach od 1982 do 1995, w latach 1995–1999sekretarz generalny NATO, w latach 1999–2009wysoki przedstawiciel do spraw wspólnej polityki zagranicznej i bezpieczeństwa i sekretarz generalnyRady Unii Europejskiej.
KrewnySalvadora de Madariaga. Kształcił się w szkole katolickiejEl Pilar. W 1965 ukończył fizykę naUniwersytecie Complutense w Madrycie. W trakcie studiów był czasowo zawieszony z powodów swojego zaangażowania politycznego w studenckie forum dyskusyjne. Otrzymał stypendiumProgramu Fulbrighta, studiując następnie w Stanach Zjednoczonych, gdzie doktoryzował się w 1968. Pracował naUniversity of Virginia, po czym w 1971 powrócił do Hiszpanii. Został wykładowcą, a w 1975 następnie profesorem naUniversidad Autónoma de Madrid. W pracy naukowej specjalizował się w zagadnieniach dotyczącychfizyki ciała stałego[2].
Od 1964 należał do młodzieżówkisocjalistycznejJSE, następnie został członkiemHiszpańskiej Socjalistycznej Partii Robotniczej (PSOE), której działalność zalegalizowano w okresie przemian demokratycznych z połowy lat 70. W 1976 dołączył do komitetu wykonawczego tego ugrupowania jako sekretarz do spraw prasowych i informacji[2]. W 1977 został posłem do konstytuanty. Pięciokrotnie następnie wybierany doKongresu Deputowanych, w niższej izbieKortezów Generalnych zasiadał do 1995[3].
Był członkiem czterech kolejnych gabinetówFelipe Gonzáleza (1982–1995). Od grudnia 1982 do lipca 1988 sprawował urząd ministra kultury, od lipca 1985 jednocześnie pełnił funkcję rzecznika prasowego rządu. Następnie przeszedł na stanowisko ministra edukacji i nauki, które zajmował do czerwca 1992, po czym do grudnia 1995 był ministrem spraw zagranicznych[4].
Od grudnia 1995 do października 1999 pełnił funkcję sekretarza generalnegoNATO. W 1997 w imieniu tej organizacji sygnował porozumienie pomiędzy NATO iRosją. W okresie jego urzędowania doszło również dooperacji Allied Force[2], a także do przyjęcia w struktury paktu pierwszych krajów zEuropy Środkowo-Wschodniej.
W czerwcu 1999 został desygnowany na stanowisko wysokiego przedstawicielaUnii Europejskiej do sprawwspólnej polityki zagranicznej i bezpieczeństwa. Urząd ten objął w październiku tegoż roku, łącząc go z funkcją sekretarza generalnego Rady Unii Europejskiej. Funkcje te pełnił przez dziesięć lat. Był również sekretarzem generalnymUnii Zachodnioeuropejskiej[2].
Odznaczony m.in.Orderem Złotego Runa[5], Krzyżem WielkimOrderu Karola III, Krzyżem WielkimOrderu Izabeli Katolickiej[2], a także licznymi orderami zagranicznymi, w tym Krzyżem WielkimOrderu Zasługi Rzeczypospolitej Polskiej[6],Orderem św. Michała i św. Jerzego III klasy[2], Krzyżem WielkimOrderu Chrystusa[7],Orderem Wolności[8],Medalem Departamentu Obrony za Wybitną Służbę Publiczną (1999)[9] orazOrderem Księcia Jarosława Mądrego III klasy[10].
W 2007 uhonorowanyNagrodą Karola Wielkiego[2]. W 2005 „Gazeta Wyborcza” wyróżniła Javiera Solanę tytułem „Człowieka Roku”. Laudację na cześć laureata wygłosiłBronisław Geremek. W 2010 otrzymał nagrodę„Rycerz Wolności” przyznawaną przezFundację im. Kazimierza Pułaskiego.
| W dniu powstania |
|
|---|---|
| Późniejsi członkowie rządu |
|
.jpg)
| W dniu powstania |
|
|---|---|
| Późniejsi członkowie rządu |
|
| W dniu powstania |
|
|---|---|
| Późniejsi członkowie rządu |
|
| W dniu powstania |
|
|---|---|
| Późniejsi członkowie rządu |
|
|
